Το θέμα είναι η Ευρώπη

Oπρόεδρος της Σερβίας, γνωστός για τον θαυμασμό που ανέκαθεν έτρεφε στον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, έκανε προχθές μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση. Απαντώντας στο αίτημα του ουκρανού πρεσβευτή στο Βελιγράδι να καταδικάσει η χώρα του την αναγνώριση του Ντονμπάς από τη Ρωσία, ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς ζήτησε από τον πρόεδρο Ζελένσκι να καταδικάσει πρώτα εκείνος τη «φρικτή και τραγική επίθεση που εξαπέλυσαν το 1999 εναντίον της Σερβίας οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και άλλες χώρες». Μόλις το κάνει, είπε, θα δεχθεί με χαρά την πρόσκλησή του και θα ανταποκριθεί στο αίτημά του.

Αφήνουμε στην άκρη τον κυνισμό και την ειρωνεία αυτές τις δύσκολες ώρες. Το θέμα άλλωστε δεν είναι ο Βούτσιτς, ένας πολιτικός που μόλις πριν από έναν μήνα έδειξε πώς αντιλαμβάνεται το κράτος δικαίου όταν καταδίκασε την Αυστραλία για «βασανισμό» του Νόβακ Τζόκοβιτς και δήλωσε ότι ο ανεμβολίαστος τενίστας «μπορεί με το κεφάλι ψηλά να επιστρέψει στη Σερβία». Το θέμα είναι η Ευρώπη. Και το πώς αμύνεται στο κουρέλιασμα του ίδιου αυτού δικαίου από αυταρχικούς ηγέτες που χρησιμοποιούν τα όπλα για να υπηρετήσουν τις εγκληματικές τους ιδεοληψίες.

Τότε, επενέβησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες του Κλίντον για να σώσουν τους Βόσνιους και τους Κοσοβάρους από τις επιχειρήσεις εθνοκάθαρσης του Μιλόσεβιτς – για τις οποίες ο σημερινός σέρβος πρόεδρος εκφράζει τη λύπη του που δεν ολοκληρώθηκαν. Σήμερα, δεν μπορεί για πολλούς λόγους να επαναληφθεί κάτι τέτοιο για να αντιμετωπιστεί ο επεκτατισμός του Πούτιν, εκτός αν ο τελευταίος υπερτιμήσει τις δυνάμεις του και επιτεθεί σε χώρα του ΝΑΤΟ. Το όπλο που χρησιμοποιεί η Δύση για να υπερασπιστεί αρχές όπως η δημοκρατία, η εθνική κυριαρχία και το απαραβίαστο των συνόρων είναι οι κυρώσεις. Που όσο κι αν αποτελούν συχνά αντικείμενο χλευασμού, μπορεί υπό όρους να είναι αποτελεσματικές.

Ποιοι είναι σήμερα αυτοί οι όροι; «Να σπάσει το σύμφωνο μεταξύ των ολιγαρχών που τους επιτρέπει να ασκούν μια εξαιρετικά επιθετική πολιτική κατά της Δύσης και ταυτόχρονα να ζουν σαν μαχαραγιάδες στην Κυανή Ακτή, στη Σαρδηνία ή στο Κουρσεβέλ», λέει στην Corriere della Sera ο 42χρονος γάλλος ευρωβουλευτής Ραφαέλ Γκλικσμάν, ένας άνθρωπος που ξέρει τι σημαίνει Πούτιν, αφού ο πατέρας του υπερασπιζόταν τους Τσετσένους από τους βομβαρδισμούς του Κρεμλίνου και ο ίδιος ήταν σύμβουλος του προέδρου Σαακασβίλι στην Τιφλίδα όταν η Ρωσία εισέβαλε στη Γεωργία. «Ελπίζω οι κυρώσεις να φέρουν αποτέλεσμα όχι στον Πούτιν, που έχει περάσει το σημείο επιστροφής, αλλά στο σύστημα Πούτιν».

Οπως λέει χαρακτηριστικά ο Γκλικσμάν, ο ρώσος πρόεδρος ξεκαθάρισε στο διάγγελμά του ότι το πρόβλημά του δεν ήταν ποτέ το ΝΑΤΟ, αλλά η ίδια η ύπαρξη δίπλα του της δημοκρατικής Ουκρανίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ναι, το θέμα είναι η Ευρώπη.