Η ζωή του Τέρι Τζόουνς – Το πορτρέτο ενός ιδιοφυή Monty Python και το θλιβερό τέλος του

Ο Τέρι Τζόουνς ήταν μέλος των Monty Python, ιστορικός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων με μεγάλες πωλήσεις και πολύ άτακτο αγόρι. Του άρεσε να παίζει γυναίκες ντυμένος με γυναικεία ρούχα, ξεκίνησε ένα περιοδικό για την οικολογία της υπαίθρου (Vole), ίδρυσε τη δική του ζυθοποιία πραγματικής μπίρας και ήταν ακόμη και αρθρογράφος στον Guardian, ξεκινώντας ένα άρθρο το 2011 ως εξής: «Τον 14ο αιώνα υπήρξαν δύο πανδημίες. Η μία ήταν ο Μαύρος Θάνατος, η άλλη ήταν η εμπορευματοποίηση του πολέμου». Συνήθιζε μάλιστα να γράφει αστεία για τον Άγγλοϊνδό τραγουδιστή Κλιφ Ρίτσαρντ.

Οι Monty Python, (από αριστερά προς τα δεξιά) Έρικ Άιντλ, Τζον Κλιζ, Τέρι Γκίλιαμ, Μάικλ Πέιλιν και Τέρι Τζόουνς κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης για τα ΜΜΕ στο Λονδίνο, Βρετανία, στις 30 Ιουνίου 2014.  EPA/DANIEL LEAL-OLIVAS

«Έρικ ο Βίκινγκ»

Με όλα αυτά, θα ήταν δελεαστικό να τον αποκαλέσουμε άνθρωπο της Αναγέννησης, εκτός από το ότι ο Τζόουνς μισούσε την πομπώδη Αναγέννηση, προτιμώντας τη γειωμένη μεσαιωνική εποχή: το πρώτο του βιβλίο που εκδόθηκε ήταν μια επιστημονική επανερμηνεία του «Ιπποτικού Παραμυθιού» του Τζέφρι Τσόσερ, υποστηρίζοντας ότι οι μάχες και οι λεηλασίες του ήρωα παρουσιάζονταν σατιρικά από τον ποιητή ως κάτι αξιοθρήνητο.

Αργότερα, άντλησε έμπνευση από τη μυθολογία των Νορβηγών για το αγαπημένο παιδικό βιβλίο (και, αργότερα, ταινία) «Έρικ ο Βίκινγκ». Ο εικονογράφος του τού είπε ότι οι Βίκινγκ δεν φορούσαν πραγματικά εκείνα τα τεράστια κράνη με κέρατα που προεξείχαν στα πλάγια, αλλά ο Τέρι Τζόουνς επέμεινε να τα συμπεριλάβει. Η ιστορική ακρίβεια δεν μπορεί να σε οδηγήσει πολύ μακριά.

Ο Γκράχαμ Μίντγκλι, ένας από τους καθηγητές αγγλικών του, έδωσε τη διάλεξή του με τίτλο «Μικροί ποιητές του 18ου αιώνα» και ο Τζόουνς στην εργασία του έγραψε τον αξεπέραστο τίτλο «Ποιητές του 18ου αιώνα ακόμα πιο μικροί»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Ryan Todd (@_ryan_todd_)

Πριν τους Monty Python

Η πνευματική καρδιά αυτής της βιογραφίας, ωστόσο, είναι οι παμπ του βόρειου Λονδίνου, σε πολλές από τις οποίες ο Τζόουνς συζητούσε με χαρά τα τελευταία του έργα με τον συγγραφέα που έγραψε τελικά την βιογραφία του, Ρόμπερτ Ρος -έναν φίλο του και ιστορικό της κωμωδίας.

Καταναλώθηκαν πολλές πίντες, και φαίνεται ότι καμία λεπτομέρεια από τον κόσμο του θεάματος που προέκυψε από αυτήν την κατανάλωση δεν έχει παραλειφθεί από τις σελίδες της βιογραφίας.

Ως μια λατρευτική περιγραφή της καριέρας ενός από τους άνδρες του Ιπτάμενου Τσίρκου, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, και είναι διανθισμένη με θερμές αναμνήσεις από τους συναδέλφους του Έρικ Άιντλ («Η καλύτερη στιγμή μου με τον Τέρι ήταν όταν έπαιξα τον Ράτι στην ταινία του The Wind in the Willows»), Μάικλ Πέιλιν και Τέρι Γκίλιαμ.

