Το Μακεδονικό και το έξυπνο πουλάκι

Διαβάζω ότι, για το ΣΥΡΙΖΑ, τη μία εκ των δύο συνιστωσών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το Μακεδονικό είναι πολύ σημαντικό θέμα, η επίλυση της διαφοράς της Ελλάδας με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (προσωρινή ονομασία που περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία) παραμένει στις προτεραιότητες του κόμματος. Γι’ αυτό στελέχη του θα ενημερώσουν τους πολίτες.

Εύγε – αλλά πρωτίστως πρέπει να ενημερώσουν τους συνεταίρους τους, το κόμμα του Πάνου Καμμένου. Και πολύ φοβάμαι ότι πλέον είναι αργά για να το κάνουν. Ο συνεταίρος τους στάθμισε τα πράγματα και όπως όλα δείχνουν αποφάσισε ότι δεν θα ενταχθεί στο «μέτωπο λογικής», ότι δηλαδή θα στοιχηθεί πίσω από τα εθνικά λάβαρα, τις σάρισες και τους Μεγαλέξανδρους που ετοιμάζονται να κατεβούν σε διαδηλώσεις. Εύλογο το βρίσκω. Οι εκλογές πλησιάζουν και ο Καμμένος ξέρει ότι, για να επιβιώσει πολιτικά και μετά απ’ αυτές, οφείλει να παίξει εθνικιστικά. Και έχει αρχίσει.

Η ιστορία όμως είναι ότι, ακριβώς επειδή ο Καμμένος θα παίξει έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας πίστευε ώς πριν από λίγο ότι υφίσταται πλήγμα η ΝΔ. Αλλά η ηγεσία του κόμματος αποφάσισε, ενώ έχει αποδεχτεί από το Βουκουρέστι σύνθετη ονομασία erga omnes με συμπερίληψη του ονόματος Μακεδονία, να είναι πολύ χαλαρή με τους βουλευτές και τα στελέχη που θα σπεύσουν στα συλλαλητήρια για το όνομα – δίνοντάς τους τη δυνατότητα να πράξουν «κατά συνείδηση». Στην ουσία, με μια δοκιμασμένη μέθοδο, την καταφυγή στην πολυσυλλεκτική ταυτότητα, η ΝΔ φιλοδοξεί να ενσωματώσει και το παιχνίδι μέρους του δεξιού Τύπου που ωθεί προς επιλογές ιδεολογικών συγκρούσεων, και τους οπαδούς του Κώστα Καραμανλή που συνάντησε διοικήσεις «μακεδονικών σωματείων» και όσους ορκίζονται στον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος άλλωστε κατέχει το σήμα κατατεθέν των συλλαλητηρίων, κατοχυρωμένο από το 1992. Δυσαρεστεί μερικούς ούλτρα φιλελεύθερους ιδεολόγους και τους οπαδούς της λύσης – αλλά και σε αυτούς μπορεί να κλείσει το μάτι, υποσχόμενος ότι θα την προετοιμάσει ουσιαστικά αυτή τη λύση, αργότερα, όταν θα κυβερνήσει. Πιθανόν και να μην το κάνει. Δεν θα είναι πολιτική αρχών, αλλά η ΝΔ δεν είναι και στη φάση που θα βάλει μπροστά.

Με βάση όλα τα παραπάνω, όμως, το πρόβλημα μοιάζει να επιστρέφει στον Τσίπρα. Και μάλιστα, πολύ γρήγορα και πολύ άσχημα. Ο λόγος; Επειδή ψηφοφόρους Μακεδονομάχους δεν έχουν μόνο οι πολιτευτές της ΝΔ ούτε μόνο οι πολιτευτές του Καμμένου, αλλά έχουν κι οι πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και ο κίνδυνος είναι κάποιοι απ’ αυτούς, πασοκογενείς αλλά όχι μόνο, να βρεθούν σε κάποιο από τα συλλαλητήρια. Τι θα κάνει τότε ο ηγέτης της Αριστεράς; Θα συνεχίσει να προωθεί τη συμφωνία με τη γειτονική χώρα, με κίνδυνο να ηττηθεί; Ή, αναβάλλοντας για το απώτερο μέλλον μια συζήτηση του θέματος, θα συνεχίσει να συνυπάρχει με πρόσωπα που επιλέγουν εθνικιστική γραμμή – τα οποία, εκτός από τους εταίρους του, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να υπάρχουν και στο κόμμα του; Στον προκαθήμενο της Εκκλησίας, άλλωστε, προσέφυγε για να τον βοηθήσει με τα συλλαλητήρια, διεκδικώντας τον τίτλο της Αριστεράς του Κυρίου.