Η εξωτερική εμφάνιση του ιατρού σημαντική για τον ασθενή
Νέα Υόρκη: Ο ιατρός θα πρέπει και να είναι και να φαίνεται ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν οι περισσότεροι ασθενείς, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Southern Medical Journal.
Νέα Υόρκη: Ο ιατρός θα πρέπει και να είναι και να φαίνεται ή τουλάχιστον έτσι πιστεύουν οι περισσότεροι ασθενείς, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Southern Medical Journal.
Ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Τενεσί στις ΗΠΑ πραγματοποίησαν έρευνα μεταξύ περίπου 500 ασθενών που νοσηλεύονταν σε τοπική κλινική. Οι ασθενείς απάντησαν σε ειδικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τη στάση που τρέφουν απέναντι σε έναν ιατρό.
Όπως διαπιστώθηκε, τα πλέον απαραίτητα «αξεσουάρ» ενός ιατρού είναι το καρτελάκι με το όνομα και την ειδικότητά του, η λευκή ποδιά και το στηθοσκόπιο, το οποίο θα πρέπει να φέρεται σε ευδιάκριτο σημείο.
Αντιθέτως, τα σανδάλια, τα τσόκαρα και τα αθλητικά παπούτσια συγκαταλέγονταν μεταξύ των ειδών που αφαιρούν πολλούς πόντους από την κλίμακα κύρους ενός επιστήμονα.
Ειδικότερα, οι ασθενείς ηλικίας κάτω των 40 ετών ήταν περισσότερο δεκτικοί όσον αφορά μια λιγότερο παραδοσιακή εικόνα ενός ιατρού σε σχέση με τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Αντίστοιχα διαφορετικές ήταν και οι απόψεις των ασθενών που νοσηλεύονταν σε δημόσιο νοσοκομείο έναντι εκείνων που βρίσκονταν σε ιδιωτικές κλινικές.
«Στις ιδιωτικές κλινικές οι ασθενείς επιθυμούν ανά πάσα στιγμή να γνωρίζουν επακριβώς την ιδιότητα του ανθρώπου με τον οποίο έρχονται σε επαφή, γεγονός που εξηγεί την ευαισθησία τους στο θέμα της εξωτερικής εμφάνισης.
Έκπληξη, ωστόσο, αποτέλεσε το γεγονός της προτίμησης των ασθενών στο υφασμάτινο παντελόνι για τις γυναίκες ιατρούς αντί της φούστας, το οποίο ωστόσο θα πρέπει να φέρεται κάτω από την ιατρική ποδιά», αναφέρει χαρακτηριστικά ένα από τα βασικά μέλη της επιστημονικής ομάδας.
Τέλος, η ίδια έρευνα αποκάλυψε την αποστροφή των ασθενών στις χειρουργικές φόρμες, τάση που ήταν σαφώς μεγαλύτερη μεταξύ των νοσηλευόμενων σε ιδιωτικές κλινικές.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.