Η συνέντευξη τύπου του Αν. Υπουργού ΠΑΙΘΠΑ κ. Κώστα Τζαβάρα για το ΕΚΕΒΙ

!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»);

Ακολουθεί το πλήρες απομαγνητοφωνημένο κείμενο της Συνέντευξης Τύπου.

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Σας καλημερίζω και σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μου να είστε σήμερα εδώ για να μας δοθεί η ευκαιρία να συζητήσουμε ένα πολύ ενδιαφέρον ζήτημα, τουλάχιστον με τις διαστάσεις που έχει προσλάβει όσον αφορά τη δημόσια εκφορά του.

Πράγματι, έχει δημιουργηθεί εδώ και κάμποσες εβδομάδες, η εντύπωση ότι εδώ στο Υπουργείο Πολιτισμού ξαφνικά μας ήρθε στο μυαλό να γίνουμε διώκτες του Βιβλίου. Και βέβαια, ουδέν αναληθέστερο αυτού, από τη στιγμή που με συγκεκριμένους λόγους και συγκεκριμένες δραστηριότητες αγωνιζόμαστε για να επεξεργαστούμε και να σχεδιάσουμε μια εθνική πολιτική για το Βιβλίο –το Βιβλίο με «Β» κεφαλαίο.

Γιατί βέβαια, υπάρχει μια πολύ θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του Βιβλίου που είναι ο στόχος κάθε εθνικής πολιτικής που εκπορεύεται από την πολιτεία και των βιβλίων που αποτελούν τις υλικές εκδοχές, αναφορές και υλοποιήσεις αυτής της θεμελιώδους έννοιας του Βιβλίου που βεβαίως παράγονται, κυκλοφορούν, σχεδιάζονται σαν εμπορεύματα από πολυάριθμους και σημαντικούς εκδότες, παραγωγούς, και ούτω καθ’ εξής.

Η πρώτη μου διαφωνία λοιπόν, και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα, είναι ότι η πολιτεία, και ως έκφραση της πολιτείας το Υπουργείο, υπηρετεί το Βιβλίο ως πολιτισμικό αγαθό, ως μέσο ψυχαγωγίας και ως μέσο μόρφωσης. Και αυτό ακριβώς βεβαίως κάνει την ευθύνη μας πολύ πιο μεγάλη και τις πρόνοιές μας πολύ πιο υπεύθυνες, απέναντι σε όσους καλλιεργούν την παραγωγή του Βιβλίου σαν οικονομική αξία και βεβαίως υπηρετούν το Βιβλίο ως εμπόρευμα.

Δεν είναι κακό αυτό, άλλωστε η ανάπτυξη με οικονομικούς όρους είναι στόχος και της κυβέρνησης και της πολιτείας, πλην όμως η ανάπτυξη και η προώθηση του Βιβλίου ως πολιτισμικής αξίας, είναι στόχος και βέβαια βασική πολιτική αρμοδιότητα του Υπουργείου Πολιτισμού.

Υπό αυτή την έννοια λοιπόν θα μου επιτρέψετε και θα το ζητήσω από εσάς και μέσω ημών να διαφωτιστεί και η κοινή γνώμη, ότι η πρώτη βασική διάκριση που πρέπει να κάνουμε, είναι ότι δεν πρέπει να συγχέουμε το Βιβλίο ως πολιτιστική αξία με το Βιβλίο ως εμπορευματική ή οικονομική αξία.

Αυτό θα μου πείτε τι σημασία έχει με βάση τα όσα έχουν λεχθεί. Προφανώς και έχει πολύ μεγάλη αξία, γιατί εάν θα δούμε ποιες ομαδοποιήσεις έχουν γίνει υπέρ και κατά του τι συμβαίνει στο χώρο του ΕΚΕΒΙ και πώς θα πρέπει να προσλάβουμε αυτή την πραγματικότητα που διαμορφώνεται στο χώρο του ΕΚΕΒΙ με βάση τις τελευταίες εξελίξεις, εκεί θα δούμε ότι κάθε μερίδα των παραγόντων των εκδοτών, των βιβλιοπωλών, των ανθρώπων της τέχνης και του πνεύματος, των συγγραφέων που έχουν ουσιαστικά ομαδοποιηθεί, έχει ένα δικό της πρίσμα για το τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει και το πώς ακριβώς εξηγεί τα φαινόμενα στην ιστορική τους διαδρομή.
Και θα γίνω ακόμα πιο σαφής: Από τη μια πλευρά έχουμε την Ομοσπονδία Εκδοτών και Χαρτοπωλών, έχουμε το Σύνδεσμο Εκδοτών Βιβλίου, έχουμε το Σύνδεσμο Εκδοτών και Βιβλιοπωλών Αθήνας, έχουμε το Σύνδεσμο Εκδοτών Επιστημονικού Βιβλίου, έχουμε το Σύνδεσμο Εκδοτών και Βιβλιοπωλών Πειραιά, δηλαδή Συνδικάτα και Ενώσεις οι οποίες ουσιαστικά ομαδοποιούν 800 εκδότες και 5.000 ανθρώπους που ασχολούνται με το Βιβλίο και οι οποίοι έχουν συγκεκριμένες απόψεις τις οποίες έχουν δημοσιοποιήσει για το πώς έφτασε το ΕΚΕΒΙ σ’ αυτή την κατάσταση που σήμερα υπάρχει.

Από την άλλη μεριά υπάρχει μια μερίδα της Ένωσης Συγγραφέων μαζί με την ΕΝΕΛΒΙ που είναι νεοσύστατο όργανο που αποτελείται, όπως οι ίδιοι λένε, από τους πιο επιτυχημένους, τους μεγαλοεκδότες εν πάση περιπτώσει, μπράβο τους, είναι πράγματι άξιοι συγχαρητηρίων που μπόρεσαν να κάνουν επιχειρηματικές δουλειές τόσο μεγάλης κλίμακας μέσα από το Βιβλίο. Αυτό είναι προς έπαινο, δεν είναι προς ψόγο. Και βεβαίως κι εγώ το υπογραμμίζω αυτό, πλην όμως η διαφορά, επιμένω, εξακολουθεί να υπάρχει.

Η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να ασχολείται με το Βιβλίο ως πολιτιστικό αγαθό και όχι με το Βιβλίο ως εμπόρευμα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα βάλει εμπόδια σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν επιτυχίες μεγάλες στην παραγωγή, τη βιβλιοπαραγωγή με όρους οικονομικής αξίας ή όρους εμπορευματικής παραγωγής.
Και βέβαια σε όλα αυτά τίθεται το μεγάλο ερώτημα: Τελικά αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα η πολιτεία τα έχει βάλει με το Βιβλίο ή η πολιτεία προσπαθεί μέσα από αυτά που λέει και κάνει ο Υπουργός Πολιτισμού να δημιουργήσει όρους και προϋποθέσεις για μια πραγματικά, αληθινά εθνική πολιτική για το Βιβλίο;

Εδώ ακριβώς χρειάζεται να πούμε τα εξής: Ακόμα και αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το ΕΚΕΒΙ είναι ένας επιτυχημένος θεσμός, ακόμα δηλαδή και αυτοί οι οποίοι έχουν ασκήσει καθήκοντα Διευθυντή κατά καιρούς, ακόμα κι αυτοί που είναι συγγραφείς, που είναι συνδεδεμένοι με τους σχηματισμούς που ανέφερα, δεν παραλείπουν στις δηλώσεις τους να τονίσουν ότι εν πάση περιπτώσει το ΕΚΕΒΙ έχει προβλήματα, εν πάση περιπτώσει το ΕΚΕΒΙ δεν είναι εκείνο που θα έπρεπε να είναι για να υποστηρίξει μια πραγματικά ρωμαλέα εθνική στρατηγική για το Βιβλίο.

