«Εγγύηση ο Ζοτς, θάβω το θέμα του Όζμπολντ» λέει ο Μάικ Μπατίστ

Την άποψή του πως ο Παναθηναϊκός θα πρωταγωνιστήσει για μία ακόμη σεζόν σε Ελλάδα και Ευρώπη εξέφρασε ο Μάικ Μπατίστ, ο οποίος τόνισε ότι η παρουσία και μόνο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς εγγυάται την επιτυχία. Ο Αμερικανός φόργουορντ – σέντερ, τόνισε ακόμη πως του λείπει ο Βασίλης Σπανούλης, ενώ για το χτύπημα στον Σάσο Όζμπολντ υπογράμμισε: «Θα ήθελα να ανοίξω μια τρύπα στη γη και να το θάψω».

Αναλυτικά η συνέντευξη του Μπατίστ στο «Βήμα» της Κυριακής:

Τις τελευταίες εβδομάδες γίνεται πολλή συζήτηση σχετικά με την ενίσχυση της ρακέτας και την εξασθένηση της περιφερειακής γραμμής του Παναθηναϊκού. Ίσως να μην είσαι ο πλέον αρμόδιος για να απαντήσεις στο ερώτημα, ωστόσο πόσο σε προβληματίζει αυτή η αλλαγή στρατηγικής;

«Καθόλου! Είναι η όγδοη χρονιά μου στον Παναθηναϊκό και ξέρω καλά ένα πράγμα: με βάση το σύστημα που εκπονεί ο κόουτς Ομπράντοβιτς και εφαρμόζουν οι παίκτες, η επιτυχία είναι εγγυημένη. Όποιοι παίκτες δηλαδή και αν έρχονται κάθε χρόνο, έχουν πάρα πολλές πιθανότητες να πανηγυρίσουν επιτυχίες και τίτλους. Αρκεί να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Χάσαμε κορυφαίους αθλητές, όπως ο Σπανούλης και ο Γιασικεβίτσιους. Η απώλειά τους είναι σημαντική. Την ίδια στιγμή όμως ανοίγει η πόρτα για άλλα παιδιά, όπως ο Καλάθης και ο Τέπιτς, για να μπουν στα παπούτσια τους και να αναλάβουν ευθύνες. Να αποκτήσουν ρόλους».

– Θεωρείς, ότι ο Αλεξ Μάριτς και ο Ιαν Βουγιούκας θα καταφέρουν να καλύψουν το κενό που αφήνει ο Πέκοβιτς;
«Όχι σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, αλλά σίγουρα έχουν τις δυνατότητες να το κάνουν, μόνο που θα πάρει λίγο καιρό. Αυτά που πέτυχε ο Πέκοβιτς στον Παναθηναϊκό ήταν σπουδαία. Γι΄ αυτό ο σύλλογος πήρε δύο παίκτες στη θέση του, δύο πολύ αξιόλογους παίκτες, οι οποίοι αυτή τη στιγμή προσπαθούν να βρουν τους ρόλους τους στην ομάδα. Όσο για τον Σάτο; Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί, αλλά τον βάζω στο επίπεδο του Σισκάουσκας! Δεν είναι ίδιοι παίκτες, αλλά ο Σάτο προσφέρει κάποια στοιχεία που έλειπαν στον Παναθηναϊκό».

– Με το χέρι στην καρδιά, ποιος σου λείπει περισσότερο, ο Σπανούλης ή ο Γιασικεβίτσιους;
«Ο Μπίλι μου λείπει περισσότερο, γιατί ήμασταν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο και δεν συζητούσαμε μόνο για μπάσκετ, αλλά για τη ζωή, τις οικογένειές μας, τα παιδιά μας. Και με τον “Σάρας” ήμουν πολύ κοντά, αλλά για μένα ο Μπίλι ήταν σαν μικρός μου αδελφός. Και τώρα που πήγε στον Ολυμπιακό συνεχίζουμε να μιλάμε. Είναι λογικό αυτό».

