Η κινητή συντέλεια του κόσμου

Κυριακή βράδυ.

Ένας πανίσχυρος, καταστρεπτικός ιός, που μεταδόθηκε ακαριαία μέσω διαδικτύου και sms, μπλοκάρει και απενεργοποιεί όλα τα κινητά τηλέφωνα του πλανήτη.

Δευτέρα πρωί. Η Ελλάδα, και όπου αλλού στη Γη ξημερώνει, ξυπνάει χωρίς κινητά τηλέφωνα.

Ή μάλλον…Δεν ξυπνάει.

Καθημερινά, το αν θα ξυπνήσουν ή όχι εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες στον κόσμο κρινόταν από μια επαναστατική λειτουργία του κινητού τηλεφώνου: τα διαδοχικά ξυπνητήρια.

Χτυπούσε το πρώτο, το έκλεινες, ξανακοιμόσουν. 10 λεπτά αργότερα χτυπούσε το δεύτερο, το έκλεινες, ξανακοιμόσουν… Μετά το τρίτο…το τέταρτο…ώσπου καταλάβαινες ότι χτύπησε και το τελευταίο και αναγκαζόσουν να σηκωθείς.

Αυτό το πρωινό όμως κανένα ξυπνητήρι δεν χτυπάει. Τα κρεβάτια παραμένουν γεμάτα και οι δρόμοι άδειοι.

Τι ώρα είναι;

H ώρα περνάει και ξαφνικά, αμέτρητες χιλιάδες ζευγάρια μάτια ανοίγουν μέσα σε μια ασυνήθιστη αλλά και τρομακτική αίσθηση ξεκούρασης. Το φως που μπαίνει από τις γρίλιες είναι ασυνήθιστα πολύ για Δεύτερα πρωί.

«Τι ώρα είναι;»

Πιάνεις το κινητό. Δεν ανοίγει.

«Τι ώρα είναι;;;;»

Κάπου στην κουζίνα, υπάρχει ένα ρολόι τοίχου. Είναι σταματημένο όμως από το 1997.

Ανοίγεις το λάπτοπ, την τηλεόραση, κάτι…

«Παναγιά μου!!!! Είναι 09:30!»

Από τις πολυκατοικίες κατεβαίνουν ορδές αναμαλλιασμένων, στραβοντυμένων, ανδρών γυναικών και παιδιών. Μπαίνουν στα αυτοκίνητα, σαν να τους ανακοινώθηκε ότι πέφτει στην πόλη τους μετεωρίτης.

«Να στείλω στη δουλειά ότι θ’ αργήσω!»

Πώς όμως να στείλεις;

Κομφούζιο

Ένα κομφούζιο έχει αρχίσει και δημιουργείται στους δρόμους.

«Τι έχει συμβεί;»

Ανοίγεις ραδιόφωνο, παίζουν όμως μόνο μουσική. Κανείς δεν βρίσκεται στο πόστο του.

Συνεχίζεις να οδηγείς αλλά χωρίς google maps έχεις ξεχάσει σε ποιο στενό στρίβεις για να βγεις από το σπίτι σου στον κεντρικό.

«Και τι να κάνω; Να κατεβάσω το τζάμι και να ρωτήσω όποιον τύχει πώς βγαίνουμε για Κατεχάκη; Δεν θα ‘σαι καλά.. Κάπου εδώ έστριβα. Να το! Το θυμήθηκα…

Γαμ… Πού βγήκα; Αυτό το κόκκινο φορτηγάκι δεν ήταν πίσω μου. Από εδώ δεν ξαναπέρασα πριν από λίγο;»

Κακήν κακώς, το πλήθος τελικά καταφέρνει να φτάσει στις δουλειές του.

Ωρά για social

Η μέρα κυλάει….

«Ώρα να χαζέψω λίγο στα social…Δεν χρειάζομαι κινητό γι’ αυτό. Έχω το pc….»

