Οι τέσσερις γκέι άνδρες πίσω από το «Γουέστ Σάιντ Στόρι»

Το ντοκιμαντέρ «West Side Story: The True Story of How Four Gay Men Created America’s Greatest Musical», που γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από τον ιστορικό και ακαδημαϊκό Ντέιβιντ Λαφοντέν, παρουσιάζει το θρυλικό έργο από τις απαρχές του μέχρι την επιτυχημένη πρεμιέρα του στο Μπρόντγουεϊ το 1957, την κινηματογραφική εκδοχή του 1961, τις θεατρικές αναβιώσεις και το κινηματογραφικό ριμέικ του 2021 σε σκηνοθεσία Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Η ιδέα για το Γουέστ Σάιντ Στόρι, του οποίου οι τέσσερις βασικοί δημιουργοί της ήταν γκέι άνδρες: ο συνθέτης Λέοναρντ Μπερνστάιν, ο στιχουργός Στίβεν Σόντχαϊμ, ο σκηνοθέτης-χορογράφος Τζερόμ Ρόμπινς και ο συγγραφέας του βιβλίου Άρθουρ Λόρεντς, γεννήθηκε από τον Αμερικανό ηθοποιό Μοντγκόμερι Κλιφτ, ένθερμος υποστηρικτής του Στανισλάφσκι και εραστής του Ρόμπινς, το 1948.

Ιστορίες παράνομου έρωτα

Όλα ξεκίνησαν όταν ο Κλιφτ ζήτησε συμβουλές για τον ρόλο του στο θεατρικό έργο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ και ο Ρόμπινς πρότεινε στον Κλιφτ να φανταστεί τον χαρακτήρα σε ένα σύγχρονο περιβάλλον όπου αυτός και η Ιουλιέτα κρατούνται χώρια λόγω των κοινωνικών προκαταλήψεων.

View this post on Instagram

A post shared by Old Movies (@goldennagefilms)

Με γοργούς ρυθμούς, ο Ρόμπινς συναντήθηκε με τον Μπερνστάιν και τον Λόρεντς και άρχισαν να εργάζονται πάνω σε μια παράσταση, η οποία θα διαδραματιζόταν στην κάτω ανατολική πλευρά του Μανχάταν, με την ιστορία ενός καθολικού άνδρα και μιας εβραίας γυναίκας που χωρίζονται από τη θρησκευτική μισαλλοδοξία. Αλλά ο Λόρεντς βρήκε κοινότυπη την ιδέα, καθώς είχε αφηγηθεί, δεκαετίες νωρίτερα στο επιτυχημένο έργο του Μπρόντγουεϊ «Abie’s Irish Rose».

«Το 1955, ο Λόρεντς και ο Μπερνστάιν αναβίωσαν το σχέδιο ως μια ιστορία για τις συμμορίες του δρόμου και τις φυλετικές προκαταλήψεις. Ο Ρόμπινς συμφώνησε και το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς, ο Σόντχαϊμ, μόλις 25 ετών και χωρίς εμπειρία στο Μπρόντγουεϊ, ανέλαβε τον ρόλο του στιχουργού. Μετά από μια περίοδο εντατικής δουλειάς, το Γουέστ Σάιντ Στόρι ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1957, και τα υπόλοιπα είναι ιστορία», γράφει στο The Advocate η δημοσιογράφος Trudy Ring.

Η βάση για μια σειρά ντοκιμαντέρ

Η κινηματογραφική εκδοχή του 1961, κυκλοφόρησε στις 18 Οκτωβρίου 1961 από την United Artists, έλαβε εγκωμιαστικά σχόλια από κριτικούς και έγινε η ταινία με τα υψηλότερα έσοδα του 1961, ενώ προτάθηκε για έντεκα βραβεία Όσκαρ -καταφέροντας να αποσπάσει τα δέκα, μεταξύ των οποίων και το βραβείο καλύτερης ταινίας αποτελώντας τον κάτοχο του ρεκόρ των περισσότερων βραβείων για μιούζικαλ.

Το ντοκιμαντέρ του Λαφοντέν εμβαθύνει στην ομοφοβία και σε άλλες καταπιεστικές δυνάμεις της εποχής, στο πώς το γεγονός ότι έπρεπε να κρύψουν την πραγματική τους σεξουαλικότητα τους επηρέασε στο να γράψουν για τον απαγορευμένο έρωτα, καθώς και στη σχέση μεταξύ των χαρακτήρων Ριφ και Τόνι.

View this post on Instagram

A post shared by Old Movies (@goldennagefilms)

Σςύμφωνα με το The Advocate, ο σκηνοθέτης, πρώην πρόεδρος της Επιτροπής του Κυβερνήτη της Μασαχουσέτης για την Ομοφυλοφιλική και Λεσβιακή Νεολαία, ξόδεψε 18.000 δολάρια από δικά του χρήματα για να γυρίσει το ντοκιμαντέρ. «Ένιωσα ότι θα μας έδινε μια βάση για τη δημιουργία μιας ολόκληρης σειράς ντοκιμαντέρ», σημειώνει σύμφωνα με το Μέσο.

Το επόμενο ντοκιμαντέρ του θα ασχοληθεί με έναν αιώνα ΛΟΑΤΚΙ+ λογοτεχνίας, ξεκινώντας από την Αγγλίδα νεωτερίστρια Βιρτζίνια Γουλφ και καταλήγοντας στον Μάικλ Κάνινγκχαμ, γνωστός για το μυθιστόρημα του 1998, Οι ώρες, για το οποίο κέρδισε Πούλιτζερ.

Το 2025 σηματοδοτεί την 100η επέτειο από την έκδοση του μυθιστορήματος της Γούλφ «Κυρία Ντάλογουεϊ» το οποίο αναλύει μια μέρα από τη ζωή μιας κυρίας της ανώτερης τάξης στην Αγγλία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και του έργου «Οι ώρες», που αποτίει φόρο τιμής στη ζωή και το έργο της Γουλφ.

*Με πληροφορίες από: The Advocate