Ράπισμα Economist στον «επίδοξο βασιλιά» των ΗΠΑ, Τραμπ

Οι τολμηρές αναρτήσεις του Λευκού Οίκου, που εμφανίζουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να φοράει βασιλικό στέμμα δεν θα μπορούσαν να μην δώσουν «τροφή» στα διεθνή Μέσα. Ο Economist με ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο απεικονίζει τον Τραμπ ως βασιλιά, τονίζοντας πως κάθε του πράξη καταδεικνύει την πεποίθησή του ότι η εξουσία ανήκει σε αυτόν προσωπικά.

Είχε προηγηθεί η ανάρτηση φωτογραφίας του Λευκού Οίκο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου, για το τέλος του προγράμματος congestion pricing (τιμολόγηση της κυκλοφοριακής συμφόρησης) στη Νέα Υόρκη.

 «Το congestion pricing είναι νεκρό. Το Μανχάταν και ολόκληρη η Νέα Υόρκη σώθηκαν. Ζήτω ο βασιλιάς!», δήλωσε ο Τραμπ. Ωστόσο, η ανάρτηση του Λευκού Οίκου συνοδευόταν από μια φωτογραφία του Αμερικανού προέδρου με στέμμα που έχει δημιουργηθεί με τεχνητή νοημοσύνη, θυμίζοντας τα εξώφυλλα του γνωστού περιοδικού TIME.

Ο Economist επιτίθεται

Έτσι, την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2025, ο Economist, άδραξε την ευκαιρία και με ανάρτησή του απεικονίζει τον Ντόναλντ Τραμπ με στέμμα, σημειώνοντας ότι ο Τραμ με το «blitzkrieg» προσπαθεί να μετατρέψει την προεδρία σε κυρίαρχο κλάδο της κυβέρνησης.

Το ερώτημα, που θέτει το βρετανικό περιοδικό είναι πόσο μακριά φτάνει η εκστρατεία του πριν ελεγχθεί —αν ελεγχθεί— και πού θα ξεφύγει από τη δημοκρατία.

«Κάθε πράξη του κ. Τραμπ καταδεικνύει την πεποίθησή του ότι η εξουσία ανήκει σε αυτόν προσωπικά και επιβεβαιώνει ότι θέλει να συγκεντρώσει περισσότερα» αναφέρει το περιοδικό.

«Αγνοώντας το νομοθετικό σώμα, κυβερνά με διάταγμα. Ισχυρίζεται ότι ο πρόεδρος μπορεί να παρακρατήσει χρήματα που διατέθηκαν από το Κογκρέσο. […] Επειδή ορισμένες από τα 70 περίπου εκτελεστικά διατάγματα του κ. Τραμπ είναι, εκ πρώτης όψεως, ξεκάθαρα αντισυνταγματικά, φαίνεται επίσης να επιδιώκει να δοκιμάσει την ισχύ του δικαστικού σώματος».

Γραφειοκρατία και Γάζα

Ο Economist σημειώνει ότι οι επικριτές του Τραμπ έχουν δίκιο που ανησυχούν.

« Η γραφειοκρατική θεραπεία σοκ θα φέρει πολύ κακό πριν κάνει καλό. Η υποβολή των δημοσίων υπαλλήλων σε τεστ αγνότητας και πίστης θα πολιτικοποιήσει τις τεχνικές λεπτομέρειες της λειτουργίας μιας σύνθετης σύγχρονης οικονομίας. Η υποταγή της δικαιοσύνης στην προεδρική ιδιοτροπία διαφθείρει το κράτος δικαίου» τονίζει το περιοδικό.

Σχετικά με το ειρηνευτικό του σχέδιο για τη Γάζα, λέει ότι αυτό «θα ανάγκαζε τους Παλαιστίνιους σε μόνιμη εξορία, μια άρνηση των πιο θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Σε κάθε περίπτωση ο κ. Τραμπ έχει επιδείξει απρόβλεπτη σκληρότητα. Δυστυχώς, αυτός είναι επίσης ένας τρόπος απόκτησης δύναμης» αναφέρει το δημοσίευμα, τονίζοντας ότι «αυτή η πεποίθηση είναι όπου ο κ. Τραμπ θα αντιμετωπίσει προβλήματα».

