Οι απαρχές του δράματος – η γένεση της κωμωδίας (Μέρος Γ’)

Η αρχική φύση των παλαιότατων αυτών εθίμων, όπως εξάλλου και εκείνων της ελληνικής Αποκριάς, συνίσταται αφενός σε ένα πληθωρικό ξέσπασμα της ζωής και αφετέρου στην ενίσχυση της νέας βλάστησης με διαφόρων ειδών εκδηλώσεις.

Σταθερά στοιχεία αποτελούν το κέφι και η άκρως κοροϊδευτική διάθεση των πανηγυριστών.

Παραδείγματος χάριν, στην ανοιξιάτικη αττική γιορτή των Ανθεστηρίων αστείοι τύποι τριγυρνούσαν με άμαξες και απευθύνονταν στους θεατές με λόγια εντόνως χλευαστικά, που τις περισσότερες φορές θα είχαν τη μορφή στίχων.

Πίσω από όλα τα τολμηρά αστεία και το αδιάντροπο αυτό φέρσιμο βρίσκεται σε τελική ανάλυση η λατρεία, η αντίληψη για την αποτροπαϊκή δύναμη του άσεμνου.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι ζουμερές αριστοφανικές χοντροκοπιές, όπως και η τάση της αρχαίας κωμωδίας για προσωπικές επιθέσεις, είναι ριζωμένες σε παλαιά αλλά ζωντανά έθιμα.

Μια άλλη —πιθανώς ελληνιστική— θεωρία για τη γένεση της κωμωδίας έχει την αφετηρία της στην κώμη, το χωριό.

Σύμφωνα με αυτήν την εκδοχή, χωρικοί πήγαιναν τη νύχτα στην πόλη και τραγουδούσαν μπροστά στα σπίτια πολιτών από τους οποίους είχαν αδικηθεί.

Οι απαρχές του δράματος – η γένεση της κωμωδίας (Μέρος Α’)

Οι απαρχές του δράματος – η γένεση της κωμωδίας (Μέρος Β’)