Η μαρτυρία της Αννας, μιας 25χρονης κοπέλας με νευρογενή ανορεξία
«Η ζωή μου ήταν μια κόλαση, ένας συνεχής αγώνας να μη φάω, να μην παχύνω, να χάσω κιλά, να γυμναστώ, να διατηρηθώ σε φόρμα και να σιγουρευτώ ότι κανένας από την οικογένεια ή τους φίλους μου δεν θα το καταλάβει. Παρ΄ όλες τις προσπάθειες που κατέβαλλα για να πετύχω το σκοπό μου, εξακολουθούσα να βλέπω […]
Η μαρτυρία της Αννας δεν είναι μοναδική. Είναι τυπική των γυναικών που πάσχουν από νευρογενή ανορεξία, μια διαταραχή που το άτομο δεν μπορεί να ελέγξει . «Δεν ήξερα τι ακριβώς ήταν αυτό που μου συνέβαινε. Ήξερα μόνο ότι ζούσα ένα μαρτύριο. Ήμουν συνέχεια κουρασμένη, δεν μπορούσα να αποδώσω στη δουλειά μου -είμαι υπάλληλος σε τράπεζα- και, ενώ πεινούσα, αρνιόμουν το αίσθημα της πείνας. Αν πάλι έτρωγα κάτι, έτρεχα στην τουαλέτα για να προκαλέσω εμετό και να το βγάλω από μέσα μου. Παρ΄ όλο που νόμιζα ότι έκρυβα καλά το μυστικό μου, η καλύτερή μου φίλη παρατήρησε την παράξενη συμπεριφορά μου και, ουσιαστικά, ήταν αυτή που μου άνοιξε τα μάτια για να ζητήσω βοήθεια».
«Νιώθω ευγνωμοσύνη απέναντι στη φίλη μου που με πλησίασε με γνήσιο ενδιαφέρον και με απλό, ειλικρινή τρόπο μου έδειχνε την αγάπη της και δεν με κατηγόρησε για κάτι που έκανα λάθος. Πιστεύω ότι το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν να θυμώσει με τη συμπεριφορά μου, να μην πιστέψει ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο σε αυτό που μου συνέβαινε, να προσπαθήσει να με συνετίσει και να μου πει πόσο βλάκας είμαι με αυτά που κάνω.
Αντί γι’ αυτό, ένα βράδυ έπειτα από μία έξοδο σε εστιατόριο όπου δεν είχα φάει παρά μισό μαρουλόφυλλο -αφού το είχα σκουπίσει με χαρτοπετσέτα για να φύγει το λάδι- με αγκάλιασε και μου είπε: «Αννα, πρόσεξα ότι δεν τρως καθόλου, έχεις χάσει πολλά κιλά και ανησυχώ για την υγεία σου. Θέλω να ξέρεις ότι είμαι εδώ για σένα. Ας ζητήσουμε βοήθεια γι’ αυτό το πρόβλημα». Ακούγεται απλό, αλλά ο τρόπος που με προσέγγισε ήταν αυτός που με βοήθησε να αναζητήσω ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη. Αν έπρεπε να συνοψίσω τι είδους βοήθεια θα πρέπει να προσφέρουν οι συγγενείς και οι φίλοι σε μια γυναίκα που υποφέρει από νευρογενή ανορεξία, θα έλεγα «δείξτε της κατ’ αρχάς αγάπη και σεβασμό και πιστέψτε την».
Η Αννα συμμετείχε ενεργά στο πρόγραμμα ψυχολογικής υποστήριξης και συνεργάστηκε τόσο με την ψυχολόγο της όσο και με τον παθολόγο της. Σήμερα έχει θεραπευτεί και ζει μια κανονική ζωή.