Ο χορός στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η Πρώτη Ύλη του Δημήτρη Παπαϊωάννου επανέρχεται ύστερα από εμπειρίες και ταξίδια μιας χρονιάς (Νέα Υόρκη και Εδιμβούργο) στην Πειραιώς 260 και θα παίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ. Το ντουέτο αυτό αφενός επανατοποθετεί τον ίδιο στη σκηνή ύστερα από δεκάχρονη απουσία –φέτος με συμπρωταγωνιστή τον Μιχάλη Θεοφάνους– αφετέρου συμβολίζει την επιστροφή του στην αντικομφορμιστική λογική της περφόρμανς, όταν με βασικό εργαλείο το σώμα ξεκινούσε τη σημαντική καλλιτεχνική του παρέμβαση το 1986 στήνοντας γέφυρες ανάμεσα στα εικαστικά και το χορό.
1-14 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Α)

Στην εκκίνηση επίσης του φετινού Φεστιβάλ, φιλοξενείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα η Αυστραλή χορεύτρια και χορογράφος Lucy Guerin με το Untrained. Ένα έργο το οποίο βασίζεται σε μια πρωτότυπη ιδέα της χορογράφου με πρωταγωνιστές τέσσερα άτομα – δύο επαγγελματίες χορευτές και δύο μη χορευτές με βασική παιδεία οι οποίοι προσπαθούν να τους μιμηθούν. Αυτό που προκύπτει, είναι μια παράσταση με αμεσότητα και χιούμορ, στοιχεία της προσωπικότητας του καθενός όσο και οι επιρροές του αμερικανικού μεταμοντέρνου χορού του 1960, σχετικές με τη φυσικότητα και τις εκπλήξεις που επιφυλάσσει το καθημερινό, αδέξιο σώμα στη σκηνή. 1 και 2 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Η)

Η Λία Χαράκη φέτος επανέρχεται στο Φεστιβάλ Αθηνών ως χορεύτρια και χορογράφος. Θα ερμηνεύσει το σόλο Tune In, (παράσταση που αντιπροσώπευσε την Κύπρο στη φετινή Μπιενάλε της Βενετίας). Το ντουέτο The Shape of Necessity –που παρουσιάστηκε στην Κύπρο και απέσπασε τις καλύτερες εντυπώσεις- είναι μια μινιμαλιστική χορογραφία πάνω στη σχέση ενός άντρα και μιας γυναίκας.
7 και 8 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Ε)

Ένα χοροθεατρικό one-woman show με τίτλο «Στην χώρα των θ_υμάτων» θα παρουσιάσει η Kύπρια περφόρμερ Ελεάνα Αλεξάνδρου. Πρόκειται για μια τολμηρή απόπειρα αναστοχασμού για την ταυτότητα της πατρίδας της.
18 & 19 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Ε)

Η Κατερίνα Παπαγεωργίου που έχει λάβει μέρος σε σημαντικές ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως το Tanzquartier (Βιέννη), The Place (Λονδίνο) κ.ά., υπογράφοντας με το όνομα Kat Válastur, θα παρουσιάσει το Oh! Deep sea-corpus III, ολοκληρώνοντας έτσι τον κύκλο χορογραφιών που βασίζονται στην Οδύσσεια.
10 και 11 Ιουνίου/ (Πειραιώς 260, Η)

Η χοροθεατρική κολεκτίβα Peeping Tom, από το Βέλγιο, απαρτίζεται από ετερόκλητους καλλιτέχνες και έγινε διάσημη την τελευταία δεκαετία δημιουργώντας θεάματα ακραία, που αγγίζουν με τόλμη επώδυνα θέματα, όπως τα γηρατειά, η φθορά και η απώλεια. Στόχος τους είναι να ευαισθητοποιήσουν πολύπλευρα το θεατή, ώστε να αναλογιστεί την πραγματικότητα γύρω του.
Εξαιρετικοί χορευτές στην πλειοψηφία τους, με βασικά εργαλεία την κίνηση και την εικόνα, παρουσιάζουν σε μια κινηματογραφική σχεδόν σκηνοθεσία το Α louer (Ενοικιάζεται), ένα μείγμα δεξιοτεχνίας μαζί με αναμνήσεις, άγχη, όνειρα και εφιάλτες σε έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι προς ενοικίαση.
12 – 14 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Δ)

