Ακροβατεί στα όρια του πραγματικού, ανάμεσα στους ήχους και το σώμα. Η Aurora, ένας θηλυκός δαίμων, ξυπνά από το βαθύ ύπνο της. Οι θεοί της ζητούν να εκπληρώσει το πεπρωμένο της, προετοιμάζοντας το έδαφος για την έλευση της νέας εποχής. Η αποστολή της, όπως η αποστολή της αυγής, είναι να μεταφέρει τον κόσμο από το σκοτάδι της νύχτας στο φως της ημέρας. Σε αυτή την υπόθεση μεταφέρει το κοινό ο σκηνοθέτης Βλαδίμηρος Νικολούζος από τη σκηνή του θεάτρου Ροές.
Η παράσταση ακολουθεί τη ζωή ενός προσώπου όχι πραγματικού, αλλά της μυθολογίας. «Θα μπορούσε να είναι η Περσεφόνη όπως και μια καθημερινή γυναίκα. Η φαντασία κατοικοεδρεύει στην πραγματικότητα και η πραγματικότητα απλώνεται σε διάφορα επίπεδα», δηλώνει στο in.gr ο σκηνοθέτης.
Περιγράφοντας την ηρωίδα, αναφέρει ότι ξεσκεπάζει το σκοτάδι και πως είναι αφανής, ξεχασμένη που ξυπνά από τον ύπνο της. Δεν διστάζει έτσι να τη χαρακτηρίσει αντι – ηρωίδα που ξυπνά μέσα από έναν πάγο και διανύει την απόσταση της οδύνης για να φτάσει σε ένα «πνευματικό καλοκαίρι».
Έννοιες όπως η υπαρξιακή αγωνία και οδύνη ενυπάρχουν στο έργο όπου ο χρόνος καταρρίπτεται από την Aurora η οποία βρίσκεται ενάντια στον αφηρημένο, υπέρ όμως του διαισθητικού χρόνου.