Το Black Mirror επιστρέφει στην πιο ζεστή, πιο ανθρώπινη σεζόν του – «Συμπόνια για τα online θύματα»

Στην έβδομη σεζόν της συλλογής του από μύθους της ψηφιακής εποχής, ο συγγραφέας του Black Mirror, Τσάρλι Μπρούκερ, επιτέλους λυγίζει και, για πρώτη φορά, παράγει μια συνέχεια ενός παλιού επεισοδίου.

Το φετινό μεγάλου μήκους φινάλε, USS Callister: Into Infinity, είναι μια ξεκάθαρη συνέχεια της αγαπημένης ιστορίας των θαυμαστών της τέταρτης σεζόν. Το επεισόδιο είναι το Common People, με τον Chris O’Dowd και τη Rashida Jones ως ένα ζευγάρι εργατών που έχουν περισσότερη αγάπη παρά χρήματα.

Όταν η γυναίκα διαγιγνώσκεται με όγκο στον εγκέφαλο, η σωτήρια λύση είναι η τεχνολογία που αντικαθιστά το μυαλό της με διακομιστές στο σύννεφο – αλλά είναι με μηνιαία συνδρομή, η οποία είναι ακριβή, και η εταιρεία που την διαχειρίζεται αλλάζει συνεχώς τους όρους.

Τα online θύματα

«Το επεισόδιο κουβαλάει ένα από τα συνήθη ελαττώματα της σειράς, το οποίο είναι η τάση να χτυπάει το κοινό με σάτιρα και μετά να έρχεται μεθοδικά το παράλογο δράμα» γράφει ο Jack Seale στον Guardian και συνεχίζει:

«Επίσης, για άλλη μια φορά αναδεικνύει τη μανιακή επιθυμία του Μπρούκερ να ξεπεράσει αυτό που άλλοι συγγραφείς θα μπορούσαν να θεωρήσουν ως ανεφάρμοστα ζοφερό. Αλλά καθώς το Common People κατρακυλά με ζοφερό αναπόφευκτο τρόπο, σαν την ταινία Ρέκβιεμ για ένα Όνειρο για ανθρώπους που είναι πολύ online, κάτω από όλα τα σκοτεινά γκαγκ για την κάλυψη του σήματος και τις ενοχλητικές διαφημίσεις υπάρχει μια μελέτη της σύγχρονης επισφάλειας που δείχνει πραγματική συμπόνια για τα θύματά της».

Εδώ, αντίθετα, υπάρχει ένας άνθρωπος που κοιτάζει πίσω στη μία και μοναδική αναλογική ζωή του, μετανιώνοντας για όσα ο νεότερος εαυτός του δεν ήξερε και δεν μπορούσε να αναγνωρίσει

Το τρέιλερ του Black Mirror 7.0

Η μαγεία του σινεμά

«Εδώ είναι που αυτό που κάποτε ήταν ένα σκληρό, περιστασιακά δυσλειτουργικό cyborg μιας σειράς εξελίχθηκε σιγά σιγά: Το Black Mirror 7.0 έχει πολύ μαλακό ιστό γύρω από το μέταλλο. Το τρυφερό συναίσθημα ρέει μέσα από το έξυπνο Hotel Reverie, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Issa Rae ως ηθοποιός κινηματογράφου που συμμετέχει σε ένα νέου τύπου ριμέικ, το οποίο εισάγει το άβαταρ της σε μια προσομοίωση AI του κόσμου που δημιουργεί ένα κλασικό ασπρόμαυρο ρομάντζο.

»Μια ιστορία με νότες από το The Truman Show και το Doctor Who της εποχής του Steven Moffat εξερευνά πώς, παρ’ όλο το κυνικό σφυροκόπημα του Χόλιγουντ με τις κερδοφόρες φόρμουλες και τη γνώση των συγγραφέων για το ποια σεναριακά κόλπα λειτουργούν, οι φανταστικοί άνθρωποι στην οθόνη μπορούν να σημαίνουν τόσα πολλά για τον θεατή – και για τους συγγραφείς τους – ώστε να λειτουργεί, τελικά, η μαγεία του σινεμά και να γίνονται αληθινοί» συνεχίζει ο Jack Seale στον Guardian.

Ο offline εαυτός

Ακόμα πιο συγκινητικό είναι το Eulogy, με τον Paul Giamatti να υποδύεται έναν άνδρα που του δίνεται η ευκαιρία να μπει μέσα σε παλιές φωτογραφίες και να ξεκλειδώσει τις αναμνήσεις μιας μεγάλης χαμένης αγάπης.

Τα τεχνολογικά παιχνίδια ελάχιστα επηρεάζουν μια γλυκιά, θλιβερή, απλή ιστορία που απομακρύνεται από την αυξανόμενη εμμονή του Μπρούκερ με τους χαρακτήρες που επιλέγουν μεταξύ των online και offline εκδοχών του εαυτού τους.

Εδώ, αντίθετα, υπάρχει ένας άνθρωπος που κοιτάζει πίσω στη μία και μοναδική αναλογική ζωή του, μετανιώνοντας για όσα ο νεότερος εαυτός του δεν ήξερε και δεν μπορούσε να αναγνωρίσει. Η αλήθεια για την ευτυχία που θα μπορούσε να έχει ζήσει βρίσκεται σε ένα κουτί στη σοφίτα του γεμάτο φωτογραφίες, γράμματα και κασέτες.

«Η σκόνη μπορεί να μπει στο μάτι σας» σχολιάζει ο Jack Seale στον Guardian.

*Το Black Mirror είναι στο Netflix.

*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Jimmi Simpson και Cristin Milioti στο φινάλε της σεζόν του Black Mirror, Φωτ: Netflix/PA