Λονδίνο: Η θλίψη και το ψυχικό τραύμα που συνοδεύουν την απρόσμενη διακοπή μιας εγκυμοσύνης δεν τυγχάνουν της πρέπουσας προσοχής από τους επαγγελματίες της υγείας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύεται στο British Journal of Medical Psychology.
Λονδίνο: Η θλίψη και το ψυχικό τραύμα που συνοδεύουν την απρόσμενη διακοπή μιας εγκυμοσύνης δεν τυγχάνουν της πρέπουσας προσοχής από τους επαγγελματίες της υγείας. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύεται στο British Journal of Medical Psychology.
Ομάδα ψυχολόγων μελέτησε τα συναισθήματα θλίψης που ένιωσαν τόσο οι γυναίκες που είχαν αποβάλει όσο και οι σύντροφοί τους και αποφάνθηκε ότι οι γιατροί τείνουν να υποβαθμίζουν τη σημασία αυτού του δραματικού γεγονότος.
Συγκεκριμένα, μόνο το ένα τρίτο των γυναικών και ένα ακόμη μικρότερο ποσοστό των συντρόφων τους ρωτήθηκαν από τους λειτουργούς της υγείας πώς αντιμετωπίζουν το γεγονός.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τους άνδρες, η έκθεση επισημαίνει ότι αυτοί σπανιότατα λαμβάνουν ψυχολογική υποστήριξη, εξαιτίας της ευρέως διαδεδομένης άποψης ότι δεν συνδέονται άμεσα με το αγέννητο μωρό. Ωστόσο, το ένα τρίτο αυτών των ανδρών εξομολογήθηκε στους ερευνητές ότι σκεφτόταν την αποβολή σε καθημερινή βάση, ακόμη και πολύ καιρό μετά το γεγονός.
Όπως μεταδίδει το ΒΒC, πολλές από τις γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα εξέφρασαν ενοχικά συναισθήματα για την αποβολή τους, θεωρώντας εαυτές υπεύθυνες επειδή κατά τους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης «εργάζονταν υπερβολικά, κάπνιζαν, έπιναν ή διασκέδαζαν».