Δράμα, συγκίνηση, έρωτας και προσφυγιά δείχνουν το αληθινό πρόσωπό τους στο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, «Σμύρνη μου αγαπημένη». Η παράσταση, που ανεβαίνει στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», ταξιδεύει το θεατή στην πολιτιστική και πολιτική ιστορία της Σμύρνης. Μέσα από μουσικές και από την ιστορία μιας οικογένειας, χαρτογραφεί την περίοδο από τον Α’ […]
Δράμα, συγκίνηση, έρωτας και προσφυγιά δείχνουν το αληθινό πρόσωπό τους στο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, «Σμύρνη μου αγαπημένη». Η παράσταση, που ανεβαίνει στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», ταξιδεύει το θεατή στην πολιτιστική και πολιτική ιστορία της Σμύρνης. Μέσα από μουσικές και από την ιστορία μιας οικογένειας, χαρτογραφεί την περίοδο από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Δράμα, συγκίνηση, έρωτας και προσφυγιά δείχνουν το αληθινό πρόσωπό τους στο θεατρικό έργο της Μιμής Ντενίση, «Σμύρνη μου αγαπημένη». Η παράσταση, που ανεβαίνει στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», ταξιδεύει το θεατή στην πολιτιστική και πολιτική ιστορία της Σμύρνης. Μέσα από μουσικές και από την ιστορία μιας οικογένειας, χαρτογραφεί την περίοδο από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η σκηνοθεσία, που φέρει την υπογραφή της Μιμής Ντενίση, ρίχνει μια ενδοσκοπική ματιά στη ζωή των κατοίκων της Σμύρνης, στο διχασμό που επικρατούσε μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ενώ προσδίδει την απαιτούμενη τραγικότητα στις λεηλασίες και τις εκτελέσεις που έγιναν κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η παρουσίαση της ζωής μιας εύπορης οικογένειας, έχει τη μορφή αληθινής ιστορίας – ντοκουμέντου, με τη Μιμή Ντενίση να είναι συχνά στην «καρέκλα» του αφηγητή. Το έργο έχει έντονο ελληνικό «άρωμα», ενώ σε μεγάλο βαθμό εστιάζει στον πόνο που βίωσαν οι Έλληνες και στο ξήλωμα μιας ευτυχισμένης ζωής.
Στο πρώτο μέρος της τρίωρης, αλλά καθόλου κουραστικής παράστασης, προβάλλονται οι παραδόσεις, η πολυτέλεια, η υψηλή ραπτική και οι συνήθειες μιας κοινωνίας. Ακόμη, το οπισθοδρομικό στοιχείο και διακρίσεις, «ανεβαίνουν» στη σκηνή. Ο ρόλος της γυναίκας, η διαφορά ανάμεσα σε εύπορους και άπορους είναι εμφανή στοιχεία στην παράσταση.
Οι μάχες , το άγχος της επιστροφής για τους στρατιώτες, το πανταχού παρόν «φάντασμα» του Κεμάλ, το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, οι Βενιζελικές ελπίδες και οι πολιτικές συζητήσεις ξεπροβάλλουν, επίσης, στο σανίδι. Στο δεύτερο μέρος της παράστασης τα ντεσιμπέλ του δράματος ακολουθούν μια ανοδική πορεία και οι μαύρες σελίδες της ελληνικής ιστορίας αναβιώνουν. Η Μικρασιατική Καταστροφή, οι σφαγές, η ανταλλαγή των πληθυσμών, ο θάνατος και το εκθρόνιση της ευτυχίας παρουσιάζονται με γλαφυρότητα και εντυπωσιακά οπτικά και ηχητικά εφέ.
Άνθρωποι καίγονται στις φλόγες και μαζί τα όνειρά τους. Η επόμενη ημέρα είναι δύσκολη, γιατί με την οσμή της απώλειας και του πόνου είναι επίπονο να σταθεί κανείς στα πόδια του. Και όταν στέκεται δεν περιμένει πολλά, ζητά απλά την επιβίωση.
Η «Σμύρνη μου αγαπημένη» εκτός από την προσφορά πληθώρας συναισθημάτων, διακρίνεται και από έρωτα και χιούμορ. Οι διάλογοι ενέχουν κόκκους σπιρτάδας, και οι ερωτικές ιστορίες που ξετυλίγονται είναι τόσο χαριτωμένες που σπάζουν λίγο το βαρύ κομμάτι της ιστορίας. Οι ερμηνείες είναι αξιόλογες, και τα σκηνικά σε συνδυασμό με τα κοστούμια, τις φωτογραφίες και τις μουσικές, είναι πραγματικά εντυπωσιακά. Μεταφέρουν το θεατή στο κλίμα της εποχής και συμβάλλουν στην ευκολότερη κατανόηση.
Η ιστορία δεν πέφτει στην «παγίδα» της αγκαθωτής περιπλοκής, αλλά συνάμα δεν προσφέρει και στον θεατή πληροφορίες που ίσως να μη γνωρίζει.
Ο ερμηνείες που ξεχωρίζουν είναι εκείνες του Τάσου Νούσια, της Χριστίνας Αλεξανιάν και της Κατερίνας Γερονικολού. Ο Τάσος Νούσιας με τη χαρακτηριστική του φωνή καταφέρνει να αποδώσει με επιτυχία τοπ προφίλ ενός Τούρκου στη Σμύρνη που βιώνει τον πόνο του διλήμματος, αλλά και ταλανίζεται εξαιτίας του ανεκπλήρωτου ερωτά του. Η Χριστίνα Αλεξανιάν, με τη σειρά της, μπαίνει στο πετσί μιας πονεμένης μητέρας που κουβαλά μέσα της τον πόνο της Σφαγής των Αρμενίων. Τόσο η φωνή όσο και η κίνησή της μένουν στον θεατή. Περνώντας στην Κατερίνα Γερονικολού είναι η άλλη «φωνή» της παράστασης. Δίνει μια γλυκιά νότα στην ιστορία.
Συνολικά, η παράσταση ξεχωρίζει για τα εντυπωσιακά της σκηνικά, συγκινεί, είναι εύπεπτη, αλλά δεν παρουσιάζει κάτι το διαφορετικό. Είναι μεν πλήρης, αλλά θα μπορούσενα προβληματίσει περισσότερο ξεφεύγοντας από τον κανόνα του απλοϊκού.
Συμμετέχει ζωντανά η ορχήστρα Εστουδιαντίνα που αποτελείται από τους μουσικούς Κυριάκο Γκουβέντα, Νίκο Μέρμυγκα, Γιάννη Τσέρτο και Γιάννη Πλαγιαννάκο. Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Εστουδιαντίνα: Ανδρέας Κατσιγιάννης Τα τραγούδια ερμηνεύουν o Mπάμπης Τσέρτος και η Σοφία Μέρμηγκα.
Για πρώτη φορά, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι από τη Stages Network και τα Αθηναϊκά Θέατρα, με το έργο Ο Αρχάγγελος της Κρήτης. Έως τις 31 Ιανουαρίου στο θέατρο ΗΒΗ.
Σύνταξη
WIDGET ΡΟΗΣ ΕΙΔΗΣΕΩΝΗ ροή ειδήσεων του in.gr στο site σας