«Σμύρνη μου αγαπημένη»: οι συντελεστές μιλούν για τους ρόλους και την παράσταση

Στη Σμύρνη και την ιστορία της αναφέρεται το θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση που έγραψε κατόπιν έρευνας πολλών ετών και καλύπτει την ιστορικά περίοδο από το 1917 μέχρι την προσφυγιά και την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923.

H παράσταση πλαισιώνεται με ζωντανή μουσική, σκηνικά και κοστούμια εποχής και αυθεντικό φωτογραφικό υλικό από τη θρυλική πόλη και παίζεται στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος».

Μιμή Ντενίση: «Λένε πως για να γράψεις καλά ένα έργο δεν πρέπει να σκέφτεσαι τον σκηνοθέτη, και τον παραγωγό. Πρέπει ν’ αφήνεις τη φαντασία να οδηγεί ελεύθερα το χέρι που γράφει. Αυτό έκανα όταν έγραφα το έργο. Αυτή είναι η δυσκολία που δημιούργησα για τον εαυτό μου, ως σκηνοθέτη! Η Σμύρνη είναι ένα έργο σύνθετο, θέλει πολύ συναίσθημα, πολύ χιούμορ, εναλλαγή εικόνων, μουσική, τραγούδι. Είναι μια οικογενειακή ιστορία που είναι κομμάτι της Μεγάλης Ιστορίας της εποχής 1917-1923. Όλα πρέπει να δένουν αρμονικά, να θυμίζουν – οσο γίνεται – την αξεπέραστη ατμόσφαιρα της χαμένης Ρωμέικης Σμύρνης, που πάντα κεντρίζει την φαντασία μας…
Γιατί όλοι κουβαλάμε ένα κομμάτι Σμύρνης μέσα μας κι ας μην είμαστε από κει. Οι πόλεις δεν είναι τα κτήρια, είναι αυτοί που τα κατοικούν! Οι πρόσφυγες δεν γύρισαν ποτέ εκεί, έφεραν όμως την Ιωνία σε μας και την έκαναν μέρος της καρδιάς μας.»


Xριστίνα Αλεξανιάν: Είμαι Αρμένισσα και Καππαδόκα. Περήφανη για την καταγωγή μου. Νιώθω βαθιά συγκινηση που θα «ντυθώ» την Κόνα Τακουή. Όλα τα παραμύθια της γιαγιάς μου Ελισσώς ήταν ιστορίες της Μικρασίας. Ένα «γιατί» είχε στο στόμα της. Αυτό το γιατί που ούτε η ιστορία απάντησε καλούμε να «αρθρώσω». Και όπως λέει και η Κόνα Φιλιώ: «Σαν δε θέλεις να πεθάνεις, να θυμάσαι μη ξεχνάς».

Κώστας Βουτσάς: Είμαι ευτυχισμένος που συμμετέχω στην πιο θεαματική και μεγαλειώδη παράσταση.
Η Μιμή Ντενίση είναι η πιο επνευσμένη συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός σήμερα, σε μια παράσταση που θα συγκινήσει και θα αγαπηθεί.

Ανδρέας Κατσιγιάννης: «Φως απο Γη Μακρινή»
«Είναι το φως που χύθηκε στις ψυχές μας και χάρισε στην νεότερη Ελλάδα σπουδαίο πολιτισμό, γνώση και ιστορία διαμορφώνοντας νέους ορίζοντες σε μια Ελλάδα που τότε ορθοποδούσε, σε μια προσπάθεια προσαρμογής στα νέα δεδομένα που χαράζονταν στις κοινωνίες ολόκληρου του πλανήτη. Η Σμύρνη είναι το σημαντικότερο κομμάτι της σύγχρονης Ιστορίας μας. Οι εξελίξεις στην Σμύρνη έδωσαν μια άλλη διάσταση στην διαμόρφωση της Πολιτιστικής μας κουλτούρας. Αυτή η Σμύρνη με τα διαμάντια της στις τέχνες στον πολιτισμό, με την Πολιτική της Ιστορία, την πρωτοποριακή της μέθοδο στην μετάδοση της Γνώσης, μεταλαμπαδεύεται στην Ελληνική κοινωνία, με το Φως της Ιωνικης Γης να δείχνει την Ελπίδα και την Ανάταση!»