Έχει κουσούρια, έχει ελλείψεις, έχει παθογένειες, ενδεχομένως κατηγορούν οι πολλοί όπως σας ανέφερα για πελατειακές σχέσεις και παρεοκρατία, μια σειρά φαινόμενα τα οποία κάθε άλλο παρά είναι προς την καλή κατεύθυνση αυτής της δράσης που πρέπει όλοι να σχεδιάσουμε και ν’ αναπτύξουμε για να υποστηρίξουμε εθνικά το πολιτιστικό αγαθό που λέγεται Βιβλίο.

Παρ’ όλα αυτά όμως, ενώ ο λόγος είναι για το ΕΚΕΒΙ, δηλαδή για το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, ξαφνικά και ως δια μαγείας στη δημοσιότητα μεταλλάσσεται όλη αυτή η συζήτηση, μετατίθεται μαγικά, μετατοπίζεται και τελικώς αυτό που μένει είναι ότι το Βιβλίο στην Ελλάδα είναι υπό διωγμόν. Χάρις μάλιστα σε πολύ πατριωτικές προσπάθειες της κας Βελησσάρη και του κ. Μάρκαρη, είδα σήμερα ότι και μια βελγική εφημερίδα, νομίζω λέγεται «La Libre Belgic» ασχολείται με αυτό το θέμα και λέει ότι στην Ελλάδα το βιβλίο είναι υπό διωγμόν.

Και εδώ εκφράζω μια απορία: Πώς είναι δυνατό μια προσπάθεια που γίνεται για να δούμε πώς θα εξελιχθεί η ιστορία ενός θεσμού που λέγεται ΕΚΕΒΙ, ταυτόχρονα μαγικά να φεύγει εν πάση περιπτώσει από το προσκήνιο και στη θέση της να μπαίνει ως αντικείμενο συζήτησης ότι το Βιβλίο στην Ελλάδα είναι υπό διωγμόν; Πώς δηλαδή η αγωνία του Υπουργού για το τι θα γίνει με το ΕΚΕΒΙ ουσιαστικά μετατρέπεται, μετασχηματίζεται, μεταστοιχειώνεται σε μια απειλή για το Βιβλίο την οποία βέβαια κάποιοι την εμπορεύονται και μάλιστα την εξάγουν και εκτός των ορίων της Ελλάδος;
Εγώ εκφράζω τη λύπη μου. Αυτό θα κάνω, θα περιοριστώ να εκφράσω τη λύπη μου. Και βεβαίως θα εκμεταλλευτώ την ευκαιρία να κάνω και μια προσέγγιση αυτής της τεχνικής, της επικοινωνιακής τεχνικής που στην Ελλάδα έχει δώσει πολύ θλιβερούς και τραγικούς καρπούς.

Είναι ακριβώς αυτή η επικοινωνιακή στρατηγική που ο Μποντριγιάρ την έχει πει «το τέλειο έγκλημα». Δηλαδή τι κάνουμε; Στη θέση μιας αληθινής πραγματικότητας, μια πραγματικότητας που έχει να κάνει με το τι συμβαίνει με το ΕΚΕΒΙ, πώς μπορούμε αυτό το ΕΚΕΒΙ να δούμε τι και με ποιους όρους θα φτάσει σ’ ένα σημείο ώστε να ικανοποιεί πραγματικά την αποστολή που του έχει αναθέσει η πολιτεία, από αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα την εκτοπίζουμε σιγά-σιγά και στη θέση της με μαγικό τρόπο βάζουμε μια πλασματική πραγματικότητα η οποία είναι η πραγματικότητα του ότι δήθεν στην Ελλάδα με κινήσεις του Υπουργού Πολιτισμού το Βιβλίο είναι υπό διωγμόν και τελικώς αντί να μιλάμε για το πραγματικό ζήτημα, μιλάμε για το πλασματικό θέμα το οποίο κάποιοι και βέβαια για πολιτικούς λόγους, θεωρώ ότι όλοι γνωρίζετε ότι σε αυτή την υπόθεση πρωτοστατεί η ΑΥΓΗ και ο ΣΥΡΙΖΑ και είναι και οι μόνοι μάλιστα που κάλεσαν για να εκμεταλλευτούν της ευκαιρίας που δίνεται για να ανασυγκροτήσουν το χώρο εκείνο των πονεμένων ανθρώπων για το ότι δήθεν είναι υπό διωγμό το βιβλίο, ηγούνται μιας τέτοιας προσπάθειας.

Εγώ την καταγγέλλω αυτή ακριβώς τη μεθοδολογία. Δεν με εκφράζει. Δεν είναι η μεθοδολογία την οποία σε αυτές τις κρίσιμες ώρες θα πρέπει η πολιτεία, τουλάχιστον, να υιοθετεί και κυρίως εκείνοι οι οποίοι αισθάνονται ότι είναι σοβαροί και υπεύθυνοι πολιτικοί. Θα μου επιτρέψετε εν ολίγοις να αναφερθώ στην ιστορία του πράγματος και από εκεί πιστεύω ότι θα μας δοθεί η ευκαιρία μετά με τις ερωτήσεις να έχουμε τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε καλύτερα τα θέματα.

Το ΕΚΕΒΙ είναι πράγματι ένας θεσμός ο οποίος επινοήθηκε, σχεδιάστηκε στη δεκαετία του 1990. Δεν είναι αθώα αυτή η δεκαετία. Εάν ο ιστορικός του μέλλοντος κάποτε σκύψει με ψυχραιμία σε αυτή την δεκαετία θα δει ότι τότε είναι η εποχή που άρχισε να αναζητείται ως όχημα δημοσιονομικής ευελιξίας η διάπλαση, η διαμόρφωση κάποιων θεσμών που ως υβρίδια θα μπορούσαν να αναλάβουν την εξυπηρέτηση ή την υλοποίηση κρατικών πολιτικών, χωρίς όμως να είναι δημόσιοι φορείς.

Δηλαδή τότε επειδή αισθάνονται οι κρατούντες και αυτοί οι οποίοι σχεδίαζαν τις τύχες της Ελλάδας, του τόπου μας, ότι το δημόσιο λογιστικό είναι ένας βραχνάς, είναι ένας βρόγχος ο οποίος τους στενεύει. Είναι ένας νάρθηκας τον οποίο δεν μπορούν να ξεπεράσουν γιατί είχαν πολλά πράγματα να κάνουν, είχαν πολλές ιδέες να πραγματοποιήσουν, όρισαν και βρήκαν τον τρόπο. Τι έκαναν; Έφτιαξαν πολλούς οργανισμούς οι οποίοι ενώ ασκούσαν κρατικές πολιτικές, εν τούτοις δεν εδεσμεύοντο από τους όρους της άσκησης των κρατικών, των δημοσίων πολιτικών.

Έτσι λοιπόν με το νόμο 2273 του 1994, το άρθρο 9 εάν κάνει κανένας τον κόπο και το διαβάσει θα δει ότι ιδρύει το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, το οποίο είναι ένα ιδιωτικό νομικό πρόσωπο που εξαιρείται του δημοσίου χώρου, που επίσης εξαιρείται της εφαρμογής των διατάξεων του δημοσίου λογιστικού. Επίσης εξαιρείται της εφαρμογής των διατάξεων για τις δημόσιες προμήθειες, όπως επίσης εξαιρείται της εφαρμογής των διατάξεων για τα δημόσια έργα.

