Ο Γιάννης Χριστόπουλος μιλά στο in.gr για τη Χαλιμά και όχι μόνο

Μιλήστε μας για την ιστορία της Χαλιμάς και τον ρόλο που υποδύεστε.
Η Χαλιμά είναι ένα παραμύθι, όπου οι χαρακτήρες είναι κατά κάποιο τρόπο εξιδανικευμένοι .Εγώ υποδύομαι τον Σαχ Ρουμάν, ένα βασιλόπουλο του οποίου ο πατέρας είναι σε αντιπαλότητα με τον πατέρα της Χαλιμάς. Υποτίθεται ότι εγώ τον έχω σκοτώσει στη μάχη, με συλλαμβάνουν και χωρίς να ξέρει ότι είμαι φονιάς του πατέρα της, η Χαλιμά με ερωτεύεται και την ερωτεύομαι κι εγώ. Δημιουργούνται διάφορα ευτράπελα και συμβαίνουν ανατροπές μέχρι που στο τέλος της παράστασης επιλύονται όλα τα θέματα και επιβεβαιώνεται ο χαρακτήρας του παραμυθιού με την εδραίωση του αισθήματος μεταξύ του Σαχ Ρουμάν και της Χαλιμάς.
Ο ρόλος είναι ένα γενναίο βασιλόπουλο με την εξυπνάδα ενός ανθρώπου που είναι σε δεινή θέση γιατί τον οδηγούν στην εκτέλεση και μετέρχεται πολλών τρόπων, πονηρών για να ανταπεξέλθει. Έχει πολλή ωραία μουσική, όμορφες μελωδίες και δύο άριες εξαιρετικές.

Τι σας ενδιέφερε περισσότερο στον ρόλο και ποιο στοιχείο αποτέλεσε πρόκληση για εσάς;
Η βασική πρόκληση για μένα ήταν η ίδια η οπερέτα γιατί είναι δύσκολο είδος. Η μια πλευρά της οπερέτας είναι το τραγούδι. Η άλλη όμως είναι το θέατρο. Άρα εκτός από το να τραγουδάς καλά πρέπει να παίζεις και καλά σαν ηθοποιός. Αυτά τα δύο πρέπει να βρίσκονται σε μια ισορροπία. Εμένα αυτό με ιντριγκάρει λόγω και της αγάπης μου για το θέατρο, οπότε όταν μου προτείνεται να παίξω σε μια οπερέτα αισθάνομαι πολύ ευχαριστημένος.

Ποια η ιδιαιτερότητα της «Χαλιμά» σε σχέση με τις υπόλοιπες οπερέτες; Γιατί αξίζει κανείς να τη δει;
Η Χαλιμά είναι ένα έργο με εξαιρετική μουσική και αυτός είναι ο πρώτος λόγος να την δει κανείς. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ένα έργο με τόσο όμορφη μουσική θα ήταν χαμένο από το ρεπερτόριο της λυρικής σκηνής. Έπειτα έχει την αίσθηση του παραμυθιού που δίνει την ευκαιρία της φυγής από την καθημερινότητα. Με έναν ωραίο απλό τρόπο προτρέπει τον θεατή να ονειρευτεί για αυτές τις ώρες που θα βρεθεί στο θέατρο.

Πώς αισθάνεστε που το επάγγελμά σας δεν χαίρει τόσο μεγάλης αναγνωρισιμότητας σε σχέση με άλλα του χώρου;
Όταν αποφάσισα να κάνω αυτή τη δουλειά η προβολή δεν με ενδιέφερε γιατί ήξερα ότι δεν υπάρχει. Κάνοντας αυτή τη δουλειά ήξερες ότι δεν πρόκειται να έχεις την προβολή που έχει ενδεχομένως ένας ηθοποιός γιατί αναγνωρισιμότητα εμείς έχουμε κατά κύριο λόγο στο κοινό της όπερας και όχι στο τηλεοπτικό κοινό που είναι και το πιο πολυάριθμο. Η ουσία αυτής της δουλειάς, όμως, δεν είναι η αναγνωρισιμότητα για την αναγνωρισιμότητα. Καλύτερα να σε αναγνωρίζουν γι’ αυτό που κάνεις αυτοί που πραγματικά γνωρίζουν, οι επαΐοντες. Σίγουρα τα τελευταία χρόνια η όπερα ανοίγεται στο ευρύ κοινό με διάφορες δράσεις και αυτό αποτελεί προσπάθεια προσέγγισης ενός απομακρυσμένου μέχρι τώρα κοινού.

