Μια Ελληνίδα στο Παρίσι

Μετά τις εκπληκτικές φωτογραφίες που μας είχε παραχωρήσει για το Παρίσι, η Ζέτα μας έγραψε και ένα μικρό οδοιπορικό με τις εντυπώσεις και τις εμπειρίες της για την Πόλη του Φωτός:

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα μόλις έφτασα στο Παρίσι ήταν σε ποια πόλη είχαν πάει όσοι μου έλεγαν ότι δεν είναι τίποτε ιδιαίτερο.

Από την πρώτη στιγμή που πατάς το πόδι σου – και ακόμη βρίσκεσαι στην προσπάθεια να θυμηθείς τα γαλλικά που μάθαινες επί χρόνια στο σχολείο – ανυπομονείς να ξεφορτωθείς τη βαλίτσα σου και να βγεις για εξερεύνηση.

Με το που βγαίνεις από το ξενοδοχείο και αφού έχεις ξεπεράσει το πρώτο σοκ συνεννόησης – τα γαλλικά αργούν να βγουν στην επιφάνεια – είσαι πλέον σε άλλο κόσμο… και φυσικά οι τρεις μέρες δεν είναι αρκετές.
 
Πρωτη μέρα

Εχοντας περπατήσει για αρκετή ώρα καταλήγουμε στο Λούβρο, απ όπου θα πάρουμε το τουριστικό λεωφορείο για να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στην πόλη – το συνιστώ ανεπιφύλακτα, έχει και ηχογραφημένο οδηγό για τα αξιοθέατα.

Αφού έχουμε περάσει από όλα τα γνωστά μνημεία της πόλης, αποφασίζουμε να τα δούμε και μέσα από το Σηκουάνα…

Καταλήγουμε στον Πύργο του Αϊφελ που όπως διαπιστώνουμε …κουνιέται… έχει όμως απίστευτη θέα. Αν τον επισκεφθείτε να προλάβετε το φως της ημέρας αλλά και να τον δείτε την ώρα που τα λαμπιόνια αναβοσβήνουν … Φοβερό θέαμα.
 
Δευτερη μέρα

Η 2η μέρα ξεκινάει με μια επίσκεψη στη Galerie Lafayette. Όλα καλά κι όλα ωραία (υπολογίστε ένα τριπλάσιο σε μέγεθος Notos Galeries), όμως ίσως για πιο οικονομικά να δοκιμάσετε την αγορά του St. Germain. (Το ανακαλύψαμε όταν ήταν πλεον αργά).

Στη συνέχεια επίσκεψη στο Musee d Orsay. Παλιος σταθμός τρένου που εξελίχθηκε σε ένα εκπληκτικό μουσείο…Monet, Manet, Degas, Renoir και η νεότερη μου ανακάλυψη – ομολογώ πως δεν τον ειχα ξανακούσει – Homer Winslow, Αμερικανός. Είτε βλέπεις φωτογραφιες, είτε πίνακες του το ένα και το αυτό (βλέπε φωτό).

Η κούραση από το περπάτημα και την ορθοστασία δεν περιγράφεται όταν είσαι στο Παρίσι, όμως δεν σου κάνει κέφι να σταματήσεις…

Το απόγευμα μετά από μια μικρή στάση για φαγητό σε ένα από τα χιλιάδες υπαίθρια μαγαζάκια φτάνει η ώρα της Μονμάρτης αλλά και της μπόρας. Κεραυνοί και αστραπές μας τα χαλάσανε λίγο αλλά παρόλ αυτά δεν πτοηθήκαμε.
 
Τρίτη μέρα

Η τρίτη μέρα ήταν εξ αρχής αφιερωμένη στο Λούβρο… Νομίζω ότι δεν έχω τραβήξει περισσότερες φωτογραφίες σε άλλο μέρος. Μπορεί οι Γάλλοι (βλ. Ζαν Ρενό στον Κώδικα Ντα Βίντσι) να σιχαίνονται τις πυραμίδες και να θεωρούν ότι δεν ταιριάζουν με το υπόλοιπο τοπίο, εγώ βρήκα πως ομορφαίνουν ακόμη περισσότερο την είσοδο του μουσείου – να μην αναφερθώ στο μυστήριο που τους έδωσε η παραπάνω ταινία.

Εχω να καταγγείλω πάντως πως η γραμμή των ρόδων αν και στην ταινία φαίνεται καθαρά στην πραγματικότητα είναι σε σημείο που δεν μπορείς να τη δεις τουλάχιστον στο εξωτερικό του μουσείου γιατί στο εσωτερικό αν στρίψεις κατά λάθος  σε κάποιο διάδρομο πέφτεις πάνω…

Επιβλητικότατη η Νίκη… Μικρή σε μέγεθος αλλά μυστηριώδης η Μόνα Λίζα (σε κοιτάει απ όποια πλευρά κι αν βρίσκεσαι…).

Απογευματινή επίσκεψη στο Quartier Latin, σε ένα θεϊκό μαγαζάκι – άξιζε η εικοσάλεπτη αναμονή για να μπούμε – με ψηφιδωτά στα τραπέζια, χρωματιστά γυάλινα φώτα και πολύ ωραία γλυκά…

Η αναχώρηση σού αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση, γιατί θες να μείνεις κι άλλο.

Δεν πειράζει όμως αφήσαμε και κάποια για την επόμενη φορά.»