Επομένως αυτό το ιδιωτικό νομικό πρόσωπο έχει να υπηρετήσει και να προστατεύσει το δημόσιο συμφέρον, όταν είναι εντελώς ιδιωτικό. Παράλληλα σε αυτό το νομικό πρόσωπο το ιδιωτικό, που ασκεί κρατική πολιτική, αναγνωρίζονται οι διοικητικές, δικαστικές και οικονομικές ατέλειες του δημοσίου. Τα ουσιαστικά και δικονομικά προνόμια του δημοσίου απαλλάσσεται το ΕΚΕΒΙ από κάθε φόρο, από κάθε τέλος λιμενικό, κοινοτικό, δημοτικό, δικαστικό, διοικητικό.

Πρόκειται για μια όαση δημοσιονομικής ανομίας. Μέσα απ’ όλη αυτή τη λογική, μέσα απ’ όλη αυτή τη μηχανή, μαζί επίσης τότε στο χώρο του πολιτισμού επινοήθηκε και ο σχεδιασμός των εξής ιδιωτικών νομικών προσώπων που βγήκαν από την ίδια επινοητική μηχανή ήταν αν θυμάστε Οργανισμός Προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού. Τώρα είναι ερείπια, αφού άφησε πίσω του κάποιες δεκάδες εκατομμύρια χρέη και βρίσκεται υπό εκκαθάριση. Αυτό έγινε για να ανταγωνιστεί το ΤΑΠΑ, το δημόσιο νομικό πρόσωπο που ασχολείται με την παραγωγή και την διάδοση του ελληνικού πολιτισμού με όρους όμως δημοσίου λογιστικού.

Το ίδιο έγινε στη συνέχεια με το Εθνικό Κέντρο Θεάτρου και Χορού. Κι αυτό ερείπια έχει αφήσει πίσω του. Το ίδιο έγινε επίσης με το Ταμείο Διαχείρισης Απαιτήσεων Αρχαιολογικών Πόρων, το οποίο συγχωνεύτηκε πρόσφατα, όπως επίσης το ίδιο έχει γίνει και με μια σειρά άλλα νομικά πρόσωπα τα οποία είναι τα Έργα Πολιτών, τα οποία είναι διάφορες τέτοιες σχεδίες ανομίας τις οποίες κάποιοι τις έφερναν για να κάνουν πλεύσεις αναψυχής μέσα από τον πόνο της κοινωνίας και μέσα από τη σημερινή δυστυχία των ανθρώπων γιατί όλες αυτές οι πρωτοβουλίες είναι εκείνες που μας οδήγησαν στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό, όχι μόνο αυτές και άλλες, αλλά και αυτές.

Έτσι λοιπόν μετά το 2010 υπήρξε πρόβλημα λειτουργίας για τον ΕΚΕΒΙ και το πρόβλημα λειτουργίας για τον ΕΚΕΒΙ δεν το προκάλεσα εγώ ως Υπουργός επί του Πολιτισμού. Το προκάλεσε ακριβώς η ανάγκη της δημοσιονομικής εξυγίανσης. Έτσι με την πρώτη κίνηση από το 2010 και το ξέρουν και οι άνθρωποι που εργάζονται στο ΕΚΕΒΙ, ο ΕΚΕΒΙ συγκαταλέγεται πλέον στους φορείς της γενικής κυβέρνησης. Έπαψε δηλαδή να έχει αυτή την δημοσιονομική ασυλία με την οποία τον είχαν προικοδοτήσει οι ιδρυτές, οι εμπνευστές του και στη συνέχεια άρχισε ένα – ένα τα προνόμιά του να τελειώνουν.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο του Νοεμβρίου, να μην σας κουράσω, υπήρχε στο σύστημα του 4037/2012, υπάρχει πρόβλημα με την απασχόληση των ανθρώπων που απασχολούνται, γιατί μέχρι σήμερα αυτοί οι οποίοι τον ίδρυσαν από την αρχή, εκ γενετής τουλάχιστον, είχαν την απερισκεψία, ή την αμεριμνησία να μην καταρτίσουν και κανονισμό λειτουργίας, με αποτέλεσμα όλοι αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα δουλεύουν, να είναι ξεκρέμαστοι και βέβαια αυτό δεν οφείλεται σε δικές μου παραλείψεις. Εμένα μου ήρθε ένα σχέδιο κανονισμού λειτουργίας τον Δεκέμβριο του 2012.

Πλην όμως θα πρέπει όλοι να ξέρουν και το ξέρει πολύ καλά η κα Φιλιπποπούλου που είναι η νομική σύμβουλος του ΕΚΕΒΙ η οποία σε μια εισήγησή της το Νοέμβριο, δηλαδή προτού εγώ ασχοληθώ με το ΕΚΕΒΙ, προτού εγώ μιλήσω για το ΕΚΕΒΙ, είχε προτείνει στα μέλη του Δ.Σ. να πάρουν μια απόφαση με την οποία να ορίσουν και να αποφασίσουν ότι ο ΕΚΕΒΙ διαλύεται λόγω αδυναμίας εκπλήρωσης των αρμοδιοτήτων του. Γιατί ακριβώς υπάρχουν τέτοιου είδους καταστάσεις που είναι αξεπέραστες.

Άρα η πολιτική για το βιβλίο, η στρατηγική για το βιβλίο, η κρατική θέαση των ζητημάτων που έχουν σχέση με το βιβλίο, δεν έχει καμία σχέση με τις εξελίξεις τις θεσμικές, τις ιστορικές, τις λειτουργικές του φορέα που λέγεται ΕΚΕΒΙ. Κάποιοι όμως, όπως σας είπα, με τη μέθοδο του τέλειου εγκλήματος, βρήκαν την ευκαιρία να συνδέσουν τη στρατηγική για μια πράγματι βασικά αειφόρο προοπτική του βιβλίου με την επιβίωση τη θεσμική του ΕΚΕΒΙ. Κι εδώ βέβαια τα πράγματα έχουν αρχίσει να παράγουν μόνο σύγχυση.

Έτσι λοιπόν είδα κάποιους ανθρώπους, συμπαθέστατους, αξιολογότατους να βγαίνουν και να κάνουν δηλώσεις του τύπου ότι το ΕΚΕΒΙ είναι κέντρο πολιτισμού, που η απώλειά του θα σημάνει και το τέλος μιας ευθείας αντίστασης του λαού κατά της κρίσης. Πολύ ωραία λόγια, μόνο που δεν παραπέμπουν σε καμία αναγνωρίσιμη πραγματικότητα.

Άκουσα κάποιον άλλον πρώην πολιτικό ο οποίος μίλησε για αθλιότητες και πράγματι αδίστακτα μίλησε για ανυπαρξία υπουργού. Τον σέβομαι, τον θαυμάζω και του αναγνωρίζω το δικαίωμα της προσφοράς στον πολιτισμό. Απλώς θα ήθελα να του υπενθυμίσω τα σοφά λόγια ενός μεγάλου άντρα που έλεγε ότι μόνο οι αληθινά άθλιοι έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν αθλιότητες και εκεί όπου δεν υπάρχουν αυτές.
Και βέβαια δεν θα ήθελα να παραλείψω να σας πω ότι στις προθέσεις μου, κάθε άλλο παρά είναι να κάνω κακό στο βιβλίο. Και στη ζωή μου υπήρξα βιβλιολάτρης και βέβαια μέχρι τώρα αγωνίζομαι για να δώσω στο βιβλίο –με Β κεφαλαίο- το πολιτισμικό περιεχόμενο που ταιριάζει σε μια ιστορική φάση του τόπου μας που διεκδικεί να βγει από μία δεινότατη κοινωνική θεσμική και πολιτισμική κρίση.

