Παραδοχή ήττας από ΣΥΡΙΖΑ και στρατηγική «δεξιάς παρένθεσης»

H πρωτοφανής απώλεια ελέγχου της Βουλής από την κυβερνητική πλειοψηφία, η «γκάφα» ενός ανεπαρκούς εισηγητή για τη συνταγματική αναθεώρηση, του Γ. Κατρούγκαλου και το ηχηρό άδειασμα του ΣΥΡΙΖΑ από τον Σταύρο Κοντονή, αποδεικνύουν ότι στο Μαξίμου έχει χαθεί η μπάλα.

Από την άλλη, η επικίνδυνη προσπάθεια εργαλειοποίησης της κορυφαίας αυτής διαδικασίας, με την προσπάθεια να δεσμευτεί η επόμενη Βουλή από την σημερινή και να τεθεί σε ομηρία η επόμενη κυβέρνηση, δείχνει ότι η κυβέρνηση αφενός παίζει με τους Θεσμούς και αφετέρου προεξοφλεί την ήττα της στις εκλογές. Είναι σα να ρίχνει λευκή πετσέτα για τις επερχόμενες εκλογές, να λέει στον Μητσοτάκη «εντάξει, θα κερδίσεις» και ταυτόχρονα να παίζει το τελευταίο χαρτί του για επάνοδο σε μερικούς μήνες.

Αλλωστε, ο Τσίπρας ήταν αυτός που έλεγε ότι θα «είναι κάθε λέξη του Συντάγματος» το οποίο όμως γίνεται κουρελόχαρτο κάθε μέρα. Και θα πρέπει να εξηγήσει στην ομιλία του γιατί μια κοινοβουλευτική διαδικασία που θα έπρεπε να είναι «πανηγύρι» της Δημοκρατίας και της συναίνεσης, μετατρέπεται σε πεδίο σφοδρής σύγκρουσης με ευθύνη της κυβέρνησης και σε βάρος της χώρας.

Ο Γιώργος Κατρούγκαλος μίλησε χθες με τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες και τους αποκάλυψε τις προθέσεις του σε περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία υπερψηφίσει διατάσεις που θα φέρει η πλειοψηφία. Τους είπε λίγο – πολύ ότι η κυβέρνηση θα καταφύγει σε μεθόδους που δεν θα έκανε σε άλλη περίπτωση, όπως να μην ψηφίσει τις ίδιες τις διατάξεις ή να απέχει ένας αριθμός βουλευτών ώστε να μην περάσουν οι διατάξεις που η ίδια εισηγήθηκε.

Χθες προκλήθηκε σάλος, το Μαξίμου αναγκάστηκε να «αποσύρει» τον ανεκδιήγητο Κατρούγκαλο ο οποίος θέλοντας να δικαιολογηθεί προσέφυγε την προσφιλή τακτική των Συριζαίων. Ότι όλα είναι fake news κι ότι φταίνε οι δημοσιογράφοι και η αντιπολίτευση.

Για όσους δεν αντιλαμβάνονται τι έγινε χθες εξηγούμαστε. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε πρόταση στη Βουλή για τον τρόπο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν η πρόταση είχε ευρεία πλειοψηφία αυτό σημαίνει ότι η επόμενη Βουλή με απλή πλειοψηφία θα έδινε στην εν λόγω διάταξη το περιεχόμενο που ήθελε. Π.χ. η ΝΔ θα μπορούσε εφόσον εκλεγεί κυβέρνηση, μέσα σε 40 ημέρες να αποσυνδέσει τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τις εθνικές εκλογές.

Του χρόνου τον Ιανουάριο λοιπόν δεν θα μπορούσε κανένα κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, να ρίξει την κυβέρνηση με αφορμή τον Πρόεδρο.

Με απλά λόγια σημερινή κυβέρνηση αποδεχόταν ότι ο Μητσοτάκης θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση τετραετίας κι ότι η εκλογή Προέδρου θα ήταν μια τυπική διαδικασία. Αποδεχόταν δηλαδή την ήττα της με την γκάφα του Κατρούγκαλου που την πήρε πίσω.

Παράκαμψη του λαού

Και τώρα βρισκόμαστε ενώπιον προσπαθειών που κάνει η κυβέρνηση ώστε να δεσμεύσει την επόμενη κυβέρνηση με αποφάσεις που θα πάρει η σημερινή. Παρακάμπτει έτσι τη λαϊκή βούληση όπως θα φανεί στις κάλπες και μπορεί να μπλοκάρει μια κυβέρνηση με τετραετή ορίζοντα. Σε καμιά συνταγματική αναθεώρηση από το 1974 και μετά δεν υπήρξε τέτοια μεθόδευση.

Η πρακτική είναι ότι η πρώτη βουλή καταγράφει τις προς αναθεώρηση διατάξεις του Συντάγματος και η δεύτερη ορίζει το περιεχόμενο. Η παρούσα κυβέρνηση επιχειρεί να ερμηνεύσει κατά το δοκούν το Σύνταγμα και να προσδιορίσει και το περιεχόμενο των αναθεωρητέων διατάξεων.

Γιατί το κάνει αυτό; Φυσικά για να μπλοκάρει την εκλογή Προέδρου τον επόμενο Ιανουάριο, αποδεχόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα είναι δεύτερο κόμμα και θα πρέπει να κάνει τα πάντα για να υπάρξει «δεξιά παρένθεση».

