To Marie Claire έγινε 25. Πώς είναι όμως να είσαι 25άρα σήμερα;
Θυμάμαι τον εαυτό μου στα 18, όρθια σε ένα βαγόνι του μετρό, με ένα βιβλίο στο χέρι και ένα στιλό που δεν έγραφε καλά. Το πατούσα με δύναμη πάνω στη σελίδα και σημείωνα τα σημαντικότερα σημεία της Εισαγωγής στις νέες τεχνολογίες που, τελικά, θα έδινα ακόμα δύο φορές στη ζωή μου για να το περάσω. «Θα τελειώσω. Δεν θα τελειώσω;» σκεφτόμουν και παράλληλα έκανα νοερά μια επισκόπηση του πλάνου που είχα για τη ζωή μου στα 25. Α, τα 25. Για μένα, αυτός ο αριθμός σήμαινε ότι θα είχα τη θέση μου σε μία εταιρία, στην κοινωνία, στον κόσμο, κάπου τέλος πάντων. Ο αδρός μισθός μου θα ήταν η αναγνώριση του ταλέντου μου και θα μου επέτρεπε και να μένω μόνη μου σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο και να ταξιδεύω ώστε να το διακοσμώ με αντικείμενα από παζάρια της Ευρώπης. Οι λοιπές οικονομικές υποχρεώσεις της ενήλικης ζωής μου θα ήταν τυπικές διαδικασίες. Τα πραγματικά first world problems μου θα ήταν αυτά που θα συζητούσα όταν θα έβλεπα τις φίλες μου για μεσημεριανό. Και, εν τω μεταξύ, θα είχα και αρκετό ελεύθερο χρόνο για να διαβάσω όλα τα μεγάλα λογοτεχνικά έργα και να κατακτήσω τα μυστικά της διατροφής ώστε να έχω σωματότυπο Γαλλίδας.
Σήμερα, φέτος, αυτήν τη στιγμή που είμαι 25, με μόνο επίτευγμα την ανάγνωση ορισμένων λογοτεχνικών έργων, το σχέδιό μου αγγίζει τα όρια του ουτοπικού. Ένα 60% των νέων που αυτήν τη στιγμή είναι άνεργοι θα συμφωνήσουν μαζί μου πανηγυρικά. Μεγαλώσαμε στα ανέμελα, ευάερα και ευήλια ’90s και ’00s. Τότε που η χώρα μας μπήκε στην Ευρωζώνη, έκανε τις τελευταίες συναλλαγές της με νόμισμα τη δραχμή και έγινε η πρώτη κυρία της Ευρώπης με τους Ολυμπιακούς του 2004. Τα ΜΜΕ γνώριζαν πρωτόγνωρες δόξες, το κατά κεφαλήν εισόδημα των κατοίκων της χώρας επίσης, το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια άλλαξε, στη ζωή μας μπήκε το MTV και το DVD, κάθε σπίτι απέκτησε laptop και στη συνέχεια ίντερνετ 24 MB.
Όλα έδειχναν ότι προχωρούσαν, εξελίσσονταν, αναπτύσσονταν και όλα φώναζαν επιτακτικά ότι πρέπει να κάνεις κι εσύ το ίδιο. Εξάλλου, είχες όλες τις προϋποθέσεις για να το πετύχεις: μια τυπική, απογευματινή καθημερινότητα ενός παιδιού μιας «κανονικής» οικογένειας περιλάμβανε ξένες γλώσσες, ενισχυτική διδασκαλία, χορό, αθλήματα, μουσικά όργανα και ένα σωρό άλλα που θα μας μετέτρεπαν σε ένα σύγχρονο uomo universale με πολύπλευρη μόρφωση και προσόντα. Άρα και με απεριόριστες δυνατότητες.
REALITY BITES
Με αυτές τις απεριόριστες δυνατότητες φτάνουμε λοιπόν στα περίφημα 25. Η αληθινή ζωή μοιάζει έτοιμη να ξεκινήσει αλλά, μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης, με τις λέξεις «αληθινή» και «ζωή» δεν μπορεί παρά να περιγραφεί μια σειρά από εμπόδια και απογοητεύσεις. Είναι γιατί υπάρχει μια τεράστια ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτό για το οποίο μας μεγάλωσαν οι γονείς μας και αυτό που αντιμετωπίζουμε. Μια τεράστια ασυμφωνία ανάμεσα σε αυτά που σπουδάσαμε και αφιερώσαμε χρόνια από τη ζωή μας και σε αυτά που καταλήγουν να απασχολούν το χρόνο μας. Μια τεράστια ασυμφωνία ανάμεσα στις επιθυμίες μας και την πραγματικότητα. Η βραβευμένη σειρά Girls του HBO αποτυπώνει όλες αυτές τις αντιθέσεις δείχνοντας πώς είναι πραγματικά να είσαι 25 το 2013. Μια παρέα κοριτσιών της μέσης τάξης που ακόμα δεν έχουν βρει μια σοβαρή δουλειά, βγάζουν με δυσκολία το νοίκι, έχουν μπερδεμένες σχέσεις και γονείς που βαρέθηκαν να τις χρηματοδοτούν. Όλα αυτά διαδραματίζονται στο Μπρούκλιν και όχι στην Αθήνα αλλά οι διαφορές, εκτός από τα πιο ωραία κτίρια, δεν είναι πολλές.
