Ο Αλέκος Συσσοβίτης μας μιλάει για τα «Δάση στα γόνατα»

Η bijoux de kant σε μια διαρκή αναμέτρηση με το ερώτημα «τι είναι νεοελληνικό έργο σήμερα» συναντά για δεύτερη φορά τον Άκη Δήμου, μετά το Όσα η Καρδιά μου στην Καταιγίδα στο Θέατρο Τέχνης το 2016, με το νέο έργο «Τα Δάση στα Γόνατα» και τον Αλέκο Συσσοβίτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Με αφετηρία ένα επεισόδιο από το μυθιστόρημα «Ο Παλαιός των Ημερών» του Παύλου Μάτεσι, ο Άκης Δήμου ιστορεί τη ζωή στην ορεινή Αρκαδία των τελευταίων χρόνων του 19ου αιώνα. Οι τέσσερις ήρωες του έργου, ένας περιφερόμενος θαυματοποιός, ένας χωρικός, η γυναίκα του και ένας πλανόδιος θεατρίνος, διατρέχουν ένα παράφορο τοπίο τριγμών που ακροβατεί ανάμεσα στο Χριστιανισμό και την αρχαιολατρεία, αφηγούμενοι, ο καθένας με τον τρόπο του, τους αναβαθμούς και τα στάσιμα της θρησκείας των δαιμονικών θαυμάτων και των «απαγορευμένων» ερώτων. Μυστικισμός, παγανισμός και παραδοξότητα, τα Δάση στα Γόνατα αποτελούν όπως και ο «Παλαιός των Ημερών» μια λιτανεία αλλά και ένα δοξαστικό. Μία τελετουργία ιερής και ερωτικής θεοφαγίας σε ένα τοπίο αρχέγονης μέθεξης.

Ο Αλέκος Συσσοβίτης μας μιλάει για τον Ελισσαίο και αυτό το τελετουργικό στον έρωτα.

Τι πραγματεύεται το έργο;

Το έργο πραγματεύεται το μέγα θέμα αποδοχής του θανάτου. Κοινός θνητός ο άνθρωπος αρπάζει τον έρωτα απ’ τα μούτρα αιώνιος για να μείνει. Απέναντι σε μια σκληρή ζωή της άγριας φύσης των βουνών η αγάπη στον συνάνθρωπο πανιά φυγής ανοίγει. Μικρές κοινωνίες αδιέξοδες μια ρουτίνα η καθημερινότητα και η φαντασία μονή να καλπάζει. Όνειρο η αθανασία, μυστικισμός μυσταγωγία, παγανισμός παράδοξος να σπάσουν τα ταμπού μα ο ουρανός σιωπηλός τον πόθο μας ακούει. Ένα τελετουργικό η ελεγεία στον έρωτα, το μέγα μυστικό. Μνήμες του Αρχαίου, Χριστιανική ειδωλολατρία, το σώμα όχημα στο πνεύμα να μοιάσουμε στον υπεράνθρωπο μέσα μας Θεό.

Ποιους προβληματισμούς θίγει;

Άραγε είμαστε ικανοί κάποια στιγμή την μοίρα μας να ορίσουμε ή όταν ο ήλιος ομιλεί η γη λουφάζει . Είναι ο μοναχισμός ο σωστός τρόπος γνώσης ή έρχεται από τον καθρέφτη μας που ο συνάνθρωπος κρατεί. Αρκεί η γαληνή της σιωπής χωρίς παλμό στην φλέβα ή όταν αρπάζει φλόγα του έρωτα αναμμένη την ύπαρξη μας να σηματοδοτεί.

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων; Ποιος είναι ο ρόλος σας;

Ο Ελισσαίος περιφερόμενος θαυματοποιός κατά τα κοινά ο Άγιος, στόχο του έχει την ανάσταση νέκρων. Σκληρή η μοναχική ζωή του, μέγας ο πόνος της σιωπής του, στεγνός από το σάλιο της αγάπης αφιέρωσε τον χρόνο του στα θεία κολυμβητής στα τρίσβαθα και λαμνοκόπος.  Άνθρωπος όμως με αδυναμίες και σκοτεινό το παρελθόν του. Λάτρης του ωραίου και διψασμένος για εμπειρίες, ζωή με τόλμη ρούφηξε κι ας ήπιε το φαρμάκι. Αδίσταχτος στους στόχους του ακραίος στις αποφάσεις του γενναίος στις πράξεις του. Αμφίσημος ασπρόμαυρος άταχτος και τακτικός ανάστημα σηκώνει σε γη και ουρανό. Αιγιαλίτης  Ως Πατήρ τον Υιό του ψάχνει για να βρει. Ο Ζάγρος χωρικός αγράμματος αν και σοφός θα γίνει ο τραγικός στα χεριά του σαν μπλέξει. Πιόνι που πάνω στην σκακιέρα από στρατιώτης αλλάζει βασιλιάς τον χαμό του γιου του για να εκδικηθεί. Η γυναικά του Ελένη πιστή στις άνωθεν δυνάμεις ως Παναγιά τον σταυρό του άντρα και του γιου της κουβαλάει. Η βαθιά πιστή της μητρός θα την δικαιώσει.

Τι σας συγκινεί στο κείμενο;

Η δύναμη του ανθρώπου να ελπίζει. Υπάρχει θαύμα; Κι αν ναι, εσύ είσαι ερωτά. «Μαζί θα ζούμε εμείς οι δυο, βαθιά κρυμμένοι στην ρυτίδα του Θεού. Την σάρκα ο ένας του αλλού ενδεδυμένοι. Αλλιώς θα μείνουμε νεκροί». Μια ζεστασιά από τα κόκκαλα βγαλμένη μνήμη άσβηστη αυτών που φύγαν και μας μάθαν να αγαπούμε. Η διψά του απότιστου κορμιού που στάζει γάλα ιδρωμένο. Μια πιστή παραλογή αρχετυπική ενάντια στα φρένα του φόβου γύρω μας και μέσα μας.

Τι αναφορές έχει στο σήμερα;

Ο προσηλυτισμός της μάζας από τους κυρίαρχους στη σκέψη της. Το θράσος του ηγέτη που στον Άξονα του κακού πατεί και επιβάλλεται με το όνειρο της λύτρωσης σαν όχημα. Το παράλογο ενάντια σε κάθε λογική κι η αταξία που νικά την τάξη. « Γιατί δικαίως οι δίκαιοι πράττουν και την ροή του κόσμου αναστρέφουν απόκοσμο ρίγος επιβάλλοντας. Τέτοια η θέληση, Εκείνου που υπακούω».