Η δυνατότητα να αντιμετωπίζονται χειρουργικά συγκεκριμένα σοβαρά προβλήματα των παιδιών στη διάρκεια της ενδομήτριας ζωής τους, που εντοπίζονται χάρη στις εξελιγμένες μεθόδους προγεννητικού ελέγχου, δεν αποτελούν στην εποχή μας σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Η δυνατότητα να αντιμετωπίζονται χειρουργικά συγκεκριμένα σοβαρά προβλήματα των παιδιών στη διάρκεια της ενδομήτριας ζωής τους, που εντοπίζονται χάρη στις εξελιγμένες μεθόδους προγεννητικού ελέγχου, δεν αποτελούν στην εποχή μας σενάριο επιστημονικής φαντασίας.Χειρουργικές επεμβάσεις στο έμβρυο πραγματοποιούνται ήδη εδώ και δέκα περίπου χρόνια σε εξειδικευμένα κέντρα στον κόσμο, όπως στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ και την Ολλανδία.
Ωστόσο, η εμβρυοχειρουργική -πατέρας της είναι ο Καλιφορνέζος Μάικλ Χάρισον- δεν είναι ακόμα ευρέως διαδομένη ούτε αποτελεί πανάκεια για κάθε παιδί, το οποίο πρόκειται να γεννηθεί με λειτουργήσιμη πάθηση.
Οι απόψεις για την εφαρμογή της είναι συχνά αντικρουόμενες. Οι συζητήσεις στα διεθνή συνέδρια περιστρέφονται όχι μόνο γύρω από το αν πρέπει ή όχι οι ειδικοί να επεμβαίνουν στο έμβρυο, αλλά και από τα κριτήρια, που θα υπαγορεύουν την απόφασή τους να προχωρήσουν σε μια τέτοια επέμβαση, αφού κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και ακολουθεί τη δική της πορεία.Δεν είναι, δηλαδή, πάντα απαραίτητο να εγχειρίζεται ένα παιδί πριν από τη γέννησή του. Μπορεί η επέμβαση να γίνει, αφού έλθει στον κόσμο, διορθώνοντας εξίσου αποτελεσματικά το πρόβλημά του.
Η επέμβαση και οι προοπτικές τηςΗ εμβρυοχειρουργική απαιτεί εξαιρετικά λεπτούς χειρισμούς γι’ αυτό και ο χειρουργός, ο οποίος θα αναλάβει μια τέτοια επέμβαση, πρέπει να έχει μεγάλη εξειδίκευση. Η διαδικασία της, που γίνεται συνήθως στο τρίτο τρίμηνο της κύησης, είναι η εξής: ο εμβρυοχειρουργός ανοίγει τη μήτρα και βγάζει το έμβρυο έξω, χωρίς να το αποκολλήσει από τον πλακούντα, διατηρώντας έτσι την πλακουντιακή κυκλοφορία.
Στη συνέχεια το χειρουργεί, διορθώνοντας, για παράδειγμα, μια διαφραγματοκήλη. Το επανατοποθετεί στη μήτρα, υποκαθιστώντας το αμνιακό υγρό. Χρησιμοποιεί, επίσης, ειδικές τεχνικές και φαρμακευτική αγωγή, ώστε να μην αρχίσει η μήτρα τις αυτόματες συσπάσεις, προκαλώντας αποβολή του εμβρύου.Μια τέτοια επέμβαση, ενώ μειώνει τον κίνδυνο για το έμβρυο να γεννηθεί με μεγάλο πρόβλημα, δεν τον εξαλείφει -προς το παρόν τουλάχιστον- τελείως.Γι’ αυτό, άλλωστε, η εμβρυοχειρουργική ακόμα δεν εφαρμόζεται συχνά.Ωστόσο, μπορεί να είναι ευεργετική σε πολλές παθήσεις του εμβρύου, που ανιχνεύονται από πολύ νωρίς με τους υπερήχους και άλλες μεθόδους προγεννητικού ελέγχου. Ταυτόχρονα είναι και μια επιστήμη που εξελίσσεται και τελειοποιεί τις τεχνικές της, ανοίγοντας νέους δρόμους γεμάτους υποσχέσεις στη χειρουργική των νεογνών.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.