Το Βιβλίο είναι το μέσο, το Βιβλίο είναι το πολιτιστικό αγαθό, αλλά προς Θεού, αυτό το πολιτιστικό αγαθό μην το χαρίσουμε, μην το απαλλοτριώσουμε σε εκείνους οι οποίοι πράγματι έχουν το δικαίωμα, έχουν την ιδιότητα να παράγουν Βιβλία ως εμπορεύματα.

Είναι άλλο θέμα το ένα, άλλο ζήτημα το άλλο, άλλης τάξης προβληματισμό θέλει η πολιτισμική αξία του Βιβλίου και άλλης τάξης χειρισμούς και στρατηγικές θέλει η άλλη, δηλαδή η οικονομική αξία του Βιβλίου. Εμείς θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι ασχολούμαστε με την πρώτη, χωρίς να δημιουργούμε προσκόμματα ή εμπόδια σε εκείνους που έχουν αφιερωθεί στο να υπηρετούν τη δεύτερη.

Γι΄ αυτό λοιπόν η πρώτη μου απόφαση και σήμερα μάλιστα υπογράφηκε, είναι ότι θα γίνει διαχειριστικός έλεγχος στο ΕΚΕΒΙ. Δεύτερον, θα ανοίξει ένας διάλογος γιατί από τη φύση μου από την παιδεία μου και από την πολιτική μου αν θέλετε κουλτούρα, δε θέλω να δημιουργείται η εντύπωση ότι κάνω πράγματα του κεφαλιού μου.
Θα αρχίσω ένα διάλογο, όπως ήδη τον έχω αρχίσει και πιστεύω ότι σε αυτό το διάλογο εάν πράγματι υπάρχουν εξ όσων έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο σοβαροί διανοούμενοι, επαγγελματίες, πολιτικοί, που τους νοιάζει η υπόθεση Βιβλίο, που την αισθάνονται την υπόθεση αυτή σε αυτές τις κρίσιμες ώρες σαν ένα αντίδοτο στις δυσκολίες που περνάει ο τόπος, θα τους παρακαλέσω λοιπόν να συμμετέχουν σε αυτό το διάλογο, να καταθέσουν τις προτάσεις τους.

Και όλοι μαζί θα αποφασίσουμε αυτό που πρέπει να γίνει και ας είναι αυτό το καλύτερο και εν πάση περιπτώσει αν θέλετε ας μην είναι και η δικιά μου η γνώμη, αρκεί όμως να με πείσουν ότι αυτό που θέλουν είναι το καλύτερο όχι στο επίπεδο που το παρουσιάζουν, αλλά σε εκείνο που πραγματικά εμφανίζεται το πρόβλημα.
Γιατί θα το επαναλάβω ακόμα μια φορά, δε θα ενδώσω σε εκείνους οι οποίοι με αφορμή την κρίση στο ΕΚΕΒΙ προσπαθούν να εμφανίσουν την Ελλάδα ως χώρα στην οποία διώκεται το πολιτιστικό αγαθό που λέγεται Βιβλίο. Τη χάρη δεν πρόκειται να τους την κάνω, είμαι τουλάχιστον αρκετά πεπειραμένος από τη μέχρι σήμερα επαγγελματική μου ζωή να μπορώ να καταλαβαίνω τους τενεκέδες από τα χρυσάφια και σε αυτή την υπόθεση δε θα με έχει κανένας σύμμαχο.

Και να ξέρετε, τα όπλα δε θα τα παραδώσω εύκολα. Με ενδιαφέρει το Βιβλίο επαναλαμβάνω με βήτα κεφαλαίο. Τα συμφέροντα τα βλέπω, τα αναγνωρίζω, είναι στην κοινωνία, δεν πρόκειται να σταματήσουν να υπάρχουν και καλό είναι να μη σταματήσουν να υπάρχουν, αρκεί αυτά τα συμφέροντα να λειτουργούν κατά τέτοιο τρόπο που να μην δημιουργούν σκιές διαπλοκής στην κρατική, στην κυβερνητική και στην πολιτική σκηνή αυτού του τόπου. Αρκετά με τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, τους πληρώσαμε πολύ ακριβά.