Το Seriously Silly ξεκινά με την πρώιμη παιδική ηλικία του Τζόουνς στην Ουαλία, πριν η οικογένειά του μετακομίσει – προς μεγάλη του δυσαρέσκεια – στο Σάρρεϋ. Από εκεί προχωρά ομαλά στην Οξφόρδη, όπου ο συγγραφέας εντοπίζει κάποιες πρώιμες επιρροές στο κωμικό ύφος του ήρωά του.

Ο Γκράχαμ Μίντγκλι, ένας από τους καθηγητές αγγλικών του, έδωσε τη διάλεξή του με τίτλο «Μικροί ποιητές του 18ου αιώνα» και ο Τζόουνς στην εργασία του έγραψε τον αξεπέραστο τίτλο «Ποιητές του 18ου αιώνα ακόμα πιο μικροί».

Ο Τζόουνς ασχολείται με το Oxford Revue*, μετακομίζει στο Λονδίνο και, πριν προλάβει ο αναγνώστης να ανοιγοκλείσει τα μάτια του, αυτός και ο Πέιλιν εργάζονται ως σεναριογράφοι κωμωδιών στο BBC.

(*Το Oxford Revue είναι μια κωμική ομάδα που αποτελείται κυρίως από φοιτητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και του Πανεπιστημίου Oxford Brookes).

«Η μετωποκροταφική άνοια μπορεί να προκαλέσει απώλεια αναστολών, αλλά ο Τέρι δεν ήταν ποτέ πολύ ανασταλτικός» λέει ο Μάικλ Πέιλιν

«H δύναμη της πιστής φιλίας»

Οι άλλοι μελλοντικοί Monty Python εμφανίζονται σιγά-σιγά, όλοι δουλεύοντας σε διάφορα πράγματα με διαφορετικούς συνδυασμούς πριν ενωθούν ως ένα boyband έξι ατόμων.

Μετά από μια εντυπωσιακά παραγωγική και καρναβαλική καριέρα, το βιβλίο τελειώνει, όπως όλες οι βιογραφίες, με παρακμή και κακή υγεία, αλλά όχι πριν ο Τζόουνς ξεκινήσει μια σχέση με μια φοιτήτρια του Οξφόρδης 40 χρόνια νεότερή του, την Άννα Σόντερστρομ, που αργότερα θα γίνει η δεύτερη σύζυγός του.

Στα τελευταία του χρόνια, η μετωποκροταφική άνοια τον στέρησε σταδιακά εντελώς από την ομιλία, αλλά ο Ρος συνέχιζε να τον συνοδεύει για να πιουν μισή πίντα μπύρα στην παμπ, και οι συγκινητικές συνεισφορές εδώ από φίλους και συγγενείς μαρτυρούν αυτό που ο Ρος αποκαλεί «τη δύναμη της πιστής φιλίας».

Ο Ρος γίνεται συμπονετικός όταν ο Τζόουνς αρχίζει να έχει προβλήματα με τη γλώσσα, συμπεριφέρεται παράξενα — στέλνει κατηγορηματικά email στη μέση της νύχτας, για παράδειγμα. «Η μετωποκροταφική άνοια μπορεί να προκαλέσει απώλεια αναστολών, αλλά ο Τέρι δεν ήταν ποτέ πολύ ανασταλτικός» λέει ο Μάικλ Πέιλιν και συνεχίζει: «Ο Τέρι ήταν ένας κολλητός. Αυτή είναι η σωστή λέξη. Είναι κάτι ξεχωριστό. Ο κολλητός είναι διαφορετικός από τον φίλο. Και ο Τέρι ήταν κολλητός».

Μετά το θάνατό του, ο εγκέφαλος του Τζόουνς καταψύχθηκε και δωρίσθηκε στην επιστήμη, κάτι που μοιάζει με την αρχή ενός άλλου σκετς των Monty Python.

*Το Seriously Silly: The Life of Terry Jones του Robert Ross κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Coronet.

*Με στοιχεία από theguardian.com και thetimes.com | Αρχική Φωτό: Ο Τέρι Τζόουνς ποζάρει δίπλα στον «παρκόμετρο της κόλασης» πριν από μια συνέντευξη με το Reuters στο θέατρο Sao Luis στη Λισαβόνα, στις 10 Ιανουαρίου 2008. REUTERS/Nacho Doce