Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος ΣΤ’)

Στην τελευταία περίοδο της ζωής του ο Πίνδαρος πρέπει να παρακολουθούσε ανήσυχος τις πολιτικές εξελίξεις, καθώς η αντίθεση ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σπάρτη γιγαντωνόταν. Μόνο δύο επινίκια, ο 4ος Ολυμπιόνικος και ο 7ος Ισθμιόνικος, είναι δυνατόν να τοποθετηθούν σε αυτήν την περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ποιητής έζησε την καταθλιπτική κυριαρχία της Αθήνας επί της Βοιωτίας (μετά τη μάχη των Οινοφύτων, το 457 π.Χ.), αλλά και την αποκατάσταση της βοιωτικής ελευθερίας (μετά τη μάχη της Κορώνειας, το 447 π.Χ.).

Δυστυχώς, τα υπολείμματα που έχουμε στη διάθεσή μας για τον Πίνδαρο είναι πενιχρά σε σχέση με τα δεκαεπτά βιβλία που εξέδωσε την εποχή των Αλεξανδρινών ο περίφημος γραμματικός Αριστοφάνης ο Βυζάντιος. Έντεκα βιβλία ποιημάτων είχαν σχέση με τη λατρεία (Ύμνοι, Παιάνες, Διθύραμβοι, Προσόδια, Παρθένια, Υπορχήματα), ενώ σώζονταν ακόμη Εγκώμια και Θρήνοι, από ένα βιβλίο για το κάθε είδος, καθώς και τέσσερα βιβλία Επινικίων.

Οι Αλεξανδρινοί κατέταξαν τα Επινίκια του Πινδάρου σε Ολυμπιονίκους, Πυθιονίκους, Νεμεονίκους και Ισθμιονίκους, βάσει των πανελληνίων αγώνων στους οποίους πραγματοποιήθηκαν οι νίκες που εξυμνεί ο ποιητής.

Έτσι, εκδόθηκαν τέσσερα βιβλία Επινικίων, δηλαδή από ένα βιβλίο τόσο για τους μεγάλους αγώνες της Ολυμπίας και των Δελφών, που διεξάγονταν κάθε τέσσερα χρόνια, όσο και για τους μικρότερους της Νεμέας και του Ισθμού της Κορίνθου, που επαναλαμβάνονταν κάθε δύο χρόνια.

Ο χορός τραγουδούσε αυτά τα τραγούδια με αυλό και λύρα στον εορτασμό της νίκης στην πατρίδα, σπανίως δε στον τόπο της επιτυχίας. Καμιά φορά τα Επινίκια εκτελούνταν μονωδικά με συνοδεία λύρας, ύστερα από τη γιορτή.

*Στη φωτογραφία του παρόντος άρθρου, το στάδιο της Αρχαίας Νεμέας.

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Α’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Β’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Γ’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Δ’)

Πίνδαρος, ο ιεροπρεπής ποιητής του Ωραίου (Μέρος Ε’)