Πολλαπλή σκλήρυνση: Από του στόματος θεραπεία μειώνει τον κίνδυνο υποτροπής

Οφέλη παρουσιάζουν οι ασθενείς με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα πολλαπλή σκλήρυνση (ηλικίας ≤50 και >50 ετών) οι οποίοι έλαβαν αγωγή με δισκία κλαδριβίνης, ενώ παρατηρήθηκαν βελτιώσεις τόσο στον ετήσιο ρυθμό υποτροπών όσο και στα αποτελέσματα της Απεικόνισης Μαγνητικού Συντονισμού (MRI) σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, σύμφωνα με αναδρομική ανάλυση της μελέτης CLARITY Φάσης ΙΙΙ, που παρουσιάστηκε στο πρόσφατο 4ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Νευρολογίας (EAN), στη Λισαβόνα.

Σκοπός αυτής της post-hoc ανάλυσης της μελέτης CLARITY Φάσης ΙΙΙ ήταν να διερευνηθεί εάν τα κλινικά οφέλη και οι επιδράσεις στην MRI από την αγωγή με δισκία κλαδριβίνης είναι αντίστοιχες τόσο στους γηραιότερους όσο και τους νεότερους ενήλικες ασθενείς. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν τις βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν στα ετησιοποιημένα ποσοστά υποτροπής (APR) και στα αποτελέσματα της MRI έναντι του εικονικού φαρμάκου σε αμφότερες τις υποομάδες των ασθενών με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα ΠΣ, ηλικίας ≤50 και >50 ετών.

Τα δισκία κλαδριβίνης μείωσαν τον κίνδυνο υποτροπής σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο κατά 59% και 52% αντιστοίχως. Στους ασθενείς που έλαβαν αγωγή με εικονικό φάρμακο, υπήρχαν υψηλότεροι μέσοι αριθμοί νέων T1 Gd+ αλλοιώσεων και ενεργών αλλοιώσεων Τ2 στα άτομα ηλικίας ≤50 ετών σε σύγκριση με τους ασθενείς ηλικίας >50 ετών. Παρόλα αυτά, η αγωγή με δισκία κλαδριβίνης επέδειξε σημαντικά αποτελέσματα στις μετρήσεις της MRI σε αμφότερες τις ηλικιακές ομάδες (P<0,0001).

Τα δεδομένα αυτά μπορούν να διαφοροποιήσουν την αποτελεσματικότητα των δισκίων κλαδριβίνης από εκείνη των άλλων τροποποιητικών της νόσου φαρμάκων (DMDs) υψηλής αποτελεσματικότητας στη θεραπεία γηραιότερων ασθενών με ΠΣ.

«Τα δεδομένα αυτά παρέχουν περαιτέρω στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι τα δισκία κλαδριβίνης είναι μία αποτελεσματική αγωγή για νεότερους και γηραιότερους ασθενείς. Αυτό είναι κάτι που δεν παρατηρήθηκε με συνέπεια σε όλα τα κλινικά καταληκτικά σημεία με ορισμένες από τις νεότερες θεραπείες υψηλής αποτελεσματικότητας κατά της υποτροπιάζουσας διαλείπουσας ΠΣ και επομένως προσφέρει πολύτιμη γνώση για τις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές» εξήγησε ο καθηγητής Γκάβιν Τζιοβαννόνι, κύριος ερευνητής των μελετών CLARITY και πρόεδρος του Τμήματος Νευρολογίας, της Σχολής Ιατρικής και Οδοντιατρικής Barts and The London.

Τα πρόσθετα δεδομένα που παρουσιάστηκαν στο EAN 2018, παρέχουν τα αποτελέσματα της πρώτης εφαρμογής της συνιστώμενης από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (EMA) μεθοδολογίας Multi-CriteriaDecisionAnalysis (MCDA) με σκοπό την αξιολόγηση του προφίλ οφέλους-κινδύνου των δισκίων κλαδριβίνης έναντι άλλων προσφάτως εγκεκριμένων τροποποιητικών της νόσου φαρμάκων σε ασθενείς με ΠΣ με υψηλής ενεργότητας νόσο.

Τα αποτελέσματα της συστηματικής εφαρμογής της μεθοδολογίας MCDA υποδεικνύουν είτε ένα ισοδύναμο είτε ένα πιο ευνοϊκό προφίλ οφέλους-κινδύνου για τα δισκία κλαδριβίνης σε ασθενείς με υψηλής ενεργότητας νόσο σε σύγκριση με αυτό των άλλων τροποποιητικών της νόσου φαρμάκων. Συγκεκριμένα, σε ασθενείς με υψηλής ενεργότηταςνόσο, τα δισκία κλαδριβίνης είχαν την υψηλότερη σταθμισμένη τιμή προτίμησης σε σύγκριση με άλλα τροποποιητικά της νόσου φάρμακα που αξιολογήθηκαν, ακολουθούμενο από την αλεμτουζουμάμπη και τη ναταλιζουμάμπη.

Στην ανάλυση του συνολικού πληθυσμού με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα ΠΣ, το προφίλ οφέλους-κινδύνου των δισκίων κλαδριβίνης ήταν ήταν πολύ κοντά σε αυτό του φουμαρικού διμεθυλεστέρα στην κατάταξη ως προς την καλύτερη σχέση οφέλους-κινδύνου, με συνολική σταθμισμένη τιμή προτιμήσεων 62 έναντι 63, αντίστοιχα.

Επιπλέον, τα πρόσθετα post hoc δεδομένα από τις κλινικές μελέτες των ασθενών που έλαβαν αγωγή με υποδόρια ιντερφερόνη βήτα 1-α, τρεις φορές εβδομαδιαίως έδειξαν ότι η βαθμολογία MAGNIMS (Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού στην ΠΣ) κατά το Έτος 1 προέβλεψε με αξιοπιστία τη μακροχρόνια ελευθερία από την κλινική ενεργότητα (NEDA), κατάσταση και την εξέλιξη της αναπηρίας. Κατά το Έτος 1, ο μέσος χρόνος μέχρι ένα συμβάν Κλινικής Ενεργότητας της Νόσου, ήταν μεγαλύτερος στους ασθενείς με βαθμολογία MAGNIMS (Απεικόνιση Μαγνητικού Συντονισμού στην ΠΣ) ίση με 0, έναντι εκείνων με βαθμολογία 1 ή 2. Επιπλέον, ο μέσος χρόνος για την εξέλιξη της Εκτεταμένης Κλίμακας Αναπηρίας EDSS(EDSS)  βρέθηκε ότι είναι μεγαλύτερος στους ασθενείς με βαθμολογία MAGNIMS κατά το 1ο Έτος ίση με 0 (7,5 έτη), έναντι εκείνων με βαθμολογία 1 (4,0 έτη) ή 2 (2,5 έτη).