Η Σύρος στο διάβα του χρόνου

Η Σύρος, η αρχόντισσα των Κυκλάδων με τη μεγάλη πολιτιστική, ναυπηγική και βιομηχανική παράδοση, γοητεύει τους επισκέπτες με το ξεχωριστό χρώμα της.

Το ονομαστό Κυκλαδονήσι στολίζουν επιβλητικά κτίρια εξαίρετης αρχιτεκτονικής, λαμπρές εκκλησίες, παραδοσιακά σπίτια και νεοκλασικές επαύλεις.

Τη γραφική εικόνα του νησιού συμπληρώνουν οι αγροτικοί οικισμοί με τις ξερολιθιές, οι πεδινές εκτάσεις με τις καλλιέργειες κηπευτικών και τις ελιές, καθώς και τα πευκόφυτα χωριά.

Οι παραθαλάσσιοι οικισμοί με τις σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες και οι όμορφες παραλίες συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη παραθεριστική κίνηση.

Η Σύρος ανά τους αιώνες

Δύο από τις σημαντικότερες θέσεις του προϊστορικού Αιγαίου, η Χαλανδριανή (πρωτοκυκλαδικός οικισμός και νεκροταφείο) και το Καστρί (πρωτοκυκλαδικός οικισμός), βρίσκονται στη Σύρο.

Κατά τους Ιστορικούς Χρόνους αναπτύχθηκαν στο νησί δύο αστικά κέντρα, στην περιοχή της Ερμούπολης και του Γαλησσά αντίστοιχα.

Τον 6ο αιώνα π.Χ. έζησε στη Σύρο ο φιλόσοφος Φερεκύδης, που θεωρείται δάσκαλος του Πυθαγόρα.

Κατά τους Κλασικούς Χρόνους (5ος-4ος αιώνας π.Χ.) το νησί ήταν στη σκιά της γειτονικής Δήλου.

Η Σύρος άκμασε κατά τους Ελληνιστικούς και, κυρίως, τους Ρωμαϊκούς Χρόνους.

Αφού γνώρισε περίοδο παρακμής κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους, το νησί ενσωματώθηκε επί Φραγκοκρατίας στο Δουκάτο του Αιγαίου ή του Αρχιπελάγους.

Επί Τουρκοκρατίας η Σύρος εξασφάλισε σημαντικά προνόμια.

Κατά τη διάρκεια της Eπανάστασης του 1821 το νησί τέθηκε υπό γαλλική προστασία, με αποτέλεσμα να εγκατασταθούν σε αυτό πρόσφυγες από διάφορες επαναστατημένες περιοχές και τα μικρασιατικά παράλια (Χίο, Ψαρά, Σμύρνη κ.α.).

Αυτοί αποτέλεσαν τον πυρήνα της νέας πρωτεύουσας της Σύρου, της Ερμούπολης, που σύντομα εξελίχθηκε σε οικονομικό και πνευματικό κέντρο, από τα μεγαλύτερα της χώρας.

Το νησί δέχτηκε μεγάλο αριθμό προσφύγων και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922).