– Έτυχε να συζητήσετε για τα επικείμενα ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού; Σας προβληματίζει το πέπλο της βίας που σκεπάζει αυτή την αντιπαλότητα;
«Φυσικά και μας προβληματίζει. Γιατί δεν ξέρουμε τι μας περιμένει την επόμενη φορά. Ειλικρινά, κάνω την προσευχή μου για να σταματήσουν όλα αυτά. Εγώ δεν ζούσα εδώ, όταν γεννήθηκε η βία μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, αλλά κάποτε πρέπει να σταματήσει, προτού σκοτωθεί κάποιος παίκτης. Αυτό που αντίκρισα πέρυσι στο ΣΕΦ, δεν το είχα ξαναζήσει. Ήταν τα επεισόδια με τη μεγαλύτερη ένταση. Δεν λέω ότι και οι δικοί μας είναι… άγιοι. Το ίδιο ισχύει για όλους τους χούλιγκαν».

– Πού αποδίδεις αυτή την αψυχολόγητη ενέργειά σου στη Λιουμπλιάνα να χτυπήσεις τον Σάσο Όζμπολτ χωρίς την παραμικρή αφορμή;
«Από την πρώτη στιγμή ένιωσα ντροπιασμένος και ρωτούσα τον εαυτό μου ‘τι ήταν αυτό που έκανες, βρε ανόητε;’. Ήξερα βέβαια ότι εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν ο εαυτός μου, όπως επίσης ήξερα- και αυτό με βασάνιζε περισσότερο- ότι αυτό που είχα κάνει δεν αλλάζει. Και έγινα έξαλλος με τον εαυτό μου, γιατί τα δέκα χρόνια που αγωνίζομαι στην Ευρώπη ποτέ δεν είχα ξεφύγει εντός του αγωνιστικού χώρου. Θυμάμαι ότι τα πρώτα χρόνια υπήρχαν περιπτώσεις κατά τις οποίες οι αντίπαλοί μου καθύβριζαν τη μάνα μου ή τη γυναίκα μου, ή έκαναν ρατσιστικά σχόλια, αλλά πάντοτε διατηρούσα την ψυχραιμία μου. Στη Λιουμπλιάνα χρειάστηκε ένα δευτερόλεπτο για να γκρεμίσω όλη αυτή την καλή εικόνα».

– Μάθαμε ότι το επόμενο βράδυ επικοινώνησες με τον Όζμπολτ. Τι ακριβώς ειπώθηκε μεταξύ σας;
«Μιλήσαμε με τον Σάσο, είχαμε μια πολύ ειλικρινή πεντάλεπτη κουβέντα στο τηλέφωνο. Του ζήτησα συγγνώμη, του εξήγησα ότι δεν ήμουν εγώ αυτός που τον χτύπησε, και με συγχώρησε. Αυτό δεν διαγράφει βέβαια την πράξη μου, αλλά με ανακουφίζει».

– Ποια ήταν η αντίδραση της οικογένειάς σου; Της συζύγου σου, της μητέρας σου;
«Η οικογένεια αποτελεί τη ραχοκοκαλιά μου, το βασικότερο σύστημα υποστήριξής μου. Θα σου εκμυστηρευθώ κάτι. Ήξερα ότι η ενέργειά μου θα προκαλούσε την κατακραυγή των ΜΜΕ. Και όπως είδες, δεν βγήκα να δικαιολογηθώ, γιατί ήμουν λάθος. Περισσότερο με πλήγωσε η κατακραυγή της οικογένειάς μου. Γιατί εκείνοι με ξέρουν καλά. Ξέρουν πραγματικά ποιος είμαι. Η μάνα μου και ο αδελφός μου, μίλησαν με πολύ σκληρά λόγια, και είχαν δίκιο. Τους ντρόπιασα. Τώρα όμως πρέπει να το ξεχάσω. Να ανοίξω μια τρύπα στη γη και να το θάψω. Και να κοιτάξω μπροστά».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