Γόρδιοι δεσμοί

Η Κάρι Σίμοντς, σύντροφος του Μπόρις Τζόνσον, πρέπει να είναι πολύ πικραμένη: «κερδίσαμε το δημοψήφισμα, πήραμε την κυβέρνηση αλλά δεν πήραμε την εξουσία», θα λέει στις φίλες της. Ο καλός της διαπιστώνει πως η η πρωθυπουργία δεν είναι όπως την ονειρευόταν: από το κόμμα του αποχωρούν συνεχώς βουλευτές, η κυβέρνησή του είναι μειοψηφική, έχει χάσει σε όλες τις ψηφοφορίες στο Κοινοβούλιο αφότου ανέλαβε πρωθυπουργός. Ανέστειλε τη λειτουργία του ώστε να επιδοθεί απερίσπαστος στο μέγα έργο του Brexit – και το Ανώτατο Δικαστήριο της Σκωτίας του ακυρώνει και αυτή την απόφαση, ακυρώνει την πολιτική κυριαρχία του.

Εξίσου πικραμένη πρέπει να είναι και η Γκρέτσεν Μπόλτον: ο σύζυγός της απολύθηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ που τον είχε προσλάβει σύμβουλο για θέματα εθνικής ασφαλείας στον Λευκό Οίκο. «Ούτε έναν πόλεμο δεν καταφέραμε να κάνουμε», θα παραπονιέται στις φίλες της. Ο Τζων Μπόλτον ήταν πολεμοχαρές «γεράκι» του αμερικανικού κατεστημένου που ήθελε να βομβαρδιστεί η Περσία, να σταλούν πεζοναύτες στη Βενεζουέλα, να μη φύγουν οι ΗΠΑ από το Αφγανιστάν – και ίσως ονειρευόταν τους πεζοναύτες πίσω στο Βιετνάμ.

Πικραμένη θα είναι επίσης η σύζυγος/σύντροφος του Κάρλος Πουτζδεμόν, του απίθανου προέδρου της ισπανικής περιφέρειας Καταλωνίας που ήθελε να κάνει την πατρίδα του ανεξάρτητο κράτος υπό την ηγεσία του – και κρύβεται τώρα κάπου στο Βέλγιο. Και του γείτονά μας η σύντροφος, Νίκολα Γκρούεφσκι που κρύβεται στην Ουγγαρία -έστησε τόσα αγάλματα ο σύζυγός της αλλά δεν τον άφησαν να συνεχίσει το έργο του Μεγαλέξαντρου- πικραμένη επίσης. Ομοίως, πάμπολλες σύντροφοι/σύζυγοι Ελλήνων πολιτικών, που δεν μας επιτρέπει ο χώρος να υπενθυμίσουμε τις αιτίες της πίκρας τους. Εύχομαι σύντομα να πικραθούν και οι κυρίες Όρμπαν, Ερντογάν, Πούτιν, Τραμπ: οι σύζυγοί τους να βρεθούν εκτός εξουσίας χωρίς να έχουν ολοκληρώσει τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους.

Αποδεικνύεται ότι δεν είναι εύκολο στην εποχή μας να ασκείς κυριαρχία, να παίρνεις το σπαθί και να κόβεις γόρδιους δεσμούς, να λύνεις, αυταρχικά και προς ίδιον συμφέρον, πολύπλοκα, εσωτερικά και διεθνή, πολιτικά προβλήματα. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι παίξε γέλασε: το κουβάρι των συμφερόντων, πολιτικών, οικονομικών, πολιτιστικών είναι από ανθρακόνημα, δύσκολα κόβεται. Οι ηγέτες και οι πολιτικές ελίτ κάθε χώρας δεν ασκούν την κυριαρχία που ονειρεύονται, με τον τρόπο που μπορούσαν γενεές και γενεές προκατόχων τους. Δεν υπήρχαν δικηγόροι στο Γόρδιο να υπενθυμίσουν στον Αλέξανδρο κανόνες και συνθήκες ούτε ανώτατο δικαστήριο στη Φρυγία να τον καταδικάσει για ασέβεια. Δημοκρατία και παγκοσμιοποίηση αποδυνάμωσαν τους κυριαρχιστές ηγέτες και ισχυροποίησαν θεσμούς και αλληλεξαρτήσεις. Αυτό, είναι μεγάλη πρόοδος.