Η θεωρία του μεσαίου χώρου

Μετά την επιτυχή διακυβέρνηση του Κων/νου Καραμανλή, ιδίως όμως τα τελευταία χρόνια, ξεκίνησε και άναψε μια συζήτηση. Ενορχηστρωτής ήταν φίλος επικοινωνιολόγος διαμορφωτής της κοινής γνώμης και σύμβουλος εμπιστοσύνης του ραγδαία ανερχόμενου ηγέτη της Κεντροδεξιάς Παράταξης. Τον είχε πείσει πως ο μόνος τρόπος ανόδου στην εξουσία είναι η διεύρυνση του χώρου, με άνοιγμα στα πρόσωπα της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Τους όρους δεξιός, αριστερός κ.λπ. τους χρησιμοποιώ σχηματικά.

Είχε ήδη κυβερνήσει οκτώ χρόνια ο Κώστας Σημίτης, ο οποίος παρέλαβε ένα ΠΑΣΟΚ με χίλια δυο προβλήματα και έκανε το ακατόρθωτο: δύο πλήρεις κυβερνητικές θητείες. Ηταν δηλαδή πλέον ώριμο φρούτο η αλλαγή φρουράς μετά και τη διαδοχή από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Τον Κώστα Σημίτη τον ψήφιζαν οι μετριοπαθείς άνθρωποι από τον αποκαλούμενο δεξιό χώρο, σαν καλό διαχειριστή και νοικοκύρη. Τον δε Κώστα Καραμανλή ψήφισαν την πρώτη φορά για την επανίδρυση του κράτους, επίσης οι μετριοπαθείς της Αριστεράς.

Μπορεί να αυτοπροσδιορίζονται αρκετοί ως κεντρώοι, αλλά είναι πάντα η μετακινούμενη κρίσιμη μάζα του εκλογικού σώματος, που ψηφίζουν ανάλογα με τη σοβαρότητα του κόμματος, αλλά και τα συμφέροντά τους. Πάντα λοιπόν οι συγκυρίες, καλές ή κακές, οδηγούν κυρίως τα κόμματα στην εξουσία, δηλαδή στην κυβέρνηση, που είναι και το ζητούμενο.

Ουσιαστικά, ποτέ τα ανοίγματα αυτά σε πρόσωπα δεν απέδωσαν, εκτός αν συνοδεύονται με αντίστοιχες πράξεις. Αρκετές φορές έδωσαν το αντίθετο αποτέλεσμα με την εφαρμογή μικροκομματικής πολιτικής, που ήταν το πώς θα φανούν αρεστοί στους ψηφοφόρους. Επρεπε να διεισδύσουν, να γίνουν αγαπητοί στο κομματικό ακροατήριο, που πάντα ήταν ισχυρό και παντοδύναμο, αφού αυτό εξέφραζε ουσιαστικά τον χώρο.

Η περίοδος ΣΥΡΙΖΑ πέρασε. Δεν κατάφερε με τα ανοίγματα που επιχείρησε σε άλλους χώρους πολλά πράγματα. Οι μετριοπαθείς ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη.

Δεν ενδιαφέρουν την κοινωνία οι σχεδιασμοί για πρωθυπουργικά γραφεία οργανωμένα τύπου Λευκού Οίκου ή Μέρκελ, που καθιστούν πολυπλοκότερη την επικοινωνία του αρχηγού και συντελούν στην απομόνωσή του και στη δημιουργία αυλικών.

Η ΝΔ πάντα είχε ένα απωθημένο με την Αριστερά. Την καθαγιάζει και τάζει θέσεις εξουσίας. Χωρίς αποτέλεσμα. Ερχόταν η ώρα της απλώς να κυβερνήσει. Και εκεί θα δείξει τι αλλάζει, πόσο μετράει στην κοινωνία.

Το πρόγραμμά της είναι πολύ καλό, είναι όμως πρόγραμμα, λόγια αποτυπωμένα στο χαρτί. Αρκετά μεγαλεπήβολα, που θέλουν άσκηση επί πολύ χρόνο των πολιτών. Ηρθε η ώρα να τεθούν βάσεις για σύγχρονο μη κομματικό κράτος, υγιές, όχι με φθαρμένα υλικά.

Ο Δημήτρης Χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