Φουρθιώτης και Ερντογάν

Αυτός ο Μένανδρος-Γεώργιος Φουρθιώτης, που γιόρτασε Πάσχα και όνομα στον Κορυδαλλό, πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Δεν τον είχα δει ποτέ στην τηλεόραση αλλά, από τις εικόνες του που είδα τώρα, υποθέτω ότι το εντελώς αδύνατο -που δείχνει και αδύναμο- σώμα και το χαμογελαστό baby face, κινούσαν πατρικά και μητρικά συναισθήματα και πήγαιναν σύννεφο οι πωλήσεις προς μεσήλικες, δυστυχισμένους που δεν βρέθηκε ακόμη το φάρμακο να μη μεγαλώνουν τα παιδιά.

Ένα κακό πρέπει να είχε ο Μένανδρος-Γεώργιος Φουρθιώτης: μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του· άμα σου έχουν δώσει τέτοιο εξαιρετικό όνομα και ονοματεπώνυμο με τρεις λέξεις, πρέπει να νιώθεις εξαίσιο και σπάνιο πλάσμα. Το είχε άλλωστε αναδείξει το ζήτημα ο Καρυωτάκης με το όνειρό του να αξιωθεί «Κλεαρέτη Δίπλα-Μαλάμου / και δίπλα σ’ αυτήν τ’ όνομά μου». Δυστυχώς δεν σκέφτονται οι γονείς, το ναπολεόντειο σύνδρομο που προετοιμάζουν· πιστεύουν το αντίθετο, πως το σπάνιο όνομα του εκλεκτού γόνου τους τον οδηγεί σε λαμπρή σταδιοδρομία

Ο Ναπολέων όμως υπερισχύει: ο Μένανδρος-Γεώργιος πρέπει να είχε δει επανειλημμένα τα τρία επεισόδια του «Νονού», να είχε μελέτησε το βιβλίο του Βασίλη Παλαιοκώστα, έβλεπε γύρω του το οργανωμένο έγκλημα να θριαμβεύει με τη βοήθεια αστυνομικών, και σκέφθηκε «είμαι όμορφος, έξυπνος, διαβολικός – γιατί όχι και εγώ;». Έπεισε και κάποιους  της ΕΛΑΣ για την αξία του, πως θα έχουν μέλλον μαζί του  – τη συνέχεια την ξέρουμε, κερνάει σοκολατάκια για τη γιορτή του στον Κορυδαλλό.

Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι και ο σκυθρωπός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διαθέτει μεγαλοπρεπές ονοματεπώνυμο με τρεις λέξεις. Αυτός διάβασε τις βιογραφίες του Πορθητή, του Μεγαλοπρεπούς και του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (τρεις λέξεις πάλι), έβλεπε δίπλα τα κατορθώματα του Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς Πούτιν (τίποτα δεν είναι τυχαίο..) – είπε και αυτός «γιατί όχι και εγώ;». Έπεισε τον Ντόναλντ Τραμπ για την αξία του, έστειλε δρόνους, καράβια, μισθοφόρους σε θάλασσες, όρη, βουνά – τη συνέχεια την ξέρουμε, του έστησε θρόνο ο Τζο Μπάιντεν σε πυραμίδα από κεφάλια σφαγέντων Αρμενίων.

Δεν πρόκειται για νέμεση, μάλλον εφαρμογή του παλιού καλού αριστοτελικού νόμου περί βαρύτητος έχουμε, που έλεγε ότι τα σώματα καταλήγουν εκεί που είναι η φυσική θέση τους. Και το να πέφτουν μικροί που νομίζουν πως είναι μεγάλοι είναι αγαπημένο θέμα κωμωδιογράφων, όχι τραγικών. Αν έτσι είναι τα πράγματα, το γέλιο μας θα θάψει τους μικρομέγαλους.