Σε κάθε μεγάλη θρησκευτική εορτή οι εκκλησίες γεμίζουν από κόσμο κάθε ηλικίας. Μέσα σε αυτό το συνωστισμό (όπως και σε κάθε μέρος με μεγάλες ουρές) μια από τις πιο κλασσικές φιγούρες είναι ο γέρος ή η γριά που κάνει το χαζό και παρακάμπτει τους πάντες για να βρεθεί πρώτος. Και αν τους πεις τίποτε αρχίζουν τις γκρίνες για το σεβασμό στα γηρατειά και διάφορα άλλα γνωστά ιδεολογήματα.
Είμαι πλέον σε αρκετά μεγάλη ηλικία ώστε να μπορώ να τους τα χώσω και αρκετά ώριμος ώστε να γνωρίζω πως δεν αξίζει τον κόπο και το μόνο που θα καταφέρω είναι να χαλάσω τη διάθεσή μου. Δεν μπορώ όμως να μη σχολιάσω πως αυτή η υποκριτική επίκληση στο σεβασμό δεν αξίζει τίποτε.
Ο ηλικιωμένος με τη μεγάλη εμπειρία ζωής που διαθέτει αποτελεί δάσκαλο για τους νεότερους και γι’ αυτό αξίζει τον σεβασμό μας. Όταν όμως ο ίδιος δεν σέβεται τη θέση ή τον ρόλο του και δεν δίνει το καλό παράδειγμα δεν μπορεί να περιμένει μετά πως θα τον σεβαστούν οι υπόλοιποι.