Η Λενιώ Κακλέα, που ζει και εργάζεται στο Παρίσι, επανέρχεται με το arranged by date, ένα σόλο της που ερμηνεύει η ίδια.
12 και 13 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Ε)

Οι Τυνήσιοι αδελφοί Αλί & Χεντί Ταμπέτ -περσινοί προσκεκλημένοι του Φεστιβάλ- μας ξαναεπισκέπτονται με την ομάδα Cie mpta (Compagnie les mains, les pieds et la tête aussi) [Ομάδα χέρια, πόδια και κεφάλι επίσης] που ίδρυσε ο Mathurin Bolze, καλλιτέχνης του τσίρκου, και παρουσιάζουν δυο έργα: το ντουέτο Ali, ένα χορό με πατερίτσες και την υπέρβαση να συντελείται με φόντο ένα παράνομο ρεμπέτικο, και ένα κομμάτι εμπνευσμένο από το ποίημα του Ρενέ Σαρ Πάθος και μυστήριο, με τον μακροσκελή τίτλο: Nous sommes pareils à ces crapauds qui dans l’austère nuit des marais s’appellent et ne se voient pas, ployant à leur cri d’amour toute la fatalité de l’univers. Συνοδεύει ζωντανά μια ορχήστρα με Έλληνες και Τυνήσιους μουσικούς, που παντρεύει το κλασικό ρεμπέτικο με την παραδοσιακή μουσική της Τυνησίας.
15-17 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Η)

H Γαλλίδα Μαγκί Μαρέν πρωτοπόρος του σύγχρονου χορού δεν θέλει συστάσεις. Με εργαλεία το σώμα, την ιστορία και τη δύναμη των εικόνων, στην πρόσφατη δημιουργία της με τίτλο nocturnes (νυχτερινά) μετατρέπει τη σκηνή σε καθρέφτη των σκοτεινών καιρών που ζούμε. Χωρίς γραμμική αφήγηση, οι χορευτές –ανάμεσά τους και μια Ελληνίδα– εμφανίζονται σπασμωδικά στη σκηνή αρθρώνοντας σπαράγματα από το υλικό της μνήμης στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς μετάφραση. Είναι σαν να παραδέχεται με πικρία: «Τίποτα δεν μοιάζει πιο δύσκολο να μοιραστούμε από την καταγωγή που κουβαλάμε».
22 και 23 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Η)

Για πρώτη φορά θα δούμε την Σταυρούλα Σιάμου και την Πέρσα Σταματοπούλου σε μια σύμπραξη με τον τίτλο Fight or Flight? Μια ακόμη πρεμιέρα για το Φεστιβάλ Αθηνών, αλλά και η πρώτη τους συνεργασία.
26 και 27 Ιουνίου (Πειραιώς 260, Ε)

Ο Ισπανός χορευτής και χορογράφος Αντόνιο Ρουθ που επισκέπτεται για πρώτη φορά τη χώρα μας θα παρουσιάσει το Ojo (Μάτι). Με θητεία πλάι σε σημαντικά ονόματα του σύγχρονου χορού ως χορευτής, καταφέρνει να εμβολιάσει το κινητικό του λεξιλόγιο με την παράδοση του φλαμένκο. Στο έργο που παρουσιάζει στο Φεστιβάλ, όπως δηλώνει με σαφήνεια και ο τίτλος, τον απασχολεί η αίσθηση της όρασης κυριολεκτικά και μεταφορικά: ο τρόπος που συνεργάζεται με τις άλλες αισθήσεις στην πρόσληψη του χορευτικού θεάματος, αλλά και ως χώρος του φαντασιακού στην εικονοποιία του ονείρου. (14 15.07/ Πειραιώς 260, Η)