Tα καλά κρυμμένα μυστικά του «Pulp Fiction» – Από τα χρυσά Chanel μέχρι το βρώμικο μπουρνούζι του Έρικ Στόλτζ

«Tρυφερό απέναντι σε χαρακτήρες που διαπράττουν ψυχρούς φόνους, το ‘Pulp Fiction’ χρησιμοποιεί την ανατρεπτική δύναμη τέτοιων αντιθέσεων για να κρατά το κοινό του συνεχώς σε κατάσταση αβεβαιότητας. Αναστέλλοντας τις ηθικές κρίσεις των θεατών του, ο κ. Ταραντίνο καταφέρνει πολύ πιο εύκολα να διατηρήσει τον εκπληκτικό τόνο της ταινίας του. Όταν αντισταθμίζει τα βίαια γεγονότα με απροσδόκητο γέλιο, η αντίθεση στη διάθεση γίνεται απελευθερωτική, εφιστώντας την προσοχή στις πραγματικές επιλογές που κάνουν οι χαρακτήρες. Μακριά από το να είναι αμοραλιστικές ή αλαζονικές, αυτές οι τακτικές αναγκάζουν τον θεατή να εγκαταλείψει όλες τις προκαταλήψεις του ενώ είναι δέσμιος της γοητείας της ταινίας», έγραψε σε κριτική της το 1994 η δημοσιογράφος των New York Times, Τζάνετ Μάσλιν.

Σχεδόν τρεις δεκαετίες από την κυκλοφορία του, το Pulp Fiction συνεχίζει να είναι παντού: από τα βίντεο-αποσπάσματα της ταινίας στο TikTok, μέχρι τα poster σε μπαρ στο κέντρο της Αθήνας που θέλουν να δώσουν μια cult νότα στους λευκούς τοίχους.

Ωστόσο, παρά τους ατακαδόρους χαρακτήρες, τις λάγνες, βίαιες αντιθέσεις και τις μουσικές (ποιος μπορεί να ξεχάσει το Jungle Boogie;) που κάνουν σέρφινγκ σε κάθε κύτταρο του εγκεφάλου μας, οι ενδυματολογικές επιλογές για τους άγριους χαρακτήρες της ταινίας, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι είναι το κερασάκι στην τούρτα.

Και αν έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιος κρύβεται πίσω από αυτές, σας έχω την απάντηση: η Μπέτσι Χάιμαν, η οποία συνεργάστηκε με τον Ταραντίνο για την πρώτη του ταινία, Reservoir Dogs, του 1992.

«Είχα ήδη αρκετές ταινίες στο ενεργητικό μου εκείνη την εποχή», υποστήριξε η ενδυματολόγος σε παλαιότερη συνέντευξη της στην Έμα Χόουπ Άλγουντ του περιοδικού Dazed, αναφορικά με την συνεργασία της με τον σκηνοθέτη.

«Ήταν πολύ ευγενικός, μου είπε: ‘Δεν το πιστεύω! Είμαι τόσο ενθουσιασμένος που σε γνωρίζω! Ας το κάνουμε! Λατρεύω τη δουλειά σου!’. Ο ενθουσιασμός του ήταν μεταδοτικός», πρόσθεσε.

Μπορεί η Χάιμαν να ήταν ήδη καταξιωμένη εκείνη την εποχή, αλλά ο Ταραντίνο, ήταν απλά ένας ανερχόμενος σκηνοθέτης με μπόλικες ιδέες και κοφτερή προσέγγιση.

Τι σημαίνει αυτό; Μεταξύ άλλων, χαμηλό budget.

