Κωνσταντίνος Τζούμας: «Νέος προτίμησα τη δράση του δρόμου, το ροκ»

Πώς είναι να μπαίνετε στο ρόλο του Καβάφη; Να «γίνεστε» Καβάφης;
Δεν πιστεύω ότι θα γίνω ποτέ Καβάφης, ούτε μου πέρασε από το μυαλό. Ούτε υποκριτικά. Υπήρχε ένα κάλεσμα από το Γιάννη Φαλκώνη που είχε την ιδέα να φτιάξουμε την παράσταση. Τα τελευταία χρόνια δεν έκανα θέατρο για διάφορους λόγους.

Για ποιους λόγους;
Κάποια στιγμή βαρέθηκα. Κουράστηκα Είπα να παραιτηθώ, είπα ότι η ζωή είναι πιο ωραία από την τέχνη. Δεν είμαι άνθρωπος που αφοσιώνομαι σε ένα σκοπό. Πολύ συχνά έχω ένα είδος ανεπάρκειας, αρνούμαι να φέρω σε πέρας κάτι. Το αφήνω στη μέση. Μια δυσλειτουργία ολοκλήρωσης των πραγμάτων. Με τον Καβάφη μου άρεσε γιατί είμαι ματαιόδοξος άνθρωπος και σκέφτηκα ότι να συνδέει κανείς το όνομά του με μια τέτοια φυσιογνωμία είναι σαν να του γίνεται ένα δώρο και είπα να μην είμαι βλάσφημος. Κάνω ό,τι μπορώ για να ανακαλύψω αυτόν τον αινιγματικό και κρυφό άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει αφήσει τίποτα για την προσωπική του ζωή. Τα συμπεράσματα τα βγάζουμε από τα ποιήματά του. Από την άλλη, έμενε πάνω από έναν οίκο ανοχής. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σαν κοσμοκαλόγερος μόνος κι έγραφε ποίηση.

Μέσα από την παράσταση «Κ. Π. Καβάφης. Αυτοβιογραφούμενος» ποιες προσωπικές πτυχές του μεγάλου ποιητή έχετε γνωρίσει;
Δεν υπάρχουν πολλές. Ήταν είρων , είχε να παλέψει με ένα μισαλλόδοξο σινάφι. Είχε συναίσθηση ότι έγραφε κάτι σπουδαίο και μεγάλο. Υπεράσπισε το έργο του με πείσμα.

Υπάρχουν ομοιότητες που να εντοπίζετε ανάμεσα σε εσάς και στον ποιητή;
Έχασε τη μητέρα του, την έχω χάσει κι εγώ. Του άρεσε η παρέα με τα νέα άτομα. Δεν έχω όμως αυτή την εμμονή όπως ο Καβάφης που βλέπεις πολλά ποιήματά του αφιερωμένα σε νέους. Διαβάζω ότι ήταν κομψός, είμαι κι εγώ κομψός. Με ενδιαφέρει το λούσο, η κοκεταρία. Από πλευράς παιδείας δεν πήγε σε Πανεπιστήμιο, ούτε κι εγώ. Bαρέθηκα τα αμφιθέατρα, προτίμησα τη δράση του δρόμου, το ροκ , τις παρέες τους έρωτες, το να είμαι cool.

Έχετε μετανιώσει για κάτι απ’ αυτά;
Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Ήταν όλα πολύ ωραία. Ήμουν ένα παιδί δύσκολο και κλειστό ίσως και επειδή έχασα τη μητέρα μου σε ηλικία 15 ετών και μου πήρε καιρό μέχρι να συνέλθω. Οι μητροπόλεις όπως η Νέας Υόρκη και οι παρέες που έκανα με βοήθησαν να βγω από το καβούκι μου και να γίνω πολύ επικοινωνιακός. Απλά δεν έχω τις αντοχές να ζήσω έτσι σήμερα.

Η ομοφυλοφιλία του Κ.Π. Καβάφη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημιουργίας του;
Ένας άνθρωπος γράφει και με βάση τα βιώματά του όχι μόνο με τη φαντασία του. O Καβάφης θυμάται πράγματα που δεν συμβαίνουν τώρα. Αυτό που συμβαίνει με τους σύγχρονους γκέι καλλιτέχνες είναι ότι οτιδήποτε βιώνουν, την επομένη το κάνουν τέχνη. Δεν διστάζουν να σου αφηγηθούν τη νύχτα οργίων και κραιπάλης που έζησαν πριν μερικές ώρες και που θα γίνει στον καμβά έργο ζωγραφικής, μουσικής, μυθιστόρημα ή ταινία. Ο Καβάφης, όμως, παίζει με τη μνήμη και όχι με το άμεσο γεγονός.

Ποια η γνώμη σας για τους draq queen;
Πιστεύω ότι έχουν πολύ ενδιαφέρον οι draq queen. Η draq σκηνή είναι ευφάνταστη και πολύχρωμη, την έχω παρακολουθήσει. Μου αρέσουν πολύ τα σόου αυτά ανάμεσα στα δύο φύλα. Δεν είναι όλα κιτς. Μερικά είναι και πολύ υψηλού επιπέδου. Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε ψυχαγωγική θεάματα γεμάτα από την ασχήμια της ζωής. Εγώ δεν διασκεδάζω καθόλου. Πάντα πίστευα ότι η τέχνη έχει να κάνει με την ομορφιά και τη συμπόνια με τον άνθρωπο. Ο καλλιτέχνης δεν κάνει κοινωνιολογία, έχει τη μαγεία με το μέρους του.

Εκτός από τον Κ.Π. Καβάφη ποιο άλλο σημαντικό πρόσωπο σας ενδιαφέρει να ερμηνεύσετε;
Από όλα τα χρόνια που είμαι στο θέατρο ως ηθοποιός ο μόνος συγγραφέας που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ο Μπέκετ.

Τι σας εκνευρίζει περισσότερο στο θέατρο ;
Αυτή η άρρωστη εμμονή με την πρωτοτυπία. Λες και υπάρχει πρωτότυπο. Και στο σινεμά και στο θέατρο πρωτότυπο είναι η αδυναμία του αφηγηθείς κάτι με πολύ απλό τρόπο. Η αδυναμία γίνεται δήθεν δύναμη. Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει άποψη. Όλα προέρχονται από κάτι άλλο που προϋπήρχε.

Ποιους ηθοποιούς θα χαρακτηρίζατε καταστροφικούς για την τέχνη;
Εκείνους που αφήνονται στα χέρια ανόητων και ημιμαθών σκηνοθετών.

Τι σας δυσαρεστεί περισσότερο στη σημερινή κοινωνία;
Ότι δεν έχει όρια. Φυλές που μέχρι πρότινος ήταν στο περιθώριο έχουν μπει ξαφνικά στην πρώτη γραμμή και απαιτούν να τους πάρουμε στα σοβαρά και να ασχοληθούμε μαζί τους. Θέλω να κάνω παρέα με ευαίσθητους και έξυπνους, με κομψούς και γυναίκες γενναιόδωρες. Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να υφίσταμαι καθημερινά έναν κανιβαλισμό.

Για πόσα ακόμη χρόνια θα θέλατε να εμφανίζεστε στο σανίδι;
Για πόσα χρόνια δεν ξέρω. Θα σταματήσετε να με βασανίζετε με τον καταραμένο χρόνο σας; Την ίδια στιγμή γεννηθήκαμε, την ίδια στιγμή ζήσαμε και την ίδια πεθάναμε, κάποια στιγμή κάποια ώρα, λέει ένας ήρωας του Μπέκετ από το «Περιμένοντας τον Γκοντό».

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου