Ελισάβετ Σταμοπούλου Ο 77χρονος τιτάνας του Χόλιγουντ, ο βραβευμένος με Όσκαρ Ντάστιν Χόφμαν, έχει το δικό του «κρυμμένο μυστικό», το πάθος του για τη μουσική, ενώ με απαισιόδοξη ματιά «κοιτά» τον κινηματογράφο. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Independent δήλωσε ότι η έβδομη τέχνη περνά μεγάλη κρίση, καθώς βρίσκεται στο ναδίρ της. Ο πρώην «Πρωτάρης» (1967) […]
Ο 77χρονος τιτάνας του Χόλιγουντ, ο βραβευμένος με Όσκαρ Ντάστιν Χόφμαν, έχει το δικό του «κρυμμένο μυστικό», το πάθος του για τη μουσική, ενώ με απαισιόδοξη ματιά «κοιτά» τον κινηματογράφο.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Independent δήλωσε ότι η έβδομη τέχνη περνά μεγάλη κρίση, καθώς βρίσκεται στο ναδίρ της.
Ο πρώην «Πρωτάρης» (1967) και νυν πρωταγωνιστής της «Χορωδίας» του Φρανσουά Ζιράρ, που κυκλοφορεί ήδη στις αίθουσες, μαζί με το «απωθημένο» του, τη μουσική, μίλησε και για την απρόσμενη εκείνη στιγμή που πήρε τον πρώτο μεγάλο ρόλο του.
Η τελευταία του ταινία «Χορωδία» περιστρέφεται γύρω από ένα 12χρονο αγόρι που έχει χάσει τους γονείς του και καταλήγει σε ένα μουσικό οικοτροφείο, με τα δίδακτρα πληρωμένα από έναν ανώνυμο ευεργέτη. Κανείς δεν περιμένει ότι θα καταφέρει να μπει στο συγκρότημα «Boychoir» – μια χορωδία αγοριών, που ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο διατηρώντας υψηλά το κύρος της σχολής της.
«Πιστεύω ότι η τηλεόραση σήμερα βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Αντίθετα, ο κινηματογράφος δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε χειρότερη θέση, εάν αναλογιστώ τα 50 χρόνια που ασχολούμαι με το χώρο», δήλωσε ο Χόφμαν.
Ανέφερε πως μετά τη σκηνοθεσία του «Κουαρτέτου», το 2012, αγωνιζόταν να βρει την επόμενη ταινία που θα σκηνοθετήσει. Μίλησε για την «αδικία» που πλήττει το χώρο, αφού «δεν έχει να κάνει με το εάν είσαι καλός ή όχι, αλλά με το εάν βγάζεις χρήματα»
Εξέφρασε, δε, τη λύπη του για το γεγονός ότι λόγω των εξελίξεων στη ψηφιακή τεχνολογία οι σκηνοθέτες αναγκάζονται να ολοκληρώνουν τις ταινίες τους σε τρεις ή και λιγότερες εβδομάδες. «Είναι δύσκολο να κάνεις μια καλή δουλειά με τα λίγα χρήματα που προσφέρονται σήμερα», σημείωσε.
Ανακαλώντας την εποχή του ’60, δήλωσε: «Δημιουργήσαμε τον »Πρωτάρη», μια ταινία που ακόμη έχει απήχηση, με καλό σενάριο, πάνω στο οποίο εργαστήκαμε τρία χρόνια, με έναν εξαιρετικό σκηνοθέτη και με ένα επίσης εξαιρετικό καστ. Ήταν όμως μια χαμηλού κόστους ταινία με τέσσερις ηθοποιούς».
Μιλώντας για την ταινία αυτή που του χάρισε το πρώτο «φως» της επιτυχίας, έκανε λόγο για κάτι που δεν περίμενε, για ένα «φριχτό ατύχημα».
»Ήταν σαν να ανάβει ξαφνικά ένας διακόπτης και να γίνομαι νέο αστέρι», επισήμανε.
«Για τους περισσότερους ηθοποιούς η αρχή γίνεται μέσα από υποστηρικτικούς ρόλους και αν. Εάν είσαι τυχερός καταπιάνεσαι με υποστηρικτικούς ρόλους και μετά φτάνεις στους πρωταγωνιστικούς, αφού όμως έχεις συμπληρώσει συγκεκριμένη ηλικία. Οι γυναίκες φτάνουν νωρίτερα σε αυτό το σημείο και όταν βρεθούν εκεί ο άντρας βρίσκεται πάλι σε υποστηρικτικό ρόλο. Αυτός είναι ο κύκλος», είπε ο Χόφμαν μιλώντας, με τον τρόπο του, για τη «θεωρία» που θέλει τους άντρες σε μειονεκτική θέση.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο άσβεστο πάθος του. Στη μουσική και συγκεκριμένα στο πιάνο. Τόσο η ταινία του «Κουαρτέτο», όσο και η «Χορωδία» μαρτυρούν αυτή του την αγάπη.
Με αφορμή τη νέα του ταινία, είπε ότι μετανιώνει που δεν ασχολήθηκε επαγγελματικά με το πιάνο και αντί αυτού εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη.
«Αγαπώ πιο πολύ από οτιδήποτε το πιάνο. Δεν μπορώ όμως να παίξω τόσο καλά ώστε να ζήσω από αυτό. Μακάρι ο Θεός να με χτυπούσε στον ώμο και να μου έλεγε : »Τέρμα η ηθοποιία, τώρα μπορείς να είσαι ένας αξιοπρεπής πιανίστας της τζαζ». Δεν έχω καλό μουσικό αυτί», συμπλήρωσε.