Συμβούλιο της Ευρώπης: Επειγόντως άλλη πολιτική για το προσφυγικό

Το Συμβούλιο της Ευρώπης καυτηριάζει την πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών για το προσφυγικό.

O επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νιλς Μουϊζνιεκς χαρακτηρίζει επιζήμια και μη αποτελεσματική την πολιτική που ακολουθούν οι Ευρωπαίοι και ζητά ριζική αλλαγή στο «παράδειγμα» που δίνουν στον κόσμο, υποστηρίζοντας πως διαφορετικά «ο λογαριασμός» που θα κληθεί να πληρώσει η Ευρώπη θα είναι τσουχτερός.

Η κατάσταση στην Ελλάδα, που είναι το κύριο σημείο εισόδου στην Ευρώπη από την Τουρκία, είναι δραματική.

Το 2015 στη Λέσβο έφτασαν 500.000 πρόσφυγες, ενώ μέχρι στιγμής έχουν φθάσει στο νησί 50.000 επιπλέον. Επίσης, στα Δυτικά Βαλκάνια χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες παραμένουν μπλοκαρισμένοι σε ακατάλληλες συνθήκες.

Πολλά κράτη εξετάζουν ή εγκρίνουν αντιπαραγωγικές πολιτικές, όπως την ανέγερση φρακτών, τη μείωση υπηρεσιών που σχετίζονται με το άσυλο, την κατάσχεση τιμαλφών υποχρεώνοντας τους αιτούντες άσυλο να πληρώσουν για τη διαμονή τους σε κέντρα υποδοχής ή για τον χρόνο κράτησης, περιορίζοντας την οικογενειακή επανένωση, ή χορηγώντας τους ένα προσωρινό ή ασταθές καθεστώς.

Πολλά από αυτά τα μέτρα, όχι μόνο έρχονται σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά είναι επίσης αναποτελεσματικά και επιβλαβή για την κοινωνική συνοχή.

Οι ευρωπαϊκές χώρες, αντί να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους, έχουν εμπλακεί σε έναν αγώνα δρόμου για την απώθηση των μεταναστών, παραβιάζοντας την αρχή της αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη και τα πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η Ευρώπη χρειάζεται επειγόντως μια αλλαγή στο παράδειγμα που χρησιμοποιεί για τη διαχείριση της μετανάστευσης.

Παρότι δεν υπάρχει μαγικό ραβδί για να λύσει άμεσα αυτό το περίπλοκο πρόβλημα, οι Ευρωπαϊκές χώρες γνωρίζουν ότι έχουν ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων για να βρουν λύσεις μεσοπρόθεσμα έως και μακροπρόθεσμα.

Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ρίξουν το βάρος τους και να πιέσουν στις διαπραγματεύσεις ώστε να βρεθεί πολιτική λύση στις συγκρούσεις στις χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Δεύτερον, θα πρέπει να δραστηριοποιηθούν για τη μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο από την Ελλάδα και την Ιταλία καθώς και για την επανεγκατάστασή τους από περιοχές συγκρούσεων και γειτονικές χώρες.

Τρίτον, θα πρέπει να επεκταθούν οι νόμιμοι χώροι για τα άτομα που φθάνουν με ασφαλή και ομαλό τρόπο, όπως για την επανένωση οικογενειών ή για ανθρωπιστικούς λόγους.

Τέταρτον, θα πρέπει να υιοθετήσουν αποτελεσματικές πολιτικές επιστροφής, οι οποίες να επιτρέπουν τον επαναπατρισμό όσων δεν έχουν ανάγκη προστασίας με τρόπο που να είναι συμβατός με τα ανθρώπινα δικαιώματα και αποφεύγοντας την επιστροφή των ανθρώπων σε χώρες όπου δεν διασφαλίζεται η ασφάλειά τους.

Επιπλέον οι Ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να αυξήσουν την υποστήριξή τους στις προσπάθειες της Ύπατης Αρμοστείας (UNHCR) για την κάλυψη των βασικών αναγκών των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στις ζώνες συγκρούσεων καθώς και στις κοντινές περιοχές.

Τα μέτρα αυτά απαιτούν πολιτική βούληση και σημαντικούς πόρους. Ωστόσο οι συνέχεις χαοτικές αφίξεις, οι απαντήσεις που επιδιώκουν να μεταθέσουν το πρόβλημα στον γείτονα, και η προθυμία για οπισθοχωρήσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μεγαλύτερο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΑΠΕ-ΜΠΕ