Γιώργος Λουκάκης: Ελλ-οινικό καλοκαίρι

Όταν ήμασταν μικροί-μικροί είμαστε ακόμα βασικά, απλά τώρα πίνουμε κιόλας- περιμέναμε το καλοκαίρι να πάμε στην γιαγιά να φάμε τα φαγητά της, να παίξουμε, να δημιουργήσουμε αναμνήσεις. Όλοι μας έχουμε αναμνήσεις καλοκαιρινές, για το φαγητό μιλάμε έτσι…

Υπάρχουν πιάτα που τα τρώμε όλο τον χρόνο και πιάτα που λίγο παραπάνω ρε παιδί μου έστω τα δένουμε με το καλοκαίρι. Στις διακοπές μας χαλαροί, θα φάμε και θα πιούμε ένα ποτήρι κρασί. Να χτίσουμε λίγο παραπάνω τις αναμνήσεις σωστά…

Θα φάμε μια χωριάτική σαλάτα, καλοκαιρινή κατά βάση, καθώς τα περισσότερα υλικά είναι εποχικά του καλοκαιριού, τομάτα, αγγούρι, πιπεριά. Ελιές και κρεμμύδια είναι χειμωνιάτικα, αλλά διατηρούνται.

Το πόσο πλήρης είναι αυτή η σαλάτα το καταλαβαίνουμε από το ότι για άρτυμα χρησιμοποιούμε μόνο ελαιόλαδο. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουμε γλύκα και οξύτητα από την τομάτα, αλμυρή γεύση από τη φέτα και τις ελιές, αψάδα από το κρεμμύδι συνήθως, για να δώσουμε μεγαλύτερη αρωματική ένταση, χρησιμοποιούμε θυμάρι ή ρίγανη αποξηραμένα.

Καλαμαράκια, χωριάτικη σαλάτα και μία λουκουμάδες για επιδόρπιο: το όνειρο θερινής νυκτός του Γιώργου Λουκάκη

Θα δείξουμε μια προτίμηση σε κρασιά που δεν έχουν βαρέλι, δεν είναι πολύ γεμάτα και έχουν φρουτώδη και φυτικά αρώματα.

Για τη χωριάτικη προτιμώ κρασιά που να έχουν γίνει κοντά σε θάλασσα, για να έχουν και μια ελαφριά αλμυρότητα στη γεύση τους Αθήρι από τη Σαντορίνη και τη ρόδο, Βηλάνα από την Κρήτη, Σαββατιανό, ροζέ με ελαφριές τανίνες, κυρίως από Ξινόμαυρο.

Τα καλαμαράκια τηγανητά δεν θέλουν πολλές συστάσεις, αλλά γιατί να μην τους δώσουμε λίγο ακόμα γεύση. Πρώτη κίνηση που κάνουμε όταν έρθουν στο τραπέζι μας είναι να σφίξουμε το λεμόνι και από τραγανά τα κάνουμε νια νια.

Κι όσο κι αν αγαπάω το λεμόνι -την φρεσκάδα, την ένταση που δίνει- προτείνω να ψάξουμε κρασιά με μέτριο σώμα και οξύτητα προς τα πάνω ως και πολύ πάνω όπως η Ρομπόλα από Κεφαλλονιά, τα υπέροχα και σε αρώματα Μοσχοφίλερα από την Μαντινεία. Κάνουν την ίδια και καλύτερη δουλειά, επιτρέποντας στην τραγανότητα να παραμείνει!

Κάθε πράμα στον καιρό του και ο Κολιός τον Αύγουστο, έτσι μαθαίναμε, και ας μην είναι σωστό.. Α, κολιός στον φούρνο με τις πατάτες του, τα μυρωδικά να δίνουν και άλλο βάθος στην πληθώρα των αρωμάτων και ώρα να το ρίξουμε έξω με ένα αφρώδες κρασί, όπως η σαμπάνια με χρονιά που θα έχει όγκο και ένταση.

Ας πιούμε ένα Ασύρτικο με τρία χρονάκια στην πλάτη!

Μην μου πείτε, πως δεν αναζητάτε το καλοκαίρι και λίγο κρεατάκι στα κάρβουνα… Προβατίνα παϊδάκι και Λιάτικο από την Κρήτη λίγο δροσερό για την εναλλαγή θερμοκρασίας, ένα Ξινόμαυρο Αμυνταίου και μιλάμε για τις μνήμες που χαράσσονται χωρίς πολλά λόγια, πάρα μόνο με εκφράσεις.

Χωρίς γλυκό δεν φεύγουμε. Λουκουμάδες καλοκαίρι πρωτοφάγαμε: αναζητήστε τις μνήμες σας. Εμένα η γιαγιά μου το είχε σαν εύκολο και μας κρατούσε σίγουρα στο τραπέζι, έστω τριγύρω. Με μέλι, ελάχιστη κανέλλα και σπασμένους ξηρούς καρπούς στο χέρι συνδυάζουμε με Μοσχάτο από την Σάμο ή κυπριακή Κουμανδαρία.