Ελάτε λοιπόν και σας καλώ εσάς τους Δημοσιογράφους να ξεκινήσουμε αυτή τη μεγάλη επανάσταση μιας ειλικρινούς χωρίς όρους ενημέρωσης του λαού, για να ξέρει κάθε μέρα ο πολίτης τι του συμβαίνει από την ιστορία του και τι του λαχαίνει από εκείνα που κάποιοι προσπαθούν ως εμπόδια να βάλουν στο δρόμο του.
Γι΄ αυτό λοιπόν και πάλι καταλήγοντας θα ήθελα να σας πω: Μην ανησυχεί κανένας για το τι θα γίνουν τα έργα του ΕΣΠΑ. Ήδη το θέμα της φιλαναγνωσίας, γιατί πιστεύω αυτό να είναι εκείνο που τάραξε τους περισσότερους από αυτούς οι οποίοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, είναι 350 χιλιάδες Βιβλία τα οποία θα αγοραστούν και θα αγοραστούν βεβαίως σε ένα μήνα σε διεθνή διαγωνισμό ο οποίος έχει ξεκινήσει και τον οποίον ήδη τον έχει αναλάβει η Διεύθυνση του Υπουργείου και θα τον κάνει με τον καλύτερο τρόπο.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: 350 χιλιάδες ευρώ, όχι Βιβλία.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ναι 350, συγνώμη.
Δεύτερον, το θέμα της biblionet εν πάση περιπτώσει δεν είναι και το κορυφαίο ζήτημα το τι θα γίνει η biblionet. Ήδη είναι επαρκώς τακτοποιημένη και δεν πρόκειται μέχρις ότου καταλήξει όλη αυτή η ιστορία να δημιουργηθεί η παραμικρή αναστάτωση στη δημιουργία και στη λειτουργία της biblionet. Ήδη στο data room του Υπουργείου είναι όλα έτοιμα, για να μπορούν να το συνεχίσουν μέχρι τότε που θα αποφασίσουμε τι θα γίνει, πως θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Και βέβαια, αυτοί που κόπτονται θα ήθελα να ήξερα, είχε διαμαρτυρηθεί κανένας όταν η biblionet γύριζε από πατάρι σε πατάρι των εκδοτικών οίκων; Είχε κανένας διαμαρτυρηθεί;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι κανένας.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν πειράζει όμως, καλό είναι που διαμαρτύρονται τώρα, δεν πειράζει. Η biblionet είναι μια μεγάλη υπόθεση, αξίζει βέβαια, αξίζει βέβαια λέω αξίζει και θα το αναφέρω να τηρούμε έτσι μια ευλαβική αναφορά στη μνήμη του Βουκελάτου και του Ιχνευτή.
Και να μην ξεχνάμε ότι όλα τα πράγματα, όλα τα πράγματα σε αυτόν τον τόπο είναι προϊόντα μιας ιστορικής εξέλιξης. Κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει την εξέλιξη των πραγμάτων προς μια κατεύθυνση που δεν μπορούμε εδώ να την προσδιορίσουμε, γιατί δεν υπάρχει σκοπός στην ιστορία, αυτό που υπάρχει όμως και πρέπει να το αξιοποιούμε κάθε φορά είναι οι καθαρές προθέσεις και η υπευθυνότητα εκείνων που ασχολούνται με το να παίρνουν τις αποφάσεις στο πολιτικό επίπεδο.
Όσον αφορά τις διεθνείς εκθέσεις, πιστεύω ότι κάποιοι από σας θα θυμούνται ότι πριν από το ΕΚΕΒΙ με αυτή τη γραφειοκρατική όπως τη λένε Διεύθυνση Γραμμάτων τότε σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών η Ελλάδα συμμετείχε σε 13 διεθνείς εκθέσεις. Σήμερα συμμετέχει μόνο σε 2, στην Έκθεση της Φρανκφούρτης και στην Έκθεση της Μπολόνια.
Εγώ λοιπόν δεσμεύομαι ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα θα ξανανοίξουμε τα φτερά μας και στην Αμερική στη Νέα Υόρκη, ακόμα και στο Πεκίνο έχουμε αρχίσει να φτιάχνουμε επαφές για να πάμε. Θα ανοίξει το Ελληνικό Βιβλίο τα φτερά του και θα ταξιδέψει έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.
Όχι βέβαια με τον τρόπο που γινόταν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, γιατί πιστεύω πολλοί από σας θα ξέρετε ότι ενώ σκοπός της Έκθεσης της Θεσσαλονίκης ήταν να έρχονται οι ξένοι για να αγοράζουν δικαιώματα από τα Βιβλία μας, από τα πνευματικά μας συγγραφικά μας δημιουργήματα.
Αυτό που κάναμε κατ΄ εξαίρεσιν πιστεύω από όλες τις ομοειδείς περιπτώσεις είναι ότι πληρώναμε τα έξοδα κάποιων να έρχονται στην Ελλάδα για να μας πουλάνε τα δικαιώματα των δικών τους Βιβλίων. Αυτό λέγεται Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, μπράβο, όσοι το έκαναν πιστεύω ότι θα πρέπει να είναι πολύ ικανοποιημένοι για τον τρόπο που υπηρέτησαν την υπόθεση βιβλίο. Και βέβαια η 10η Διεθνής Έκθεση της Θεσσαλονίκης θα γίνει το Μάιο, σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης και με τη HELEXPO.
Τώρα όσον αφορά το «Φράσις» είναι ένα πρόγραμμα το οποίο θα συνεχιστεί -δεν είναι θέμα του ΕΚΕΒΙ, είναι της Διεύθυνσης- και επαναλαμβάνω για να έχω τη δυνατότητα να απαντήσω στις ερωτήσεις σας, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση η εθνική στρατηγική για το Βιβλίο ως πολιτιστικό αγαθό να πάει να απασχολεί το Υπουργείο.
Μας ενδιαφέρει πολύ, το έχουμε σε πολύ υψηλή προτεραιότητα στους σχεδιασμούς που κάνουμε, θα συνεργαστούμε με τους πάντες, θα διαβουλευθούμε με τους πάντες, δε θα κρατήσουμε αποκλεισμένο κανέναν από αυτό το διάλογο και σας δίνω το λόγο μου ότι αυτό που θα προκύψει θα είναι κάτι καλύτερο, θα είναι κάτι πλουσιότερο, θα είναι κάτι λειτουργικότερο και αποτελεσματικότερο στην υπηρεσία, στην ενίσχυση, στην προώθηση του Ελληνικού Βιβλίου.
Αυτά είχα να σας πω και παρακαλώ τις ερωτήσεις σας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής, πως προσδιορίζετε την παρέμβαση του κράτους πάνω στην πολιτισμική πλευρά του Βιβλίου όπως αναφέρατε;
Διαχωρίσατε την αγορά του Βιβλίου σε εμπορικό προϊόν από το Βιβλίο σε πολιτισμικό αγαθό, είπαμε ότι το κράτος παρεμβαίνει στο δεύτερο στο πολιτισμικό αγαθό, αλλά δε μας προσδιορίσατε συγκεκριμένα το πώς θα γίνει αυτό.
Διότι για παράδειγμα και στις 13 εκθέσεις και στις 23 που πιθανόν να συμμετάσχουμε αυτό θα γίνει από την πλευρά των εκδοτών που παράγουν τα Βιβλία, με αγοραίους και εμπορευματικούς όρους.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κατ΄ αρχάς η διάκριση δεν είναι δικιά μου μεταξύ Βιβλίου πολιτιστικού αγαθού και Βιβλίου εμπορεύματος, είναι η διάκριση που την επιβάλλει η ίδια η πραγματικότητα. Η ίδια η λειτουργία λοιπόν των κοινωνικών διεργασιών, δίνει το δικαίωμα να κάνουμε αυτή τη διάκριση. Και βεβαίως δεν είναι παραγωγός το Υπουργείο αξιών που έχουν σχέση με την εμπορευματοποίηση των υλικών αγαθών που λέγονται Βιβλία, αλλά το κράτος είναι εδώ για να υλοποιεί τον επιτελικό του ρόλο και ο επιτελικός του ρόλος είναι με βάση το Σύνταγμα να υποστηρίζει, να ενισχύει, να σχεδιάζει μια πολιτική εθνική για το Βιβλίο με όρους αειφορίας, με όρους που πραγματικά να δημιουργούν όλο και καλύτερες συνθήκες πολιτισμικής προαγωγής της κοινωνίας.
Πώς θα γίνει αυτό. Πρώτα απ’ όλα αυτό γίνεται με πολλούς τρόπους. Γίνεται με την υποστήριξη της συμμετοχής του ελληνικού Βιβλίου με τις συγκεκριμένες παραγωγές του χωρίς εμείς να κάνουμε διάκριση ποιο είναι οι 15 που παράγουν τα πιο πολλά Βιβλία, σε σύγκριση με τους άλλους 800 οι οποίοι παράγουν τα λιγότερα Βιβλία.
