Ανανεωμένο πρόγραμμα περιοδείας για την «Αντιγόνη» με Ιωάννα Παππά
Συνεχίζεται με επιτυχία η περιοδεία της παράστασης «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παρουσιάζει η 5η Εποχή Τέχνης σε συνεργασία με το ΔH.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας. Σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, ανεβαίνει σε επιλεγμένα θέατρα ανά την Ελλάδα, και θα ολοκληρώσει τον κύκλο της στην Αθήνα, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 10 Σεπτεμβρίου. Επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση της κορυφαίας […]
Συνεχίζεται με επιτυχία η περιοδεία της παράστασης «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που παρουσιάζει η 5η Εποχή Τέχνης σε συνεργασία με το ΔH.ΠΕ.ΘΕ. Βέροιας. Σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη, ανεβαίνει σε επιλεγμένα θέατρα ανά την Ελλάδα, και θα ολοκληρώσει τον κύκλο της στην Αθήνα, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 10 Σεπτεμβρίου.
Επιχειρεί μια σύγχρονη σκηνική ανάγνωση της κορυφαίας τραγωδίας, μέσα σε ένα ποιητικό εικαστικό περιβάλλον.
Στην Αντιγόνη, ένα από τα κορυφαία κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, κείμενο βαθύτατα πολιτικό, η ανάγκη του ελεύθερου ανθρώπου να ζει σύμφωνα με το προσωπικό σύστημα αξιών του, συγκρούεται με την ισχύ μιας αυθαίρετης και αλαζονικής εξουσίας.
Η τραγωδία ξεκινά την αυγή μετά τη νίκη των Θηβαίων. Ο Κρέοντας, που έχει αναλάβει τώρα την εξουσία ως στενότερος συγγενής των γιων του Οιδίποδα, διατάζει να μείνει άταφος ο Πολυνείκης, ως προδότης της πατρίδας του, και ορίζει ποινή θανάτου για όποιον παραβεί τη διαταγή του.
Η Αντιγόνη εξεγείρεται εναντίον της σκληρής προσταγής, που καταστρατηγεί τους άγραφους νόμους που προστατεύουν τους νεκρούς και προσβάλλει το ιερό αίσθημα της αδελφικής αγάπης και αψηφώντας τον κίνδυνο, επιχειρεί να θάψει τον αδελφό της. Αυτός ο αγώνας ανάμεσα στην Αντιγόνη και τον Κρέοντα για το νεκρό σώμα του Πολυνείκη, συμπυκνώνει όλες τις εγγενείς στην ανθρώπινη κατάσταση συγκρούσεις (δίκαιου και νόμιμου, αρσενικού και θηλυκού, παλαιού και νέου, ιδιωτικού και κοινωνικού, ύπαρξης και θνητότητας, ανθρώπινου και θείου).
Η Αντιγόνη συλλαμβάνεται και καταδικάζεται από τον Κρέοντα σε θάνατο. Ωστόσο, από τη στιγμή που ξεστομίζει τη θανατική της καταδίκη, διαφαίνεται ο δρόμος που οδηγεί στην καταστροφή του.