Αν αυτό δεν είναι ομολογία ήττας τότε τι είναι. Αλλά κι αν αυτό δεν είναι μια εξωθεσμική, άκρως επικίνδυνη πολιτική συμπεριφορά την ώρα που είναι σε εξέλιξη η αναθεώρηση του Συντάγματος τότε τι είναι;

Εισηγητής αυτής της «καραμπινάτης» πολιτικής απάτης είναι ο Γ. Κατρούγκαλος που υποτίθεται ότι γνωρίζει από το Σύνταγμα. Όπως γνώριζε βεβαίως και από τα εργατικά φέρνοντας το νόμο – έκτρωμα για τα Ταμεία. Κι όπως γνωρίζει από εξωτερική πολιτική, τα αποτελέσματα της οποίας είδαμε στο Μακεδονικό αλλά και στην ελλιπή προετοιμασία του πρωθυπουργού για το ταξίδι του στην Αγκυρα.

Ο Σταύρος Κοντονής του «χάλασε τη σούπα», κινούμενος εκτός γραμμής, ενδεχομένως γιατί παίζονται άλλα παιχνίδια στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως είπε ο πρώην υπουργός, ούτε η άποψη της ΝΔ, ούτε της κυβέρνησης είναι η σωστή. «Να κατατεθούν απόψεις και ο λαός θα κρίνει και θα αποφασίσει τελικά για τη σύνθεση της νέας Βουλής, δηλαδή στην ουσία εμμέσως αποφασίζει για την αναθεώρηση του Συντάγματος».

Κλίμα ηττοπάθειας

Η εικόνα που παρουσίασε η κυβέρνηση χθες δείχνει καθαρή ηττοπάθεια κι ενδεχομένως να φέρνει πιο κοντά τις εκλογές. Με το να προσπαθεί να βάλει νάρκη στην επόμενη κυβέρνηση απλά στρώνει το χαλί για πολιτική ανωμαλία αφού γνωρίζει ότι μπορεί –αν η ΝΔ δεν πάρει αυτοδυναμία- να οδηγήσει τη χώρα σε νέες κάλπες με απλή αναλογική στις αρχές του 2020 και με στόχο την επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία από… το παράθυρο.

Μην ξεχνάμε ότι το Μαξίμου επιμένει στο αντιδεξιό – προοδευτικό μέτωπο κάνοντας ανοίγματα στο κέντρο με σκοπό μετεκλογικά να διαμορφώσει την ατζέντα που θέλει. Δεύτερες εκλογές με απλή αναλογική θα σήμαιναν κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος και αναγκαστικές συμμαχίες για σχηματισμό κυβέρνησης.

Αυτός είναι ο απώτερος στόχος του Μαξίμου, η δημιουργία συνθηκών για μια «δεξιά παρένθεση» και για επάνοδο στην εξουσία μιας ευρύτερης προοδευτικής παράταξης με καρδιά τον ΣΥΡΙΖΑ κι επικεφαλής φυσικά τον Αλέξη Τσίπρα.

Βεβαίως στην κυβέρνηση έσπευσαν να ακυρώσουν αυτά τα σενάρια, βάζοντας τον Γ. Κατρούγκαλο να το κάνει. Οπως είπε: «Επειδή είδα να λέγεται ότι είναι τρόπαιο το άρθρο 32  και μας παγιδεύσατε και εξουδετερώσατε, αυτό που θέλουμε να κάνουμε, δηλαδή αν έχετε την πλειοψηφία να γίνεται δεξιά παρένθεση, σας λέω το εξής: Ξεχνάτε ότι ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει πως θα ψηφίσει την επανεκλογή του κ. Παυλόπουλου στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας», είπε ο κ. Κατρούγκαλος.

Και συνέχισε: «Για το άρθρο 32, τι είναι το σημαντικό της κατεύθυνσης; Ένα ζήτημα στο οποίο συμφωνούμε είναι να απεμπλακεί η εκλογή Προέδρου από τη διάλυση της Βουλής και ένα δεύτερο στο οποίο δεν συμφωνούμε είναι ότι εμείς θέλουμε ευρύτερη συναίνεση για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας και εσείς λέτε να γίνει με 151 ψήφους. Αυτό είναι κρίσιμο και είναι αντίθετο για τον ρυθμιστικό ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας».

Τώρα πόσο αυτό το σχέδιο συμβαδίζει με την σημερινή κυβέρνηση – κουρελού η οποία στηρίζεται σε δεξιά, ψεκασμένα απολειφάδια του Πάνου Καμμένου, αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Το άρθρο 32 για το οποίο έγινε πολύς ντόρος χθες είναι μετά το… 31 και η κυβέρνηση «καίγεται» σ’ αυτό το παιχνίδι με τις κάρτες. Η αποκάλυψη της στρατηγικής της για επαναφορά του σκηνικού του 2014, όπως η κυβέρνηση έπεσε με αφορμή την εκλογή Προέδρου, δεν είναι και τόσο αποκάλυψη. Είναι το τελευταίο χαρτί που έχουν για να μη φύγουν ποτέ από κοντά από την εξουσία.

Λογικό και θεμιτό θα έλεγε κανείς. Το ζήτημα είναι πόσο ανάγκη έχει η χώρα μια παρατεταμένη πολιτική ανωμαλία και πόσο μπορεί να αντέξει η οικονομία, που κάνει δειλά βήματα επανόδου στην κανονικότητα. Πόσο τελικά μπορούν να κυριαρχούν οι σκοπιμότητες έναντι της ανάγκης που έχει η Ελλάδα να πάει μπροστά.