Για μας όλοι απέναντι στην πολιτεία είναι ίσοι, δεν χρησιμοποιούμε κριτήρια πλουτοπαραγωγικά για να προσεγγίσουμε το ποιος έχει μεγαλύτερη σπουδαιότητα και αξία για την πολιτισμική σχεδίαση στον τομέα του Βιβλίου. Για μας όλοι είναι ίσοι. Και βέβαια, πιστέψτε με, υπάρχουν εκδότες οι οποίοι κάνουν μοναδικές παραγωγές, μπορεί να είναι λίγες, αλλά είναι πραγματικά μοναδικές.
Τους είδα, τους συζήτησα, τους συμβουλεύτηκα και είδα ότι μέσα από εκεί υπάρχουν οικογενειακές επιχειρήσεις, υπάρχουν άνθρωποι που την ψυχούλα τους την έχουν αφιερώσει στο Βιβλίο, χωρίς να ζητάνε από κανέναν να τους αναγνωρίσει ούτε το ότι είναι μεγαλόσχημοι, ούτε το ότι έχουν κάνει μεταφράσεις πολύ σπουδαίες. Απλώς βιώνουν ή θα έλεγα εγκαταβιώνουν αυτή την σχέση με το πολιτισμικό αγαθό που λέγεται Βιβλίο και την έχουν μετατρέψει σε ρυθμό καθημερινής ζωής. Εγώ σε αυτούς βγάζω το καπέλο.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Είπατε ότι όλοι είναι ίσοι, αν ξέρω καλά οι πληροφορίες μου ελπίζω να είναι καλές, κάνατε συναντήσεις με τους Συλλόγους αλλά κάνατε μόνο με τους Συλλόγους οι οποίοι συμφωνούν με τη δική σας άποψη.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ήρθαν μόνοι τους και μας βρήκαν κατ’ αρχάς. Και βεβαίως δεν αποκλείω κανέναν.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Δεν καλέσατε ούτε τους συγγραφείς ούτε την Ένωση Ελληνικού Βιβλίου.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Οι συγγραφείς μου έστειλαν την επιστολή τους η οποία ήταν αφοριστική. Δεν άφηνε κανένα περιθώριο για συζήτηση.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Άρα όποιος διαφωνεί μαζί σας, δεν μπαίνει στο διάλογο.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κάνετε λάθος. Αν θέλετε, θα σας κάνω τη χάρη και θα τους καλέσω αύριο, δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Όχι δεν κάνετε σε εμένα, στο διάλογο κάνετε τη χάρη.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Είπα, ο διάλογος συνεχίζεται. Δεν με αντιληφθήκατε κ. Μπασκόζο και λυπούμαι. Είμαι τόσο δύσκολος φαίνεται!
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Θα προσπαθήσω.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ακούστε με, είπα ότι θα κάνω διαβούλευση. Δεν έχω τελειώσει. Μέχρι τώρα όμως προκειμένου να έρθω εδώ μπροστά σας και με υπευθυνότητα και όσο μπορώ με τη σοβαρότητα που μπορώ να συγκεντρώσω εν πάση περιπτώσει στο πρόσωπό μου να σας πω αυτά που πρέπει να σας πω, συζήτησα με κάποιους ανθρώπους. Αυτή η συζήτηση είχε τον χαρακτήρα της προσωπικής μου ενημέρωσης και σε αυτό βεβαίως να μου αναγνωρίσετε το δικαίωμα να κάνω αυτό που εγώ νομίζω ότι πρέπει να κάνω.
Στη φάση όμως που ξεκινάει, θα γίνει διαβούλευση και στη διαβούλευση δεν θα αποκλειστεί κανένας.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ («ΑΥΓΗ»): Υπουργέ, καταγγείλατε πριν από λίγο την «Αυγή»…
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν κατήγγειλα, ανέφερα.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: … Και τον ΣΥΡΙΖΑ, εγώ μιλώ ως «Αυγή» ως υπεύθυνους της μεθόδου του τέλειου εγκλήματος, εγώ θα ήθελα να ρωτήσω επτά μήνες τώρα που είστε στο Υπουργείο έχετε μια στοιχειώδη στρατηγική του Βιβλίου κατά νου, η οποία θα σας βοηθήσει να εμπλουτίσετε …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν ξέρω τι σημαίνει «στοιχειώδη στρατηγική». Η στρατηγική είναι στρατηγική, στοιχειώδης δεν ξέρω αν υπάρχει.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Και η διαβούλευση την οποία προτίθεστε –όπως μας είπατε- να κάνετε τώρα, μετά τις εξελίξεις στο ΕΚΕΒΙ;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Επαναλαμβάνετε το ερώτημα; Δεν το κατάλαβα.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Ρωτάω. Καταγγέλλετε μια εφημερίδα …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ανέφερα.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Καταγγέλλετε ένα πολιτικό χώρο. Εγώ ρωτώ: επτά μήνες τώρα είστε στη Γενική Γραμματεία για θέματα πολιτισμού. Έχετε κάποια εικόνα στρατηγική εθνικής πολιτικής Βιβλίου στο νου σας, την οποία θα θέσετε και υπόψη της διαβούλευσης; Προκειμένου να την εμπλουτίσετε φαντάζομαι.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Όλα αυτά που ανέφερα προηγουμένως εσάς στο μυαλό δεν σας δημιουργούν την εικόνα μιας στοιχειώδους στρατηγικής; Εάν δεν το έχετε καταλάβει λυπούμαι δεν έχω καλύτερα λόγια να χρησιμοποιήσω για να σας πω ποια είναι η θέση μου στα θέματα που έχουν σχέση με τη στρατηγική του Βιβλίου.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Εγώ δεν άκουσα συγκεκριμένες κατευθύνσεις εθνικής πολιτικής του Βιβλίου.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν πειράζει. Τι να κάνουμε;
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ («6 μέρες»): Αναφερθήκατε στην ιστορία της ίδρυσης του ΕΚΕΒΙ και είπατε ότι εκείνη την εποχή ιδρύονταν παράλληλα κι άλλα Νομικά Πρόσωπα. Υπήρχαν και φωνές τότε που έλεγαν ότι φτιάχνετε παραμάγαζα δίπλα στο κράτος.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Βεβαίως.
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ: Ωραία. Αυτή τη στιγμή ακολουθείτε την αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή την εθνική στρατηγική σε συγκεκριμένους τομείς του πολιτισμού να τη φέρετε πίσω στο κράτος. Και εγώ αναρωτιέμαι σε ποιο ακριβώς κράτος, τη στιγμή που ζούμε μια εποχή όπου το Δημόσιο συρρικνώνεται, σχεδόν δεν δουλεύει ούτε με συμβασιούχους αλλά και συκοφαντείται. Δηλαδή στην πραγματικότητα για να υπάρχει και μια εθνική στρατηγική, χρειάζονται και άνθρωποι, χρειάζεται κόσμος που θα δουλέψει πάνω σε αυτό. Αυτό μπορείτε κάπως να μας το διαλευκάνετε;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Βεβαιότατα. Κατ’ αρχάς να απαντήσω και μου δίνετε μια πολύ ωραία αφορμή να εξηγήσω και κάτι απέναντι στους εκλεκτούς φίλους του ΣΥΡΙΖΑ. Η διατύπωση που χρησιμοποίησα και η θέση που πήρα είναι ότι δεν μπορεί μια κρατική πολιτική για το Βιβλίο, μια εθνική πολιτική για το Βιβλίο να ανατίθεται και να υλοποιείται από ένα ιδιωτικό Νομικό Πρόσωπο.
Κανονικά εάν ο ΣΥΡΙΖΑ ή γενικά η Αριστερά λειτουργούσε με τη γνωστή εν πάση περιπτώσει σε όλους ιδεολογική και προγραμματική της ταυτότητα, θα έπρεπε να βγει και μου δώσει συγχαρητήρια. Γιατί τελικώς εγώ δεν κάνω τίποτε άλλο, από το να κάνω κρατικές από το να κάνω δημόσιες αυτές τις πολιτικές που ασχολούνται με κοινωνικά αγαθά.
