Ερευνητές μελετούν τις επιδράσεις του διαλογισμού στον εγκέφαλο
Λονδίνο: Ο διαλογισμός επιτρέπει στους βουδιστές μοναχούς να αυξάνουν τη δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την προσοχή, και παράλληλα να «απενεργοποιούν» την περιοχή που ευθύνεται για την αίσθηση του χώρου, υποστηρίζουν οι Αμερικανοί ερευνητές που τους εξέτασαν.
Λονδίνο: Ο διαλογισμός επιτρέπει στους βουδιστές μοναχούς να αυξάνουν τη δραστηριότητα στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την προσοχή, και παράλληλα να «απενεργοποιούν» την περιοχή που ευθύνεται για την αίσθηση του χώρου, υποστηρίζουν οι Αμερικανοί ερευνητές που τους εξέτασαν.
Ο Δρ Αντριου Νιούμπεργκ, ακτινολόγος στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια, κατέγραψε με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους την εγκεφαλική δραστηριότητα βουδιστών μοναχών από το Θιβέτ την ώρα που διαλογίζονταν.
Όταν οι μοναχοί ένιωθαν ότι έφταναν στο αποκορύφωμα της υπερβατικής τους εμπειρίας, τραβούσαν ένα σχοινάκι, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με έναν ορό που διοχέτευε στην κυκλοφορία του αίματός τους ένα ραδιενεργό ανιχνευτή. Η ουσία αυτή κινούνταν ταχύτερα προς τις περιοχές του εγκεφάλου που παρουσίαζαν υψηλότερα επίπεδα δραστηριότητας.
Η εγκεφαλική δραστηριότητα καταγράφηκε σε τομογραφίες και συγκρίθηκε με τα πρότυπα δραστηριότητας κατά τη συνήθη κατάσταση εγρήγορσης.
«Υπήρχε αύξηση στη δραστηριότητα στο πρόσθιο τμήμα του εγκεφάλου, την περιοχή που ενεργοποιείται όταν κάποιος εστιάζει την προσοχή του σε μια συγκεκριμένη ασχολία» εξηγεί ο Δρ Νιούμπεργκ στο BBC.
Επιπλέον, οι ερευνητές κατέγραψαν μείωση της δραστηριότητας στο βρεγματικό λοβό, περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τον προσανατολισμό. Σύμφωνα με τον Νιούμπεργκ, η έρευνα φαίνεται να επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό όσων διαλογίζονται ότι μπορούν να χάνουν την αίσθηση του χώρου γύρω τους.
«Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, πολλοί άνθρωποι χάνουν την αίσθηση του εαυτού τους και συχνά αισθάνονται μια απουσία χώρου και χρόνου και αυτό είναι ακριβώς που διαπιστώσαμε» σχολιάζει.
Παλαιότερες έρευνες της ίδιας ομάδας σε φραγκισκανές μοναχές που προσεύχονταν είχαν μάλιστα οδηγήσει στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα. Η προσευχή «ενεργοποιoύσε τα κέντρα προσοχής του εγκεφάλου και μείωνε τη δραστηριότητα στην περιοχή προσανατολισμού» εξηγεί ο Δρ Νιούμπεργκ.
«Όταν κάποιος έχει μια μυστικιστική εμπειρία, αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα με εντονότερο και πιο ξεκάθαρο τρόπο από ό,τι στη συνηθισμένη, καθημερινή αίσθηση της πραγματικότητητας» εικάζει.
Και προσθέτει: «Καθώς η αίσθηση της πνευματικής πραγματικότητας είναι πιο ισχυρή και καθαρή, ίσως είναι πιο ακριβής από την επιστημονική, καθημερινή αίσθηση της πραγματικότητας».