Σύμφωνα με μία εκδοχή, οι περίφημοι «λόγοι περί του αγαθού» δεν αποτελούν ένα και μοναδικό μάθημα του Πλάτωνος, και δη των τελευταίων του χρόνων, αλλά μάλλον μια σειρά από διαλογικά μαθήματα
Λίαν σημαντική επί του προκειμένου είναι η διατυπωθείσα άποψη πως η προφορική διδασκαλία του Πλάτωνος, δηλαδή η διδασκαλία του που προοριζόταν για τη συζήτηση στην Ακαδημία, δεν ήταν κάτι μυστηριακό και ξεχωριστό, έξω από τον κόσμο των γνωστών διαλόγων, αλλά ήταν ενταγμένη στο πλαίσιο τής κατά βάση ενιαίας πλατωνικής σκέψης. Κατά την ίδια αντίληψη, οι περίφημοι «λόγοι περί του αγαθού» δεν αποτελούν ένα και μοναδικό μάθημα του Πλάτωνος, και δη των τελευταίων του χρόνων, αλλά μάλλον μια σειρά από διαλογικά μαθήματα. Στο επίκεντρο της διδασκαλίας αυτής, που θα μπορούσαμε υπό μία έννοια να την προσεγγίσουμε ως το φόντο των διαλόγων, βρίσκεται το Ένα, που είναι συγχρόνως το αγαθό, ως απόλυτη αιτία της ύπαρξης. Στην εν λόγω αρχή του Ενός ο Πλάτων αντιπαραθέτει την αρχή της δυάδας (αόριστος δυάς), της αντιθετικότητας (μέγα – μικρόν), και μέσα από την αλληλεπίδραση των δύο αρχών ερμηνεύει τον κόσμο με την πολλαπλότητά του.
Στον κύκλο που σχηματίστηκε γύρω από τον Πλάτωνα, στα επιφανή μέλη της Ακαδημίας του, περιλαμβάνονται πρωτοπόροι των μαθηματικών, όπως ο διακεκριμένος στη στερεομετρία Θεαίτητος (για τον οποίον κάναμε λόγο εξετάζοντας τον ομώνυμο πλατωνικό διάλογο) και ο Εύδοξος ο Κνίδιος με τη μεγάλη συμβολή και στην ανάπτυξη της αστρονομίας (θεμελίωσε τη θεωρία των ομόκεντρων ουράνιων σφαιρών με κέντρο τη Γη και εξήγησε τις τροχιές των πλανητών). Μέλη της Ακαδημίας στα χρόνια του ιδρυτή της υπήρξαν επίσης ο πρώτος και ο δεύτερος διάδοχός του στη διεύθυνση της περιώνυμης σχολής.
Ο ανιψιός του Σπεύσιππος εν πρώτοις, ο γιος της αδελφής του Πλάτωνος Ποτώνης, διηύθυνε την Ακαδημία ύστερα από το θάνατο του μεγάλου φιλοσόφου, περίπου έως το 339 π.Χ., χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία κατά τα φαινόμενα. Ύστερα από τον Σπεύσιππο την Ακαδημία Πλάτωνος ανέλαβε ο Ξενοκράτης, με καταγωγή από τη Χαλκηδόνα της Βιθυνίας. Ως σχολάρχης, επί ένα τέταρτο του αιώνα, ο αυστηρών ηθών Ξενοκράτης παρέμεινε προσκολλημένος στη γεροντική διδασκαλία του Πλάτωνος και επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον πυθαγορισμό.
Μαθητής του Πλάτωνος υπήρξε και ο Ηρακλείδης από την Ποντοηράκλεια (την Ηράκλεια την Ποντική) της Βιθυνίας, στον οποίον είχε εμπιστευτεί –κατά μία τουλάχιστον εκδοχή– ο Πλάτων τη διεύθυνση της Ακαδημίας κατά τη διάρκεια του τελευταίου ταξιδιού του στη Σικελία. Στο πολύπλευρο και ανήσυχο αυτό πνεύμα ανήκουν πολυάριθμα συγγράμματα –πολλά εξ αυτών με διαλογική μορφή– που αναφέρονται στην ηθική, τη φυσική, τη γραμματική, τις μουσικές τέχνες, τη ρητορική και την ιστορία.
*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, ο Εύδοξος ο Κνίδιος, επιφανές μέλος της Ακαδημίας του Πλάτωνος.