Εξοδος

Νομίζω ότι το έχουμε ξαναπεί: κάνει λάθος όποιος θεωρεί τον Καμμένο κορόιδο.
Κάθε άλλο. Οταν ένας άνθρωπος περιορισμένων ικανοτήτων επιβιώνει τόσων καταστάσεων, σίγουρα διαθέτει τουλάχιστον κάποια ικανότητα επιβίωσης.
Μάλλον αυτήν είχαμε υποτιμήσει όσοι προεξοφλούσαμε ότι θα κάνει κωλοτούμπα στο Σκοπιανό.
Διότι ο Καμμένος βλέπει πως με τα σημερινά δεδομένα δεν έχει μέλλον.
Η παρατεινόμενη συμμετοχή του σε μια κυβέρνηση χαμηλής δημοτικότητας και αντίθετης ιδεολογίας (της οποίας, ούτως ή άλλως, πλησιάζει το τέλος) έχει κόστος.
Φίλος λοιπόν ο Αλέξης. Ωραίο το υπουργιλίκι. Ωραία τα ελικόπτερα και τα γαλόνια.
Αλλά ο Καμμένος ξέρει πως αν δεν καταφέρει να μπει στη Βουλή, ο Μητσοτάκης θα τον κρεμάσει από το τσιγκέλι. Οι διερευνητικές πρεσβείες και οι πρόθυμοι μεσολαβητές δεν έχουν πιάσει τόπο – το αντίθετο!
Ποια είναι λοιπόν η μόνη λύση; Να πιάσει το 3%.
Για να το πετύχει χρειάζεται ακροατήριο. Και το ακροατήριο του Καμμένου μπορεί να είναι μόνο εθνικόφρονες, θρησκευόμενοι και παλικαράδες – δεν νομίζω να τον εμπιστεύεται κανείς για την τεχνοκρατική του επάρκεια, ούτε για την αλλαγή ταυτότητας φύλου.
Χρειάζεται λοιπόν να φύγει από την κυβέρνηση, έστω συνεννοημένα αλλά όχι διακριτικά. Να φύγει φωναχτά με σκηνικό σύγκρουσης σε εθνικό ζήτημα. Σκόπια, Τουρκία, ό,τι κάτσει…
Διαφορετικά, η έξοδος θα είναι δώρο άδωρο.
Μετά ελπίζει να μαζέψει κάποιους ξέμπαρκους δεξιούς δυσαρεστημένους με τον Μητσοτάκη, τίποτα «Βόρειους», κανένα «Μακεδονομάχο» και να παλέψει το 3% – ελπίζοντας ότι έτσι θα κόψει και την αυτοδυναμία της ΝΔ…
Αυτά λέει ένα λογικό κι αυτονόητο σενάριο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φέρει πλέον ημερομηνία λήξης.
Ο Πρωθυπουργός το γνωρίζει. Προσπάθησε να διαμορφώσει μια εναλλακτική πλειοψηφία περιφέροντας διάφορα «τυράκια». Ανεπιτυχώς.
Ετσι η εξίσωση είναι απλή. Η αποχώρηση Καμμένου οδηγεί σε πτώση της κυβέρνησης. Και η πτώση της κυβέρνησης σε εκλογές.
Προφανώς η κυβέρνηση με το παράξενο πείσμα και την εξουσιομανία που διαθέτει θα το παλέψει μέχρι τέλους. Θα καταφύγει στη γνωστή παπαρολογία για «την ευκαιρία στο Σκοπιανό που δεν πρέπει να χαθεί» και «τη νέα εποχή μετά την έξοδο από το Μνημόνιο».
Θα παιανίσει την «πολιτική σταθερότητα» και την ανάγκη «προοδευτικών συναινέσεων» – τώρα τα θυμήθηκαν!
Μάταιος κόπος. Κανείς δεν θα παίξει τον ναυαγοσώστη όπως το 2015 αφού η αντιπολίτευση έχει προνοήσει να κόψει τις γέφυρες.
Κι αυτό το υπολογίζει ο Καμμένος.
Ο οποίος θα προτιμούσε μεταξύ της εξόδου του και των εκλογών να μεσολαβήσει κάποιο άλλο βραχύβιο κυβερνητικό σχήμα ή έστω μια μειοψηφική κυβέρνηση ανοχής.
Μεταξύ μας όμως δεν νομίζω ότι θα του κάνει κανείς το χατίρι!