Ελισάβετ Σταμοπούλου Αποχαιρέτησε το ελληνικό κοινό, από τη σκηνή του Ηρωδείου, το αστέρι του Νουρέγιεφ, Σιλβί Γκιγιέμ. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και για δύο ημέρες (3 και 4 Ιουνίου), «ανέβασε» την παράσταση, «Life in Progress», ένα «μωσαϊκό» εμπειριών και αναμνήσεων. Όπως μαρτυρά και ο τίτλος της χορογραφίας, η εξέλιξη ήταν σε κάθε κίνηση παρούσα. […]
Αποχαιρέτησε το ελληνικό κοινό, από τη σκηνή του Ηρωδείου, το αστέρι του Νουρέγιεφ, Σιλβί Γκιγιέμ. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και για δύο ημέρες (3 και 4 Ιουνίου), «ανέβασε» την παράσταση, «Life in Progress», ένα «μωσαϊκό» εμπειριών και αναμνήσεων.
Όπως μαρτυρά και ο τίτλος της χορογραφίας, η εξέλιξη ήταν σε κάθε κίνηση παρούσα. Έμφαση δόθηκε στο πέρασμα του χρόνου, τον οποίο η Γκιγιέμ αντίκρισε κατάματα.
Στην τελευταία αυτή περιοδεία της, πριν «κρεμάσει» τις πουέντ, ερμήνευσε χορογραφίες των Άκραμ Καν, Ουίλλιαμ Φόρσαϊθ, Ράσσελ Μάλιφαντ και Ματς Εκ.
Για άλλη μια φορά η Γκιγιέμ απέδειξε πόσο απρόβλεπτη είναι. Καταργώντας τις αποστάσεις ανάμεσα στο κλασικό και στο σύγχρονο, εξέπληξε με την πρωτοτυπία, την ευλυγισία και την ισορροπία της. Η πλαστικότητα στα χέρια της έδινε την εντύπωση του άυλου, ενώ δεν έλειψαν και τα υψηλά άλματα με τα ατσάλινα, αδύνατά της πόδια.
Άλλοτε με μοντέρνα διάθεση και άλλοτε με νοσταλγική ελισσόταν πάνω στη σκηνή, με τη μουσική να δίνει διαφορετικές αποχρώσεις σε κάθε της κίνηση. Μελαγχολία, νοσταλγία, ζωντάνια, ήταν μερικά στοιχεία που συνόδευσαν τις χορογραφίες.
Με ευφάνταστο τρόπο χειρίστηκε το πανό, που σε ένα της σόλο τοποθετήθηκε επί σκηνής, και λειτουργούσε ως καθρέφτης των συναισθημάτων, πορτρέτο και ως μεγάλη οθόνη από την οποία «παρήλαυναν» ενσταντανέ. Διαφορετικές εικόνες φαίνονταν πίσω από άσπρο χαρτί. Απεικονίσεις ενός σκύλου, ανθρώπων, και του προσώπου της Γκιγιέμ. Η χορεύτρια «έπαιξε» με το στοιχείο του αποχωρισμού, με το σώμα της να είναι μισό μέσα και μισό έξω από το πανό.
Για μια στιγμή φάνηκε να προσφεύγει στη γιόγκα όταν στηριζόμενη στο κεφάλι της και με τα πόδια ψηλά και λυγισμένα έκανε κατακόρυφο.
Η δραματικότητα «έδενε» με το χιούμορ και την ταχύτητα, και για άλλη μια φορά απέδειξε πως δεν έχει αποσπάσει άδικα τον τίτλο της ντίβας από τα διεθνή μέσα.
Απαιτητική στη δουλειά της, ανήσυχο πνεύμα με ελευθερία στην έκφραση, η Γκιγιέμ έκλεισε την αυλαία της καριέρας της, και στα 50 της χρόνια είπε ένα ξεχωριστό «αντίο».
Πριν από δύο, περίπου, χρόνια, το 2013, είχε σαγηνεύσει το ελληνικό κοινό μέσα από τις παραστάσεις που έδωσε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με το «βασιλιά» του κατάκ Άκραμ Καν και το Μπαλέτο του Τόκιο.