Αυτό όμως που με εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι μου κάνουν κριτική και μάλιστα πολεμική, γιατί διατυπώνω αρνητικά σχόλια για τη λειτουργία ενός ιδιωτικού φορέα απέναντι στο βάρος το εθνικό, της υλοποίησης μιας κρατικής πολιτικής για το Βιβλίο.
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ: Με συγχωρείτε, δεν είναι εποπτευόμενος φορέας το ΕΚΕΒΙ;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τι σημαίνει εποπτεία;
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ: Μέχρι τώρα …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Καλά, αφήστε με να ολοκληρώσω την απάντηση και θα σας πω θα μιλήσω και για την εποπτεία. Κατ’ αρχάς εποπτεία, ίσως να μην έχετε σαφή αντίληψη του τι σημαίνει. Εποπτεία δεν σημαίνει ότι παίρνω από το χέρι το ΕΚΕΒΙ και το κάνω ό,τι θέλω. Εποπτεία σημαίνει όπως ακριβώς το λέει ο ιδρυτικός νόμος. Ορίζουμε το Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο βεβαίως από εκεί και πέρα τροφοδοτείται με Δημόσιο χρήμα, έχει κωδικό στον προϋπολογισμό και αυτά τα χρήματα, τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων τα χρησιμοποιεί όπως θέλει, χωρίς να δεσμεύεται από κανένα τύπο δημόσιου λογιστικού, χωρίς να δεσμεύεται από τις διατάξεις για τις προμήθειες του Δημοσίου και για τα δημόσια έργα. Και ταυτόχρονα δεν δίνει φόρο σε κανέναν, έχει όλες τις ατέλειες και όλα τα προνόμια του Δημοσίου. Αυτή την κατάσταση απορώ πως η Αριστερά την ανέχεται.
Αλλά εγώ θα πάω τα πράγματα λίγο παραπέρα. Δεν δαιμονοποιώ οτιδήποτε είναι ιδιωτικό, ούτε και αγιοποιώ οτιδήποτε είναι κρατικό. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να υπάρξει μια βιώσιμη εθνικά αποδεκτή στρατηγική προώθησης του Βιβλίου ως πολιτισμικού αγαθού. Τελεία και παύλα.
Όποιος μπορεί να συνεισφέρει στη διαμόρφωση αυτής εδώ της στρατηγικής ακόμη κι αυτή την ώρα, εγώ τον καλώ να καταθέσει τις προτάσεις του και από εκεί και πέρα επαναλαμβάνω θα μας δοθεί η ευκαιρία να αναδείξουμε την καλύτερη σύνθεση. Και από εκεί ο καθένας θα αναλάβει και τις ευθύνες του απέναντι στον ελληνικό λαό.
Και κάτι άλλο για να το κλείσω, βλέπω πράγματι μια τάση κατασυκοφάντησης του Δημοσίου, βλέπω μια τάση ευτελισμού του κράτους, βλέπω ανθρώπους συγγραφείς βαρύγδουπους λειτουργούς, οι οποίοι να λένε «μα, τι θα αφήσεις το βιβλίο στους γραφειοκράτες του Δημοσίου;». Καλά, ξαφνικά έχουμε αλλάξει τόπο; Ξαφνικά έχουμε φύγει από την ιστορία μας; Ξαφνικά δεν ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας; Ξαφνικά έχουμε αποδράσει από τους ίδιους τους εαυτούς μας και δεν έχουμε καταλάβει ότι σ’ αυτή την κοινωνία υπάρχει μια κρατική συντεταγμένη πολιτεία η οποία έχει κάποιες αρμοδιότητες που τις κατοχυρώνει το Σύνταγμα και αυτές πρέπει να τις υπηρετήσουμε;
Και βεβαίως η δημοσιοϋπαλληλία μπορεί να έχει προβλήματα, και βεβαίως υπάρχουν γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουμε αυτό που έκαναν αυτοί οι σοφοί άνθρωποι στη δεκαετία του ’90, που αφού δε μπορούσαν να βάλουν μια τάξη στο Δημόσιο, αφού δε μπορούσαν ν’ ανεχθούν τη δημοσιονομική πειθαρχία, πήγαιναν και έβρισκαν μηχανές άλωσης του φορολογικού πλούτου της χώρας. Αυτό δεν πρόκειται να το κάνουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Υπάρχουν πολλών ειδών Δημόσια, να σας το πω: Μιλάω για το κράτος και το κράτος έχει μία και μόνο αναφορά, αυτή που οργανώνει το Σύνταγμα. Όσον αφορά το Δημόσιο, εάν εννοείτε τις ΔΕΚΟ, αυτό δεν είναι κράτος. Κάντε αυτή τη διάκριση και θα με αντιληφθείτε.
κα ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ («ΤΟ ΘΕΜΑ»): Επειδή αναφερθήκατε σ’ αυτούς τους υβριδιακούς σχηματισμούς που λέγονται Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, θα το γνωρίζετε σίγουρα, οι περισσότεροι μηχανισμοί και φορείς πολιτισμικοί που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και αναφέρονται στο Υπουργείο είναι τέτοια πρόσωπα. Η Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν είναι το ίδιο..
κα ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ: Μπορεί να θεωρηθούν και εστίες παρανομιών. Θα καταργηθούν αυτόχρημα αυτοί οι μηχανισμοί; Δεν ευθύνεται γι’ αυτό το Υπουργείο Πολιτισμού; Και εν πάση περιπτώσει, αυτοί πολλαπλασιάστηκαν επί κ. Βουλγαράκη αν δεν κάνω λάθος.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δε μ’ ενδιαφέρει αυτό, θα σας πω το εξής:
κα ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ: Τι θα γίνει δηλαδή με τους υπόλοιπους μηχανισμούς;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δε μ’ ενδιαφέρει επί ποίου πολλαπλασιάστηκαν. Θα σας πω όμως, να συμφωνήσετε μαζί μου στο εξής: Πρέπει να κάνετε μια διάκριση θεμελιώδη. Άλλο είναι τα ιδιωτικά Νομικά Πρόσωπα στα οποία έχει ανατεθεί η άσκηση κρατικών αρμοδιοτήτων και άλλα είναι τα Νομικά Πρόσωπα τα οποία παράγουν πολιτισμό. Δεν είναι κρατικός ο πολιτισμός.
κα ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Μ’ αυτή την έννοια όλα είναι πολιτισμός, ή όλα είναι κρατικά. Αφήστε με ν’ απαντήσω στο ερώτημά σας. Ο πολιτισμός παράγεται από την κοινωνία, δεν παράγεται από το κράτος. Το κράτος υιοθετεί πολιτικές. Αυτές οι πολιτικές λοιπόν έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Στον τομέα λοιπόν του βιβλίου, αυτό που ανατέθηκε στο ΕΚΕΒΙ είναι κρατική πολιτική.
Στον τομέα τώρα του Εθνικού Θεάτρου, στον τομέα της Λυρικής Σκηνής, στον τομέα όλων αυτών των θεσμών, αυτό που ανατίθεται δεν είναι η άσκηση κρατικής πολιτικής, αλλά είναι η δυνατότητα της παραγωγής μέσα από δομές που τη βιωσιμότητά τους την εξασφαλίζει το κράτος, παραγωγής πολιτισμικού έργου και μάλιστα τέτοιου ώστε να φθάνει στον κάθε πολίτη. Αυτή είναι η πολιτική στον τομέα αυτόν.Είναι άλλη λοιπόν η μια περίπτωση και άλλη η άλλη.
Δ. ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ («ΕΘΝΟΣ»): Για όλα αυτά που είπατε κ. Υπουργέ σχετικά με το νομικό πλαίσιο του ΕΚΕΒΙ, καταλαβαίνω ότι και να μην προέκυπτε η κρίση, με το πρόγραμμα «Φιλαναγνωσία» πάλι θα περνούσατε όταν το εξετάζατε σ’ αυτή την απόφαση.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν είναι μια δική μου απόφαση αυτή.
