Πρακτικά ανεφάρμοστες διατάξεις στο φορολογικό βλέπει ο ΣΑΤΕ
Την έκπληξή του που με την ερμηνευτική εγκύκλιο ΠΟΛ.1004/4.1.2013, η οποία αναφέρεται στο Ν.4093/12-11-2012, επανέρχεται η «Τήρηση του λογαριασμού 94 - "Αποθέματα", (ΑΠΟΘΗΚΗ) και βιβλίου Τεχνικών Προδιαγραφών από τις Τεχνικές Επιχειρήσεις», από την οποία είχαν απαλλαγεί οι τεχνικές εταιρείες μετά από ενδελεχείς συζητήσεις με τους αρμοδίους του υπουργείου Οικονομικών, εκφράζει ο Σύνδεσμος Ανωνύμων Τεχνικών Εταιρειών και ζητεί από τον κ. Στουρνάρα να διατηρηθεί η απαλλαγή που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια.
Την έκπληξή του που με την ερμηνευτική εγκύκλιο ΠΟΛ.1004/4.1.2013, η οποία αναφέρεται στο Ν.4093/12-11-2012, επανέρχεται η «Τήρηση του λογαριασμού 94 – «Αποθέματα», (ΑΠΟΘΗΚΗ) και βιβλίου Τεχνικών Προδιαγραφών από τις Τεχνικές Επιχειρήσεις», από την οποία είχαν απαλλαγεί οι τεχνικές εταιρείες μετά από ενδελεχείς συζητήσεις με τους αρμοδίους του υπουργείου Οικονομικών, εκφράζει ο Σύνδεσμος Ανωνύμων Τεχνικών Εταιρειών με επιστολή του στον Γ. Στουρνάρα και ζητεί να διατηρηθεί η απαλλαγή που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια.
Όπως επισημαίνει, μεταξύ άλλων, ο Σύνδεσμος, «ο Κώδικας Βιβλίων και Στοιχείων, όχι μόνο δεν καταργήθηκε, απλώς άλλαξε ονομασία, αλλά στο …όνομα του εκσυγχρονισμού και της φορολογικής μεταρρύθμισης, επαναφέρονται διατάξεις αναχρονιστικές, πρακτικά ανεφάρμοστες, με αδικαιολόγητη αύξηση του κόστους των επιχειρήσεων, κατά συνέπεια και των τεχνικών έργων, χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό, είτε στα φορολογικά έσοδα του κράτους, είτε στις τεχνικές επιχειρήσεις. Μάλιστα, πρόκειται για διατάξεις που είχε γίνει αποδεκτό από όλες τις πολιτικές ηγεσίες ότι ήσαν προβληματικές, γι’ αυτό και είχαν παύσει να ισχύουν».
Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του ΣΑΤΕ, τα τεχνικά έργα (ανεγέρσεις οικοδομών, σχολείων, νοσοκομείων, κατασκευές δρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, υπονόμων, τοποθέτηση υποθαλάσσιων καλωδίων κλπ.), τα οποία κατασκευάζει κάθε εργοληπτική εταιρεία είναι λίγα σε αριθμό, ωστόσο απαιτούν δυσανάλογα μεγάλο αριθμό υλικών, καθώς και υπηρεσιών (μηχανικοί, υπεργολάβοι κλπ.), που ενσωματώνονται σ’ αυτά.
Άλλο χαρακτηριστικό τους είναι ότι κατασκευάζονται στο ύπαιθρο, κι όχι σε κλειστές εγκαταστάσεις του κατασκευαστή, όπως σε μία βιομηχανία, και, μάλιστα, σε ότι αφορά τα Δημόσια Έργα, σε εδαφικές εκτάσεις που ανήκουν στο Δημόσιο.
«Σε κάθε περίπτωση, η κατασκευή έργων, δεν μπορεί να προσδιοριστεί ως αμιγώς παραγωγή προϊόντος ή ως παροχή υπηρεσίας», λέει ο ΣΑΤΕ, καθώς «άσχετα από την διάκριση, που προσπαθεί να κάνει το υπουργείο, ότι δηλαδή η κατασκευή έργου με υλικά του εργολάβου θεωρείται ως παραγωγή προϊόντος και η κατασκευή έργου με υλικά του εργοδότη θεωρείται ως παροχή υπηρεσίας».
Όπως τονίζεται, «σε κανένα έργο αυτή η διάκριση δεν μπορεί να είναι απόλυτη. Μια διάκριση, άλλωστε, που ως συνέπεια θα έχει να προσθέσει γραφειοκρατικές διαδικασίες, για υπηρεσίες του υπουργείου, οι οποίες θα καλούνται κάθε φορά να αποφαίνονται αν υπάρχει υποχρέωση ένταξης ή όχι στη διάταξη περί τήρησης αποθήκης!».
Ο ΣΑΤΕ τονίζει ότι οι «αναχρονιστικές γραφειοκρατικές διατάξεις», που επανέρχονται «μόνο και μόνο για … τυπολατρική τήρηση κάποιων ξεπερασμένων μεθόδων και διαδικασιών», θα αυξήσουν ασύμετρα το κόστος των κατασκευών, αλλά και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.