ΤΟΠΙΚΗ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ»
Οι δικοί μας 25άρηδες είναι σε μεγάλο ποσοστό πτυχιούχοι (και μάλιστα δύο και τρεις φορές) αλλά απασχολούνται συνήθως σε δουλειές που δεν έχουν καμία σχέση με τα αρχικά τους σχέδια και με μια αμοιβή που -αν υπάρχει- θυμίζει περισσότερο χαρτζιλίκι παρά μισθό και σίγουρα δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα ενός σπιτιού. Έτσι, το να βάλει κάποιος τις βάσεις για τη δική του ζωή, όχι αυτήν που είχε στο σπίτι των γονιών του, μοιάζει προς το παρόν ανέφικτο. Πόσω μάλλον να σκεφτεί τη δημιουργία της δικής του οικογένειας. Tο Μάρτιο του 2013 καταγράφηκε γενική μείωση των γεννήσεων στην Ελλάδα κατά 10.000 με 15.000 και πτώση του ρυθμού γεννήσεων κατά 0,3% στην ηλικιακή ομάδα 25-31 ετών. Δεν χρειάζεται phD για να ερμηνεύσεις τους λόγους υπογεννητικότητας στη χώρα μας και το φαινόμενο των γυναικών που συνεχώς αναβάλλουν μια διαδικασία που ύστερα από κάποια ηλικία απλώς δεν είναι εφικτή.
Αλλά αυτό μοιάζει υπαρξιακή πολυτέλεια όταν 6 στους 10 ζουν τη φρίκη της ανεργίας σε μια ηλικία που έχεις να δώσεις τον πιο παραγωγικό εαυτό σου. Οπότε μένουν σπίτι και περνούν τη μέρα τους στο facebook. Ή αλλιώς, σύμφωνα με έρευνα της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρίας, το καινούργιο OCD (Obsessive Compulsive Disorder) των νέων. Το να κοιτάς τα προφίλ και τα «εγώ-περνάω-καλύτερα-από-εσένα» άλμπουμ των «φίλων» σου σε κάνει πιο επιρρεπή σε συμπεριφορές αλόγιστης κατανάλωσης και σε επιβραβεύει με μια γενική δυσαρέσκεια που σέρνεις μαζί σου από το πρωί μέχρι το βράδυ και που συνήθως σε στέλνει στο κρεβάτι με ακόμα μεγαλύτερα υπαρξιακά βάρη. Η Κρίση Όψιμης Ηλικίας ή αλλιώς Quarter-Life Crisis είναι ολοδική μας. «Παλιότερα αυτή η πρώιμη συναισθηματική, επαγγελματική και οικονομική αβεβαιότητα ήταν χαρακτηριστικό μιας γενιάς ανθρώπων που πλησίαζαν τα 40. Σήμερα, η ύφεση χτυπάει τις νεότερες γενιές και ο μέσος όρος ηλικίας των απογοητευμένων έχει χαμηλώσει», γράφουν οι ειδικοί.
Και όταν διαβάζεις άρθρα με κεντρικά ονόματα Μαρκ Ζούκερμπεργκ, Ριάνα, Μάιλι Σάιρους, Κάρα Ντελεβίν που, αν και μόλις 20κάτι, αγοράζουν μια μίνι αυτοκρατορία, είναι λογικό να μπαίνεις στο δέλεαρ της αυτοαναφορικής ερώτησης «Εγώ-τι-κάνω-λάθος;» Δεν ξέρω βέβαια αν είναι πιο χρήσιμο να σκέφτεσαι σαν κάποιον που ψάχνει δαιμονίως μια καινούργια επιχειρηματική ιδέα έτοιμος να επενδύσει μέχρι και το τελευταίο τετραγωνικό που πιθανώς του έχουν γράψει οι γονείς του αντί να προτάξεις τις αρετές της υπομονής και της σκληρής επιμονής μέχρι να αποκτήσεις τα δικά σου ιδεώδη.
Μερικές φορές νιώθω το άγχος που έχει ένας άνθρωπος που σε 3 δευτερόλεπτα πρόκειται να κάνει ελεύθερη πτώση από τα 2.000 πόδια και άλλες συνειδητοποιώ ότι μπορεί να έχει την ομορφιά της και η απόγνωση του να ψάχνεις να βρεις το δρόμο σου στα μισά της 20κάτι διαδρομής σου. Σαν την πρωταγωνίστρια του πρόσφατου Frances Ha, η οποία θέλει πολύ περισσότερα από αυτά που έχει αλλά ζει με ασύδοτη χαρά και γουντιαλενική ελαφρότητα. Ίσως αυτή η αισιοδοξία να μην είναι εφαρμόσιμη όταν κάθε επιλογή βάζει το λιθαράκι της ώστε το μέλλον σου να γίνει καλύτερο ή χειρότερο αλλά αυτό δεν είναι η ζωή; Μερικά επιτεύγματα και μερικές απογοητεύσεις.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Κυριακή 07.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/milky-way-4006343_1920-1-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442