Κατερίνα Γερονικολού: «Το ρόλο της Ζαχαρούλας τον αγάπησα από τις πρώτες γραμμές του έργου που διάβασα και γέλασα με τις γκάφες της.
Το κορίτσι αυτό είναι ορφανό αλλά έχει μέσα της άσβεστη τη χαρά της ζωής. Είναι αθώα αλλά και ερωτιάρα. Αγαπάει βαθιά και έντονα. Πρώτα θα λατρέψει με όλη της την ψυχή τον Βασιλάκη και σταδιακά ολόκληρη την οικογένεια Μπαλτατζή, ειδικά την Φιλιώ και την Ευταλία που τις βλέπει σαν μάνα και αδερφή αντίστοιχα.
Το πάθος της για ζωή στο τέλος θα μετουσιωθεί σε πάθος για επιβίωση.
Αισθάνομαι ότι η παράσταση, που απέχει σχεδόν 100 χρόνια από τα πραγματικά γεγονότα, «απεικονίζει» μια ολική καταστροφή που αναπόφευκτα οδηγεί στην ελπίδα για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν. Σήμερα, μετά τον οικονομικό καταποντισμό των Ελλήνων, ερχόμαστε σε μια κοινή αφετηρία με το τότε. Πάλι στην ελπίδα για καλύτερες μέρες!»

Μιχάλης Μητρούσης: «Λόγω της Μικρασιατικής μου καταγωγής αισθάνομαι ιδιαίτερη συγκίνηση που παίζω στην παράσταση «Σμύρνη μου, αγαπημένη».
Είναι ενα εξαιρετικό θεατρικό έργο που θα συζητηθεί απο όλους μας, γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται θεατρική παράσταση με θέμα την Σμύρνη. Είναι μια πράσταση που δίνει τη δυνατότητα στους ηθοποιούς να προβάλουν το ταλέντο τους και το μεγαλείο του έργου.
Βοηθάει του θεατές να κατανοήσουν με ακρίβεια όλη την εποχή της σφαγής της Σμύρνης. Πρέπει όλοι μας να γνωρίζουμε την καταγωγή και το παρελθόν μας. Αν ξεχάσουμε την ιστορία μας δεν έχουμε παρελθόν αλλά ούτε παρόν και μέλλον».

Τάσος Χαλκιάς: «Ένα έργο που τιμά και σέβεται την ιστορική μνήμη, αλλά και αναδυκνύει την τέχνη της θεατρικής μυθοπλασίας, μέσα από την έντονη ιστόρηση μιας ιδιαίτερα σημαντικής οικογένειας, την χρυσή εποχή της Ιωνίας Σμύρνης, αλλά και την πτώση της!
Μία παράσταση που πιστεύω πως θα μείνει αξέχαστη στο θεατρόφιλο κοινό και όχι μόνον.
Μία παράσταση που αφορά ιδιαίτερα την νεολαία μας και ένας ρόλος αξιολάτρευτος, ο Κυρ Δημητράκης, ο αρχηγός της φαμίλιας και σύζυγος της Φιλιώς, ένας γνήσιος πατριώτης ταγμένος στο όραμα της Μεγάλης Πατρίδας! Ένας ρόλος γραμμένος με μεράκι και μαεστρία, απ’ αυτούς που κάνουν τον ηθοποιό να τον αγαπήσει αμέσως και να προσπαθήσει το καλύτερο γι’ αυτόν».

Τάσος Νούσιας: «Θα δανειστώ μια φράση από το έργο (σα δεν θέλεις να πεθάνεις να θυμάσαι μην ξεχνάς) και είναι αυτή η φράση που κρατάει τον ελληνισμό και τη συλλογική μας μνήμη ακόμα ζωντανή.
Το έργο «Σμύρνη μου αγαπημένη» επιτελή τον σκοπό του στο έπαρκο ενάντια στα κελεύσματα της απαξίας της ισοπέδωσης και της αξιακής ένδειας των καιρών.
Θυμίζοντας μου ξανά την μακραίωνη ιστορία μου, τα λάθη μου, τις ανίερες συμμαχίες μου, αλλά και τη βαριά ευθύνη να διαφυλάξω και να κοινωνήσω την παράδοση την αισθητική και τις αξίες του γένους μου.
Γιατί η παράσταση δεν είναι απλά μια ακόμα θεατρική παραγωγή αλλά ένα έργο στηριγμένο σε αληθινά ντοκουμέντα βγαλμένο από τα σπλάχνα των προγόνων μου.