Τους δουλεύουμε;

Δείτε τώρα πώς μπερδεύονται τα πράγματα. Πριν από 77 ημέρες, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, όπως είχαν προειδοποιήσει καιρό πριν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Οι ευρωπαίοι ηγέτες, που μέχρι την τελευταία στιγμή πίστευαν ότι ο Πούτιν μπλόφαρε, ανέβηκαν στα κάγκελα, δήλωσαν ότι δεν θα ανεχθούν αυτή τη βάναυση παραβίαση του διεθνούς δικαίου και κατηγόρησαν την Ουάσιγκτον ότι αδιαφορούσε. Ο πρόεδρος Μπάιντεν άργησε πράγματι να πάρει μπρος, στη συνέχεια όμως το πήρε ζεστά, άρχισε να στέλνει όπλα και να επιβάλλει κυρώσεις, πιέζοντας την Ευρώπη να ακολουθήσει.

Στο μεταξύ, οι Ουκρανοί άφηναν άναυδη τόσο τη Δύση όσο και τη Μόσχα με την αντίστασή τους. Οχι μόνο δεν παραδόθηκαν ύστερα από δύο μέρες, αλλά δεν επέτρεψαν στον εισβολέα να διακηρύξει τη νίκη του ύστερα από δυόμισι μήνες, τη σημαδιακή 9η Μαΐου. Οι Ρώσοι αναθεώρησαν τα σχέδιά τους. Οι Αμερικανοί άλλαξαν γραμμή, διακηρύσσοντας ότι ο στόχος πλέον είναι να αποδυναμωθεί τόσο πολύ η Μόσχα, ώστε να μην μπορέσει να απειλήσει ξανά τους γείτονές της. Στη συνέχεια άλλαξαν στόχο και οι Ουκρανοί: ο υπουργός Εξωτερικών Ντμίτρο Κουλέμπα δήλωσε χθες στους Financial Times ότι η χώρα του δεν θέλει πλέον μόνο να αποσυρθούν οι ρωσικές δυνάμεις στις θέσεις που κατείχαν πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, αλλά να ανακτήσει και τα υπόλοιπα κατεχόμενα εδάφη.

Και οι Ευρωπαίοι; Α, οι Ευρωπαίοι, ή για την ακρίβεια οι Δυτικοευρωπαίοι, ανησυχούν. Λίγη ώρα μετά το διάγγελμα του Πούτιν στην Κόκκινη Πλατεία, ο πρόεδρος Μακρόν δήλωσε ότι δεν πρέπει να επιδιωχθεί ο εξευτελισμός της Ρωσίας και προειδοποίησε την Ουκρανία ότι, ναι μεν την αγαπά, αλλά θα χρειαστούν «πολλές δεκαετίες» για να ενταχθεί στην ΕΕ – μέχρι τότε θα πρέπει να αρκεστεί στη συμμετοχή της σε μια αγνώστου περιεχομένου Ευρωπαϊκή Πολιτική Κοινότητα. «Αν δεν πάρουμε το καθεστώς υποψήφιας χώρας, σημαίνει ότι η Ευρώπη μάς δουλεύει», απάντησε ο Κουλέμπα. «Η Ουκρανία είναι το μόνο σημείο της Ευρώπης όπου άνθρωποι πεθαίνουν για τις αξίες στις οποίες στηρίζεται η ΕΕ. Και νομίζω πως αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό».

Και ο Γκίντεον Ράχμαν ανησυχεί. Οταν ο Ζελένσκι, οι ΗΠΑ, η Βρετανία ή το ΝΑΤΟ συγκρίνουν τον Πούτιν με τους Ναζί – έγραψε ο γνωστός αρθρογράφος των Financial Times – καθιστούν πολύ πιο δύσκολο έναν συμβιβασμό ή μια ειρηνευτική διευθέτηση. «Στον Χίτλερ δεν είχε προσφερθεί μια πόρτα εξόδου. Αλλά εκείνος δεν είχε πυρηνικά όπλα».

Με άλλα λόγια, αυτό που λέμε στους Ουκρανούς είναι να μην παίρνουν πολύ αέρα. Τους καταλαβαίνουμε, τους βοηθάμε, τους θαυμάζουμε, αλλά πρέπει να προσέχουν λίγο κι αυτοί τη γλώσσα τους, να περιορίσουν τις φιλοδοξίες τους και, το κυριότερο, να καταθέσουν τα όπλα μόλις τους το ζητήσουμε. Γιατί, δυστυχώς, τα συμφέροντά τους δεν ταυτίζονται αναγκαστικά με τα δικά μας.