Οφείλω να ομολογήσω ότι καταλαβαίνω τον Πρωθυπουργό. Καταφεύγει σε μια παλιομοδίτικη πόλωση με μπαγιάτικα επιχειρήματα όχι επειδή πιστεύει ότι θα τον σώσουν ο μπαμπούλας της Ακροδεξιάς, ο Λαμπράκης, τα ξερονήσια ή ο Γκοτζαμάνης.
Απλώς ξέρει πως με όσα ακατάληπτα οικονομικά έλεγε ο Τσακαλώτος στη Βουλή δεν μπορεί να φτάσει ούτε ώς το Μουντιάλ.
Και καταλαβαίνει πως με αερολογίες του τύπου «η ολιστική στρατηγική ανάπτυξης καθορίζει το όραμά μας για την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης» (που λέει το… «ολιστικό πρόγραμμα»!) δεν θα προλάβει να δει ούτε ποιος θα σηκώσει την κούπα.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.