Υπογόνιμο το 15-20% των ζευγαριών στην Ελλάδα

Θεσσαλονίκη: Πρόβλημα υπογονιμότητας εκτιμάται ότι αντιμετωπίζει το 10-12% των ζευγαριών της αναπαραγωγικής ηλικίας, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Σε παγκόσμια κλίμακα αυτό συνεπάγεται ότι 50-80 εκατομμύρια άτομα αδυνατούν να ικανοποιήσουν μια βασική βιολογική ανάγκη και επιθυμία, που είναι η απόκτηση μιας ολοκληρωμένης οικογένειας.

Όπως έχει κατά καιρούς διατυπωθεί, το ποσοστό των υπογόνιμων ζευγαριών είναι υψηλότερο στην Ελλάδα και φαίνεται να προσεγγίζει το 15-20%.

Κύριο αίτιο της ύπαρξης ενός υψηλότερου ποσοστού υπογονιμότητας στη χώρα μας, συγκριτικά με τον υπόλοιπο κόσμο, αποτελεί η μεγαλύτερη συχνότητα γυναικολογικών προβλημάτων, όπως συμφύσεις μήτρας, απόφραξη σαλπίγγων κ.λπ., που οφείλονται κυρίως στις εκτρώσεις, εξ αιτίας της περιορισμένης σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των νέων ή στην καθυστέρηση απόκτησης παιδιών λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής (π.χ. γάμος σε μεγαλύτερη ηλικία για τη γυναίκα λόγω εργασίας).

Τα στοιχεία αυτά ανακοίνωσαν σε συνέντευξη τύπου οι καθηγητές Μαιευτικής-Γυναικολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Ιωάννης Μπόντης και Βασίλειος Ταρλατζής, πρόεδροι της οργανωτικής επιτροπής του 3ου Πανελληνίου Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Γονιμότητας και Στειρότητας, που θα πραγματοποιηθεί από τη 1 έως τις 3 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη.

Την τελευταία εικοσαετία η Ελλάδα παρουσιάζει μια μείωση της γονιμότητάς της κατά 41%, διπλάσια δηλαδή ποσοστιαία μείωση σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ αντίθετα οι ΗΠΑ παρουσιάζουν έναν έντονο δυναμισμό, αφού στο ίδιο χρονικό διάστημα παρατηρείται αύξηση του συντελεστή γονιμότητας κατά 14%.

Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στην Ελλάδα προέκυψε μετά από την επίδραση διαφόρων παραμέτρων. Πιο συγκεκριμένα, η μείωση του αριθμού των γάμων, που τελούνται σε ετήσια βάση, συνδυαζόμενη με την αύξηση του αριθμού των διαζυγίων, περιόρισε τον αριθμό των γεννήσεων, αφού στην Ελλάδα, αντίθετα με χώρες του εξωτερικού, το 97-98% των παιδιών γεννιούνται μέσα στο πλαίσιο ενός γάμου.

Επίσης τα τελευταία χρόνια, είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, είτε λόγω τρόπου ζωής, παρατηρείται μια αύξηση του μέσου όρου ηλικίας απόκτησης του πρώτου παιδιού, με αποτέλεσμα τα χρονικά περιθώρια απόκτησης δεύτερου να περιορίζονται σοβαρά. Παράλληλα, καθώς η απόφαση για το πρώτο ή το δεύτερο παιδί βραδύνει, αυξάνεται η ηλικία της γυναίκας, γεγονός που αποτελεί γνωστό παράγοντα μειωμένης γονιμότητας. Έτσι μια ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος, που σχετίζεται με την υπογεννητικότητα, είναι η υπογονιμότητα που αντιμετωπίζουν πολλά νέα ζευγάρια.

Πιο συγκεκριμένα η υπογεννητικότητα και η υπογονιμότητα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως δύο φαινόμενα συγκοινωνούντα και αλληλοτροφοδοτούμενα, τα οποία πρέπει να εξεταστούν και κυρίως να αντιμετωπιστούν συνολικά, προκειμένου να περιοριστούν σε σημαντικό βαθμό τα διαφαινόμενα συμπτώματα της δημογραφικής κατάρρευσης της χώρας μας.

Για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υπογονιμότητας η σύγχρονη ιατρική επιστήμη έχει αναπτύξει τα τελευταία 20 χρόνια εξελιγμένες θεραπευτικές μεθόδους υποβοήθησης της αναπαραγωγής. Η αντιμετώπιση της υπογονιμότητας με τις θεραπείες αυτές οδηγεί σε ποσοστά κύησης που κυμαίνονται στο 25-30% για κάθε προσπάθεια, ανάλογα βέβαια με το είδος του προβλήματος, την ηλικία της ασθενούς κ.λπ. Mάλιστα, αθροιστικά το ποσοστό αυτό αυξάνεται σημαντικά και ανέρχεται στο 65-70% μετά από 3 κύκλους θεραπείας γεγονός που συνεπάγεται, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ζευγαριών, που θα καταφύγουν σε ένα ειδικό κέντρο αποκατάστασης της γονιμότητας, θα επιστρέψει τελικά στο σπίτι του με ένα παιδί.

Αν δε ληφθεί υπ’ όψη ότι η μέση πιθανότητα σύλληψης ενός γόνιμου ζευγαριού είναι της τάξης του 15-20% για κάθε μήνα της ζωής τους, γίνεται κατανοητό ότι οι σύγχρονες τεχνικές υποβοήθησης της αναπαραγωγής προσφέρουν πολύ αξιόλογα ποσοστά επιτυχίας που βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτά που προσφέρει η φύση σε ζευγάρια χωρίς κανένα πρόβλημα τεκνοποίησης.

Η υγεία των παιδιών, που γεννιούνται με εξωσωματική γονιμοποίηση και η ψυχοκινητική τους εξέλιξη είναι το θέμα της ομιλίας στο συνέδριο του Βέλγου καθηγητού Andre Van Steirteghem, ενώ για την προεμφυτευτική διάγνωση, που επιτρέπει την ανίχνευση γενετικών ανωμαλιών, θα μιλήσουν οι καθηγητές Luca Giannaroli από την Ιταλία και Paul Devroey από το Βέλγιο.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν οι ομιλίες της καθηγήτριας γενετικής στο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών Inge Libaers για τα εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα, καθώς και οι συζητήσεις στρογγυλών τραπεζιών για τις πολύδυμες κυήσεις στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, τα νέα δεδομένα για την αντιμετώπιση του συνδρόμου των πολυκυστικών ωοθηκών και τις νέες ορμονικές θεραπείες στην ενδομητρίωση.

Την τελευταία πενταετία υπήρξαν σημαντικές εξελίξεις στο νομικό πλαίσιο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στη χώρα μας, με την ψήφιση του νόμου 3305/2005, ο οποίος θεωρείται από τους πλέον σύγχρονους στην Ευρώπη, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία καθορισμού των προϋποθέσεων χορήγησης αδειών λειτουργίας των κέντρων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Θα πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι η ανθρώπινη αναπαραγωγή αποτελεί επίσημα μια από τις τέσσερις υπό-ειδικότητες της Μαιευτικής-Γυναικολογίας.

health.in.gr