Τι θα συμβουλεύατε κάποιο νέο που θα ήθελε να στραφεί επαγγελματικά στην όπερα;
Θα τον συμβούλευα να στραφεί όταν νιώσει ότι την αγαπάει και όχι όταν νιώσει ότι από την όπερα θα πάρει πολλά πράγματα. Υπάρχει μια παρανόηση. Ερωτευόμαστε την εντύπωση που έχουμε για τα πράγματα και όχι την ουσία των πραγμάτων. Αν την ουσία λοιπόν την αγαπά θα είναι ευτυχισμένος με αυτό που θα κάνει. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να είναι προσεκτικός, να βρει σοβαρούς δασκάλους και το κυριότερο να ξέρει ότι έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά που είναι απαραίτητα. Δεν είναι μόνο θέλω ή δεν θέλω, έχω ωραία φωνή ή όχι. Η όπερα είναι κάτι σαν τον αθλητισμό. Θέλει ένα είδος ρεκόρ μαζί με όλα τα άλλα, την μουσικότητα, την ευαισθησία. Αν κάποιος επομένως δεν τα έχει, χάνει τον χρόνο του και δεν θα μπορέσει να σταδιοδρομήσει.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Μετά τη Χαλιμά έχουμε επανάληψη της εύθυμης χήρας στην ΕΛΣ. Παραλλήλως η ΕΛΣ έχει ξεκινήσει μερικές εξωστρεφείς δράσεις πολύ σημαντικές, όπως οι παραστάσεις όπερας της βαλίτσας. Με την όπερα της βαλίτσας επιτυγχάνεται η επαφή περισσότερου κόσμου με το είδος αυτό, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που υπάρχει πλήρης άγνοια. Έρχεται η όπερα στον κόσμο, γιατί ο κόσμος καλώς ή κακώς αντιμετωπίζει την όπερα με δέος. Αυτό συμβαίνει γιατί όταν δεις μια όπερα στην τηλεόραση δεν είναι ωραία, μπορεί μάλιστα να είναι και βαρετή μερικές φορές. Όταν μπεις όμως μέσα στο θέατρο υπάρχει μια μαγεία, γιατί η όπερα έχει το εξής καλό . Την απολαμβάνεις σε ενεστώτα χρόνο, με αμεσότητα και ζωντανή μουσική.

Info:
Γιάννη Χριστόπουλος – Τενόρος, γεννήθηκε στην Αθήνα. Ολοκλήρωσε μουσικές σπουδές στην Κρεμόνα Ιταλίας (υποτροφία «Αλεξάνδρα Τριάντη», 1998). Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους κλασικού και σύγχρονου ρεπερτορίου σε ΜΜΑ, ΜΜΘ, ΕΛΣ. Συνεργάστηκε με όλες τις σημαντικές ελληνικές ορχήστρες. Εμφανίστηκε σε διεθνή φεστιβάλ και παραγωγές όπερας (Κάρνεγκι Χολ Νέας Υόρκης, Εθνικό Μέγαρο Μουσικής Μαδρίτης, Θέατρο Μουσικού Φλωρεντινού Μάη, Όπερα Καΐρου). Ηχογράφησε έργα όπως Η επιστροφή της Ελένης, Στον τόπο μου τέλεια ξένος του Θάνου Μικρούτσικου, Αποκάλυψη του Ιωάννου του Τάσου Ιωαννίδη, Χρονικό της Αλώσεως του Γιώργου Χατζηνάσιου. Από το 2008 μέχρι το Νοέμβριο του 2012 ήταν πρόεδρος του Συλλόγου Πρωταγωνιστών της ΕΛΣ.

Εκτός από την οπερέτα Χαλιμά ο κ.Χριστόπουλος συμμετείχε ως τενόρος στην παράσταση «Οι Μύθοι του Αισώπου» του Δημήτρη Παπαδημητρίου στις 9 και 10 Μαρτίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

in.gr