Pulp Fiction: Τα ενδυματολογικά μυστικά που αποκάλυψε η Μπέτσι Χάιμαν στο Dazed

«Λοιπόν, για τον χαρακτήρα της Μία [Γουάλας]…, σκέφτηκα ότι είναι μια πολύ cool κοπέλα, κάπως κακιά, παντρεμένη με έναν μεγάλο γκάνγκστερ που την απομονώνει εντελώς και την κρατά μακριά από κάθε είδους διασκέδαση. Έτσι, αυτό που κάνω είναι να αναλύω τον χαρακτήρα και να σχηματίζω μια εικόνα, την οποία συζητώ με τον Κουέντιν και του λέω ότι αυτή είναι η ιδέα μου[…] και του άρεσε πολύ», ανέφερε η Μπέτσι στο Dazed για τον χαρακτήρα που ενσάρκωσε η Ούμα Θέρμαν.

Ωστόσο, για να γίνει το όραμα της πραγματικότητα, απαιτούνταν αρκετά πράσινα χαρτονομίσματα -γεγονός που δυσκόλεψε την κατάσταση.

«Είχαμε πολύ μικρό προϋπολογισμό και δεν μπορούσα να βρω παντελόνια αρκετά μακριά για την Ούμα. Επειδή είχαμε ως θέμα το εστιατόριο της δεκαετίας του ’50, είπα: ‘Ας τα κόψουμε!’. Εκείνη είπε: ‘Τέλεια, ας το κάνουμε!’. Δεν υπήρχαν cropped παντελόνια εκείνη την εποχή, αλλά επανήλθαν μετά από αυτό. Δεν νομίζω ότι ντυνιόμασταν διόλου σύμφωνα με τη μόδα της εποχής. Εμείς φτιάξαμε εκείνο το πουκάμισο για εκείνη, αν και πολλοί έχουν διεκδικήσει τα εύσημα για αυτό. Φορούσε ένα bandeau που βλέπουμε όταν σκίζουν το πουκάμισό της, με εκείνο το μοτίβο που θυμίζει μαντήλι και που παραπέμπει στην καουμπόικη bolo γραβάτα του Τζον. Ούτε αυτό ήταν της μόδας εκείνη την εποχή».

»Το μόνο πράγμα που δανείστηκα ήταν τα χρυσά παπούτσια που φορούσε η Ούμα. Ήταν Chanel και ήταν πολύ σημαντικό για μένα να δείξω ότι είχε χρήματα. Και η Ούμα έλεγε: ‘Ω, τα πόδια μου είναι τόσο μεγάλα!’ και εγώ της έλεγα: ‘Έλα τώρα! Δείξ’ τα!’. Τότε τηλεφώνησα στη Chanel και ρώτησα: ‘Μήπως έχετε χρυσά slippers;’ και όταν τους είπα το νούμερό της, μου απάντησαν: ‘Ναι, έχουμε’. Ήταν δείγματα, οπότε δεν κόστισαν τίποτα», πρόσθεσε και συνέχισε αποκαλύπτοντας πως εμπνέυστηκε το τι θα φορέσει ο χαρακτήρας του Έρικ Στόλτζ.

«Ο Κουέντιν και εγώ παρακολουθήσαμε μαζί ιαπωνικά κινούμενα σχέδια και με εντυπωσίασε αυτό το μπλουζάκι με τον Speed Racer. Είπα στον Κουέντιν: ‘Αυτό το μπλουζάκι είναι φανταστικό’. Και εκείνος μου απάντησε: ‘Έχω ένα!’. Αποφασίσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για τον χαρακτήρα του Έρικ Στόλτζ. Πρόκειται για έναν τύπο που δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι του. Όλοι έρχονται σε αυτόν. Δεν βγάζει ποτέ το μπουρνούζι του – το μπουρνούζι που βρήκα ήταν διαφορετικού χρώματος, αλλά είχα την εντύπωση ότι έπρεπε να έχει αυτό το βρώμικο γκρι χρώμα. Δεν ξέρω γιατί μου φαινόταν σωστό με το μπλουζάκι Speed Racer από κάτω, αλλά μου άρεσε πολύ!».

*Με στοιχεία από: Dazed & New York Times