(Λίγα κλικ αργότερα…)

«Πω πω…Έτσι είναι από υπολογιστή το instagram; Σαν δοκιμαστική έκδοση του 1990. Και πώς σκρολάρεις; Με το mouse…;

» «Μα πού βρισκόμαστε; Στον Μεσαίωνα;;;»»

Ο αντίχειράς σου, άπραγος δίπλα από το mouse, αρνούμενος να δεχτεί ότι του έκλεψαν αυτό το ιερό καθήκον, μία από τις βασικότερες σωματικές δεξιότητες και λειτουργίες του ανθρώπινου χεριού σήμερα, το σκρολάρισμα, αρχίζει να τρέμει σπασμωδικά.

Ευτυχώς, η ώρα πέρασε και τα πλήθη σχολάνε.

Χιλιάδες άνθρωποι, από κεκτημένη ταχύτητα, κανόνισαν για καφέ. Ένας Θεός ξέρει βέβαια πως το κατάφεραν. Έστειλαν mail, μίλησαν από σταθερό.

«- Δεν ήξερα ότι έχεις σταθερό.

– Ούτε εγώ»

Η χαρά τους όταν αντίκρισαν οι μεν τους δε, ήταν απερίγραπτη. Αγκαλιάζονταν σαν να είχαν μόλις επιστρέψει από το μέτωπο.

Kανείς τους όμως δεν ήξερε τι τους περιμένει.

Γολγοθάς

Έπρεπε….να κάτσουν….και να…κουβεντιάσουν…

Και μάλιστα χωρίς παράλληλα να σερφάρουν από το κινητό στο ίντερνετ, να κάνουν chat σε 5 διαφορετικά γκρουπ, να χαζεύουν στα social και το χειρότερο χωρίς να μπορούν να ενημερώσουν τους followers για το τo mood οf the day τους.

Κάποιοι ειλικρινείς. Όταν αντιλήφθηκαν τον Γολγοθά που υψώνονταν μπροστά τους, δεν μπήκαν στον κόπο. Πλήρωσαν κι έφυγαν.

Κάποιοι θαρραλέοι είπαν να τον δοκιμάσουν και άρχισαν την κουβέντα. Τους βγήκε όμως ξινό.

Πώς στο καλό λύνεται μια διαφωνία χωρίς το google;

Ποια κέρδισε το GNTM 2; Πόσους βουλευτές έβγαλε το 1993 η Πολιτική Άνοιξη; Τι ύψος έχει ο Ντέμης Νικολαΐδης; Πώς αναπαράγεται ο μεταξοσκώλυκας;

Προσβολές εκστομήθηκαν, τραπέζια κοπανήθηκαν, φιλίες χρόνων διαλύθηκαν….Η απουσία της γνωμοδοτικής διαμεσολάβησης του πάνσοφου και καθολικά αποδεκτού Google ήταν καταλυτική.

Σκοτάδι

Πέφτει η νύχτα.

Η μοναξιά κυριεύει εκατομμύρια ανθρώπους που είναι αναγκασμένοι να αποκοιμηθούν χωρίς τη φωτεινή συντροφιά του κινητού τους. Τα κρατάνε σφιχτά στα χέρια τους και οι αντίχειρές τους, έστω κι έτσι, χαϊδεύουν τρυφερά τις σβησμένες οθόνες.

Το κράτος, με αίσθηση ευθύνης, ανακοίνωσε νωρίτερα ότι κάθε πρωί θα χτυπά στις 06:30 γενικό εγερτήριο από τις σειρήνες συναγερμού πολιτικής άμυνας.

03:00, ξημερώματα Δευτέρας προς Τρίτη.

«Τιτ τιτ!»

Οι οθόνες των κινητών ξαφνικά φωτίζουν. Ντελίριο χαράς και πανηγυρισμοί  μέσα από τις σκοτεινές κρεβατοκάμαρες.

«Υπάρχει Θεός!»

Ο ιός τελικά νικήθηκε. Τα κινητά επανήλθαν.

Η ανθρωπότητα ανακουφισμένη αποκοιμιέται…Τόσο γλυκά όσο ελάχιστα βράδια στη μακραίωνη Ιστορία της,