Η περιφρόνηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου

Ο Economist αναφέρει ως παράδειγμα τα δικαστήρια. «Σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα όπου οι Πολιτείες έχουν δικαιώματα, και οι περισσότεροι πολίτες και επενδυτές εξακολουθούν να πιστεύουν στο κράτος δικαίου, τα δικαστήρια είναι ισχυρά, ακόμα κι αν κινούνται αργά. Το Ανώτατο Δικαστήριο μπορεί να δώσει στον Τραμπ μερικά από αυτά που θέλει, αλλά σίγουρα όχι όλα. Χαρακτηριστικά, έχει δεσμευτεί να τηρήσει τις νομικές αποφάσεις και στη συνέχεια ανέφερε τα λόγια του Ναπολέοντα, λέγοντας: «Αυτός που σώζει τη χώρα του δεν παραβιάζει κανένα νόμο».

«Η περιφρόνηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα πυροδοτούσε μια συνταγματική κρίση και μια δεύτερη μάχη μεταξύ αξιωματούχων, ψηφοφόρων και χρηματοπιστωτικών αγορών για το μέλλον της δημοκρατίας».

Στην εξωτερική πολιτική, ο Economist υπογραμμίζει ότι ο Τραμπ θέλει να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις που κληρονόμησε.

«Η Αμερική εγκαταλείπει τις πολυεθνικές εταιρίες, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, εν μέρει επειδή επιβάλλουν βάρη. Έχει χρησιμοποιήσει την απειλή των δασμών για να αποκτήσει επιρροή στις ξένες κυβερνήσεις – αυτό τον εξουσιοδοτεί επίσης στο εσωτερικό δημιουργώντας ικέτες που αναζητούν ανακούφιση. Καθώς σπάει ένα ταμπού αγκαλιάζοντας τη Ρωσία, φαίνεται σαν να αντιμετωπίζει τη συμμαχία του με την Ευρώπη ως κάτι που πρέπει να διαπραγματευτεί».

Η εξουσία φεύγει από το Κογκρέσο

Έτσι το βρετανικό περιοδικό συνεχίζει προσθέτοντας πως τέτοιες μαξιμαλιστικές προεδρικές φιλοδοξίες δεν έχουν προηγούμενο.

«Στην πραγματικότητα, ο κ. Τραμπ δεν είναι ο πρώτος που θέλει να κυριαρχήσει στη δημοκρατία. Ο Φράνκλιν Ρούσβελτ υπέγραψε πάνω από 3.700 εκτελεστικά διατάγματα. Κατά την επιβολή του New Deal, πέρασε έξι μήνες προσπαθώντας να στριμώξε το Ανώτατο Δικαστήριο. Η εξουσία μετακινείται από το Κογκρέσο στον Λευκό Οίκο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Υπάρχει μια μακρά παράδοση των Ρεπουμπλικανών που ζητά την αποκατάσταση της αληθινής δημοκρατίας παίρνοντας πίσω την εξουσία από τους γραφειοκράτες. Η Αμερική ήταν πάντα επιφυλακτική με το να δεσμευτεί σε θεσμούς τύπου ΟΗΕ» σημειώνει το βρετανικό δημοσίευμα.

Επιπλέον, ο κ. Τραμπ δικαιούται να θέτει νέους στόχους για τη γραφειοκρατία. Έχει επίσης καθήκον να το κάνει τίμιο και αποτελεσματικό. Η προσπάθεια του Μπιλ Κλίντον για τον εξορθολογισμό της κυβέρνησης έκοψε περισσότερες από 420.000 θέσεις εργασίας σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Όπως υποστηρίξαμε την περασμένη εβδομάδα, τα τμήματα πρέπει να ανακινηθούν—συμπεριλαμβανομένου του Πενταγώνου, το οποίο αποτυγχάνει να προετοιμάσει την Αμερική για τον πόλεμο του 21ου αιώνα. Και ο κ. Τραμπ έχει κάθε λόγο να επιδιώκει την ειρήνη στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, τόσο για να σώσει ζωές όσο και για να ελευθερώσει την Αμερική να επικεντρωθεί στον ανταγωνισμό της με την Κίνα.