Η απάντηση στην δημοσιογραφία ΔΕΝ είναι η τρομοκρατία…
Δημοσιογράφος πηγαίνει για να καταθέσει στο τμήμα:
Μετά το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Μακεδονία" και είχε ως θέμα τις συμμορίες των μπράβων που ελέγχουν τη διασκέδαση στη Θεσσαλονίκη (
Δημοσιογράφος πηγαίνει για να καταθέσει στο τμήμα:
Μετά το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία» και είχε ως θέμα τις συμμορίες των μπράβων που ελέγχουν τη διασκέδαση στη Θεσσαλονίκη («Τα νυχτοκάματα των μπράβων», 6/6/2007, σελ. 15), το οποίο συνέταξε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας μας Κώστας Κουκουμάκας, τη Δευτέρα το πρωί έλαβε μια κλήση από τη διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης / τμήμα Δίωξης Εκβιαστών, συγκεκριμένα μία «Πρόσκληση στο όνομα του νόμου» (αρ. πρωτ. 9001/5/373-Α), με την οποία τον καλούσαν στην Ασφάλεια, προκειμένου να καταθέσει όσα γνωρίζει για το θέμα των νονών της νύχτας, προκειμένου να βοηθήσει την αστυνομική έρευνα. […]
Εκεί, του φέρονται σαν …τρομοκράτη κατά δήλωσή του:
[…]»Του επανέλαβα πολύ ψύχραιμα ότι δεν είχα να πω τίποτε περισσότερο από όσα ανέφερα στο δημοσίευμα και τότε η ένταση οξύνθηκε. Χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο ο αστυνομικός χτυπούσε το χέρι του στο τραπέζι, τινάζοντας τα πάντα στον αέρα και τσιρίζοντας: «Θα σε πάω στο Εσωτερικών Υποθέσεων και τότε θα μπλέξεις άσχημα. Πού είναι ο δικηγόρος σου να τον ρωτήσουμε ποιος νόμος σου επιτρέπει να μη μιλήσεις στην αστυνομία; Από τη μία μας κατηγορείτε ότι τα παίρνουμε και τώρα δεν μιλάτε;» και άλλα τέτοια, εντελώς ακατανόητα για μένα και άσχετα με το περιεχόμενο του δημοσιεύματος.[…]
«Όταν του είπα ότι δεν θυμόμουν απέξω το τηλέφωνο του νομικού συμβούλου της εφημερίδας, εξερράγη: Παιδί μου, έχεις αμνησία; Να σε πάμε καλύτερα σε κανένα γιατρό να σε κοιτάξει. Τι ξέρεις να μας πεις; Τις μ… που γράφεις; Ξέρεις πώς σε λένε; Ξέρεις πού μένεις; Κοιτάξτε, ρε, έναν άνθρωπο που γράφει άρθρα και μ… Αν πάρω δηλαδή μια σελίδα και γράψω τη λέξη το, θα θεωρούμαι κι εγώ αρθρογράφος; Πες μου το τηλέφωνο του διευθυντή της εφημερίδας», είπε και άρχισε να σηκώνει τα τηλέφωνα και να προσπαθεί να βρει τον διευθυντή και τον εκδότη της εφημερίδας μου, φωνάζοντας απίστευτα δυνατά, κουνώντας τα χέρια του και τραβώντας την προσοχή συναδέλφων του, που με κοιτούσαν από το παράθυρο σαν να ήμουν ο χειρότερος εγκληματίας. Μάταια προσπαθούσα να του υπενθυμίσω ότι δεν είμαι κατηγορούμενος και ότι εκείνη τη στιγμή δεν με ανέκρινε».
Γιατί όλα αυτά; Γιατι ο δημοσιογράφος να γίνεται θύμα επίθεσης όταν γράφει ένα δημοσίευμα; Γιατί κάνει κατάχρηση εξουσίας ο αστυνομικός; Αμύνεται; Απο τι;
Πάλι καλά που δεν υπήρχαν ζαρντινιέρες στο γραφείο…