GP Αμερικής 2016: Νίκη ψυχολογίας για τον L. Hamilton
O L. Hamilton πανηγύρισε για τέταρτη φορά τη νίκη στην πίστα του Austin, βλέποντας παρόλα αυτά τον N. Rosberg να τερματίζει πίσω του και να παραμένει το ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.
Μια εύκολη νίκη, την τέταρτη στην πίστα του Austin, κατέκτησε ο L. Hamilton κυριαρχώντας απόλυτα σε έναν αγώνα που ελάχιστοι πρόκειται να θυμούνται.
Το GP Αμερικής ξεκίνησε εντυπωσιακά, με τον L. Hamilton να ξορκίζει την παράδοση των κακών εκκινήσεων και να στρίβει πρώτος.
Τον ακολούθησε ο D. Ricciardo, που με τη super soft γόμα της Pirelli έδειξε στο πρώτο μέρος του αγώνα ότι μπορεί να κάνει την έκπληξη.
Βέβαια η συνέχεια, μετά και το πρώτο pit stop, ήτα διαφορετική. Η Mercede AΜG Petroanas έκανε ό,τι χρειαζόταν από πλευράς στρατηγικής ώστε να φέρει τον N. Rosberg στη δεύτερη θέση, μπροστά από τον D. Ricciardo.
Πέρα από τη δεδομένη ταχύτητα των ασημένιων βελών, ο Γερμανός είχε και την τύχη με το μέρος του, καθώς η εγκατάλειψη του Μ. Verstappen και το καθεστώς εικονικού αυτοκινήτου ασφαλείας που προκάλεσε αυτή, εξασφάλισε και στους δύο πιλότους της Mercedes ένα ανέξοδο pit stop.
Mε αυτόν τον τρόπο, ο N. Rosberg ξεφορτώθηκε το εμπόδιο του D. Ricciardo, τερματίζοντας δεύτερος πίσω από τον L. Hamilton που είδε πρώτος την καρό σημαία του τερματισμού.
Μια νίκη που έρχεται μετά από αρκετό καιρό για τον Βρετανό Παγκόσμιο Πρωταθλητή, βελτιώνοντας την ψυχολογία του, όχι όμως και τις πιθανότητες κατάκτησης του φετινού τίτλου.
Στην τέταρτη θέση τερμάτισε ο S. Vettel, ενώ πέμπτος αναδείχθηκε, μετά από μiα αντεπίθεση διαρκείας ο F. Alonso, αφήνοτας στην έκτη θέση τον C. Sainz και στην έβδομη θέση τoν F. Massa.
Τη βαθμολογούμενη δεκάδα συμπληρώσαν οι Perez, Button και Grosjean, ενώ ανάμεσα στις εγκαταλείψεις ξεχωρίζουν εκείνες των Raikkonen (πρόβλημα στον τροχό μετά την αλλαγή ελαστικών) και Verstappen (πρόβλημα στο σύστημα κίνησης-μετάδοσης).
Ο Γιώργος Αγγελίδης, μετά την επιτυχία της παράστασης «Αυτόματη Εστίαση», επιστρέφει με το «Toxic» - ένα ψυχολογικό θρίλερ που επιδιώκει να υπενθυμίσει πόσο αδιόρατα μπορεί να μεταμορφωθεί το οικείο σε απειλή.