Η ΣΤ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, σε συνεργασία με το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Πάτρας, τη Μικρή Άρκτο και την Art in Progress παρουσιάζουν την σημαντική εικαστική έκθεση, αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας Εγκαίνια: Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου Διάρκεια έκθεσης: 9 Φεβρουαρίου – 18 Μαρτίου Μετά την πολύ επιτυχημένη παρουσίασή […]
Η ΣΤ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, σε συνεργασία με το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Πάτρας, τη Μικρή Άρκτο και την Art in Progress παρουσιάζουν την σημαντική εικαστική έκθεση, αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.
Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Πάτρας
Εγκαίνια: Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου
Διάρκεια έκθεσης: 9 Φεβρουαρίου – 18 Μαρτίου
Μετά την πολύ επιτυχημένη παρουσίασή της στην Αθήνα στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελίνα τον προηγούμενο Δεκέμβριο, η αφιερωματική έκθεση στον κορυφαίο Έλληνα συγγραφέα που διοργάνωσε η καλλιτεχνική εταιρεία Μικρή Άρκτος μεταφέρεται στο νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Πάτρας σε οργάνωση της Art in Progress με την πεποίθηση ότι ο Παπαδιαμάντης σήμερα, λιτός και ταυτόχρονα εξαιρετικά διεισδυτικός και αυτογνωσιακός τόσο στο βίο όσο και το έργο του, παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ.
Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων Ίρις Κρητικού.
Στην έκθεση που ως εικαστικό γεγονός αποτελεί ικανή προσθήκη στα σημαντικά λογοτεχνικά και θεατρικά αφιερώματα που πραγματοποιούνται στον συγγραφέα στο πλαίσιο της επετείου, συμμετέχουν διακεκριμένοι αλλά και νέοι καλλιτέχνες με στόχο τη δυνατότητα διείσδυσης σε διαφορετικές, πολλαπλές συνθήκες θέασης της προσωπικότητας αλλά και των διαφορετικών πτυχών και στιγμιότυπων του έργου του Παπαδιαμάντη, με τον τρόπο που αυτό «αναγιγνώσκεται» από κάθε συμμετέχοντα καλλιτέχνη.
Οι 113 συμμετέχοντες καλλιτέχνες δημιουργούν επιτοίχια και γλυπτά έργα με αφετηρία τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, επιχειρώντας να διεισδύσουν σε μικρές πτυχές της ζωής και του έργου του: να μιλήσουν για τον Παπαδιαμάντη, τον ιδιόρρυθμο και μποέμ στον ιδιωτικό βίο του, τον περισσότερο εκκλησιαστικό παρά θρήσκο, τον «μοναχικό, ανέραστο και πάσχοντα», τον ασυλλόγιστα σπάταλο στη διάθεση των δύσκολα κερδισμένων χρημάτων του αν και εξαιρετικά απέριττο ως προς τις καθημερινές ανάγκες του, τον διασώστη και όχι καταποντιστή ψυχών σαν τον προσφιλή του Ντοστογιέφσκι (σύμφωνα με τον Μιλτιάδη Μαλακάση), τον χρήστη μιας σπάνιας ιδιωτικής γλώσσας που αντλεί τόσο από τη δημοτική όσο και από την καθαρεύουσα, τον «άγιο των ελληνικών γραμμάτων» και «σκοτεινό τρυγόνι» των ίδιων του των διηγήσεων, τον θαμώνα του καφενείου της Δεξαμενής, τον μοναχικό περιπατητή του Ψυρρή και τακτικό ψάλτη του Αγίου Ελισαίου στην Πλάκα με «τα ακατάστατα γενάκια, την απεριποίητη περιβολή, τα λασπωμένα υποδήματα, το ξεθωριασμένο ημίψηλο, την παπαδίστικη κάννα με την ασημένια λαβή και το αυτοσχέδιο κολάρο με το μαύρο κορδόνι», τον παντοτινά συναρπαστικό συγγραφέα που άλλοτε μνημονεύει τα αυτοβιογραφικά τοπία και τους ταπεινούς αλλά γεμάτους σκοτεινά πάθη ανθρώπους της Σκιάθου και άλλοτε σκιαγραφεί με ενδελέχεια τις φτωχογειτονιές της Αθήνας και τους αλλόκοτους κατοίκους της.
Για αυτόν λοιπόν τον ποιητή, για τη ζωή και το έργο του, δημιουργήθηκαν τα έργα της έκθεσης.