Μήπως κατά βάθος ζηλεύει τον Σαλβίνι;

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατακτήσει κάτι σε πανευρωπαϊκό, αν όχι σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι ο αδιαμφισβήτητος κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων της kolotoumbas, είναι το πρόσωπο που έρχεται στο μυαλό όλων όταν γίνεται λόγος για πολιτική αναξιοπιστία, καιροσκοπισμό, προχειρότητα και ανευθυνότητα.

Το κακό για εκείνον είναι ότι ενώ νομίζει πως αντιμετωπίζεται ως κάτι-σαν-statesman από τους συνομιλητές του, στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται ως παράδειγμα προς αποφυγή, ως ένα χαρακτηριστικό δείγμα της πορείας της Ευρώπης προς την πολιτική περιπέτεια, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια και συνεχίζει να εξελίσσεται.

Όλοι είδαν πώς ο Πρωθυπουργός έγινε αντικείμενο χλευασμού στην εκδήλωση του SPD πριν από δύο εβδομάδες στο Βερολίνο και πώς μία ολόκληρη αίθουσα γελούσε μαζί του, με αφορμή την αναφορά ενός γερμανού σχολιαστή. Στην ίδια αυτή εκδήλωση ο κ. Τσίπρας είχε πει το περιβόητο ότι με καθαρό μυαλό έλαβε τις σωστές αποφάσεις το καλοκαίρι του 2015.

Φαίνεται ότι το μοτίβο αυτό αρέσει πολύ στον Πρωθυπουργό. Και το χρησιμοποίησε, παραλλαγμένο και προς Ιταλούς συνομιλητές του, όπως αποκαλύπετει η Corriere della Sera. Κατά το σχετικό δημοσίευμα, ο δήθεν έμπειρος κ. Τσίπρας συνέστησε σε πολιτικούς παράγοντες της κυβέρνησης της Ρώμης το καταπληκτικό: «Θα ήταν καλύτερο να κάνετε σήμερα αυτά που ούτως ή άλλως θα κάνετε αργότερα». Και κατά το ίδιο δημοσίευμα, έκανε και χιούμορ, λέγοντας ότι «αν έχετε μια άλλη ιδέα, όπως την αποχώρησή σας από το ευρώ, τότε… καλή τύχη».

Τίποτε από όλα αυτά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει. Πέραν ίσως του ότι, παρά τον πολιτικό αμοραλισμό που τον διακατέχει, μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο η απόσταση του κ.Τσίπρα από την πραγματικότητα.

Λέγοντας κάτι σαν κι αυτά που μεταδίδει η Corriere della Sera στους Ιταλούς συνομιλητές του, ο Ελληνας Πρωθυπουργός μοιάζει να θεωρεί τον εαυτό του ισότιμο «παίχτη» και την Ιταλία κάτι σαν την Ελλάδα.

Ακόμη χειρότερα, μοιάζει πως θέλει να εμφανίζεται ως εκπρόσωπος μίας χώρας που μιλάει από θέση ισχύος έναντι της Ιταλίας. Ως κάτι σαν εκπρόσωπος του Βερολίνου, ας πούμε… Ως δήθεν ώριμος, πρώην επαναστάτης, έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα προς την Σοσιαλδημοκρατία και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα και ονειρικά.

Όλοι ξέρουν ότι τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Οι περισσότεροι γνωρίζουν τι είναι ο κ. Τσίπρας και κατά πόσο μπορεί να δίνει συμβουλές.

Και επίσης, τι θα γίνει με την Ευρώπη που «πρέπει να αλλάξει» και όλα αυτά τα σχετικά; Ποιος θα την αλλάξει, δηλαδή; Ή μήπως κατά βάθος, κάπου ζηλεύει τον Σαλβίνι ο κ. Τσίπρας; Μεγάλο μπέρδεμα.

Αυτά πάντως που τώρα λέει ο Πρωθυπουργός, παρέχοντας δήθεν συμβουλές, του τα είχε πει εγκαίρως ο Βαγγέλης Βενιζέλος στα τέλη του 2014. Τον είχε προειδοποιήσει για τι θα πάθαινε. Δεν άκουσε.

Και δεν φαίνεται να έχει μάθει από τα παθήματά του.  Αν είχε συμβεί αυτό, θα υπήρχε έστω μία διάθεση παραδοχής του λάθους, ένα ίχνος αυτοκριτικής. Δεν υπάρχει. Αλλωστε, ο ίδιος άνθρωπος που δίνει συμβουλές στους Ιταλούς εξακολουθεί να υπερασπίζεται το δημοψήφισμα και τα κατορθώματά του του 2015.

Για να μην πέφτει κανείς στην παγίδα της αυταπάτης…