Δ. ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ: Είναι έτσι; Ρωτώ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Να σας πω, δεν είναι δική μου απόφαση. Για να σας το λύσω κι αυτό το θέμα. Αυτό είναι απόφαση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Δ. ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ: Ποια δηλαδή;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Η απόφαση της συγχώνευσης, της κατάργησης, όλων αυτών των Οργανισμών, είναι απόφαση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Ήδη έχει ξεκινήσει η συγχώνευση, άλλωστε υπάρχει κι ένα σχέδιο, νομίζω πολλοί από σας σήμερα γράφετε και ασχολείστε με κάποιο σχέδιο το οποίο εστάλη σ’ εμάς για τη συγχώνευση άλλων Τομέων και όπου εκεί βεβαίως εμείς έχουμε βασικές διαφωνίες τις οποίες θα τις συζητήσουμε.
Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»): Βεβαίως στο θέμα των συνταξιούχων θα ήθελα να επανέλθουμε. Εγώ θα ήθελα να ρωτήσω μιλώντας για το ΕΚΕΒΙ και τους νέους σχεδιασμούς που έχετε, αν θα ενισχυθεί η Διεύθυνση Γραμμάτων, αν υπάρχει κάποιο σχέδιο για την αναδιάρθρωσή της. Μιλήστε μας γι’ αυτό το θέμα σας παρακαλώ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Πράγματι βρισκόμαστε σε εξέλιξη διαβουλεύσεων για τον Οργανισμό που θα έχει η Γενική Γραμματεία Πολιτισμού. Εκεί, υπό το φως των νέων δεδομένων, θα ενισχύσουμε Υπηρεσίες, Διευθύνσεις, θ’ ανακατανείμουμε αρμοδιότητες και πιστεύω ότι σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα θα έχετε και στη διάθεσή σας να το σχολιάσετε και να μας πείτε και τις απόψεις σας, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο Οργανισμού. Εκεί όλα θ’ αντιμετωπισθούν.
κα ΣΑΛΑΠΠΑ («ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»): Ήθελα δυο διευκρινιστικές ερωτήσεις γιατί υπάρχουν κάποια θεματάκια που ενδεχομένως έχουμε λάθος πληροφόρηση, αλλά να μας το εξηγήσετε. Ισχύει παρ’ όλα αυτά ότι κάθε χρόνο στο ΕΚΕΒΙ έμπαιναν κι έκαναν έλεγχο Ορκωτοί Λογιστές; Γιατί εμείς αυτό μαθαίνουμε. Ένα είναι αυτό.
Και το δεύτερο: Ισχύει επίσης ότι για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι θα πρέπει να υπάρχει μια συγκεκριμένη έστω και μεταβατική Διοίκηση κι ότι αυτή τη στιγμή είναι μπλοκαρισμένη;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ας ξεκινήσουμε από το δεύτερο: Κατ’ αρχάς από τις πρώτες, τις βασικές μου πρόνοιες, είναι να μη μειωθεί ούτε κατά κεραία οποιοδήποτε δικαίωμα και οποιαδήποτε απαίτηση έχουν οι εργαζόμενοι. Είναι προσωπική μου ευαισθησία και θα την υπηρετήσω μέχρι τέλους.
Βέβαια μ’ εντυπωσιάζει το γεγονός όμως και θα το πω με πολλή αγάπη προς τους εργαζομένους, ότι ενώ εγώ από την πρώτη στιγμή είπα ότι οτιδήποτε και να γίνει με το ΕΚΕΒΙ, οι εργαζόμενοι δεν έχουν αν φοβούνται τίποτα για τη σχέση τους και εάν τελικά καταλήξουμε να τελειώσει αυτή η ιστορία με το ΕΚΕΒΙ θα ζητήσω να μεταφερθούν με ιδίου περιεχομένου εργασιακές σχέσεις στο Υπουργείο, εκεί λοιπόν αντιμετώπισα μια αντίδραση και λέει «όχι, εμείς θέλουμε να είμαστε στο ΕΚΕΒΙ». Κανένα πρόβλημα, δικαίωμά τους.
κα ΣΑΛΑΠΠΑ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εγώ έκανα μια καταγραφή..
κα ΣΑΛΑΠΠΑ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου) Μιλάτε για δυο άτομα που μπορεί να έχουν συμβάσεις ή μιλάτε για τους συμβασιούχους τους 301
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Λογικά είναι 32, απ’ ότι λένε τα νούμερα που έχω εγώ μαζέψει. Απ’ αυτούς τους 5 όμως έχουν κάποιο πρόβλημα, υπάρχουν 2 που είναι Σύμβουλοι της κας Διευθύντριας, εν πάση περιπτώσει υπάρχει ένα μωσαϊκό. Εγώ θα συζητήσω μαζί τους, μάλιστα έχω το μεσημέρι συνάντηση και θα συζητήσω με πνεύμα πολύ καλής διάθεσης να συνεννοηθούμε.
Για το πρώτο ερώτημα, πράγματι στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, όπως και σε κάθε Ανώνυμη Εταιρεία από νόμο, οι οικονομικές καταστάσεις όπως λέγονται, ελέγχονται από Ορκωτούς Λογιστές. Προσέξτε, ο Ορκωτός Λογιστής είναι αυτός ο οποίος αξιολογεί και κρίνει τη λογιστική απεικόνιση των οικονομικών μεγεθών. Και λέει, εάν πράγματι έχει καλώς με βάση τ’ αναγνωρισμένα ή τα ισχύοντα λογιστικά πρότυπα, ή εάν κάτι παρά το νόμο έχει απεικονισθεί λάθος ή εν έχει γίνει με το σωστό τρόπο. Είναι άλλο θέμα ο διαχειριστικός έλεγχος, οι Ορκωτοί Λογιστές δεν κάνουν διαχειριστικό έλεγχο.
Εάν κάποιος λοιπόν σας είπε ότι «εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα γιατί όλα είναι καλά και πεντακάθαρα γιατί έχουμε Ορκωτούς Λογιστές», προφανώς δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ ελέγχου Ορκωτού Λογιστών και διαχειριστικού ελέγχου.
κ. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, μιλήσατε για μια διαβούλευση. Υπάρχει χρονικός προσδιορισμός σ’ αυτή τη διαβούλευση;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τι εννοείτε;
κ. ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: Εννοώ έχει κάποιο dead line, έχει ένα όριο; Μπορεί να τραβήξει επ’ αόριστον; Και τι θα γίνει στο μεταξύ, δεν κατάλαβα καλά, ας πούμε με τη vivlionet; Κάνατε μια αναφορά στο data room του Υπουργείου που είναι έτοιμη, δηλαδή όσο κρατάει η διαβούλευση και δεν παίρνονται αποφάσεις, τι θα γίνει με κάποια έργα και ενδιαφέρομαι ιδιαιτέρως για τη vivlionet, η οποία όπως ξέρουμε όλοι και είναι αποδεκτό απ’ όλους είναι απαραίτητο εργαλείο για το χώρο του βιβλίου ανεξαρτήτως προθέσεων, καταγωγών κτλ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν πρόκειται καμία από τις δράσεις που είτε έχουν ενταχθεί σε ΕΣΠΑ είτε δεν έχουν ενταχθεί και τις οποίες το ΕΚΕΒΙ μέχρι σήμερα έτρεχε, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να διακοπεί οποιαδήποτε. Ήδη, επαναλαμβάνω, έχουμε λάβει ως Υπουργείο τα αναγκαία, τα απαραίτητα μέτρα.
Όσον αφορά για το χρόνο της διαβούλευσης, θα είναι ο χρόνος που προσφέρεται λογικά κατά συνήθεια για μία ουσιαστική σε βάθος διαβούλευση. Δεν πρόκειται να πω ότι σε δύο μέρες κάνουμε διαβούλευση, όχι, όποιος έχει να συνεισφέρει ιδέες, όποιος έχει να συνεισφέρει προτάσεις, θα τις συζητήσουμε και από κει και πέρα θα καταλήξουμε στην καλύτερη σύνθεση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η κατάργηση του ΕΚΕΒΙ την οποία εξαγγείλατε πριν δέκα δώδεκα μέρες είναι απόφαση της τρικομματικής και των τριών μερών της Κυβέρνησης;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κοιτάξτε, εγώ ως Υπουργός δεν είμαι όμηρος κανενός. Οι σκέψεις μου είναι ελεύθερες στον τομέα και στα όρια της άσκησης της πολιτικής αρμοδιότητας που μου έχει εμπιστευθεί ο Πρωθυπουργός.
Συζητάω με όλα τα κόμματα, όχι μόνο με το ΠΑΣΟΚ και με τη ΔΗΜΑΡ και με το ΣΥΡΙΖΑ συζητούσα και είχαμε πολύ καλή συζήτηση και δε σας κρύβω και τη στενοχώρια μου γιατί και με τον κ. Κουράκη και με τον κ. Τατσόπουλο είχαμε μία ανοιχτή γραμμή και μάλιστα πολλές φορές και τηλεφωνιόμαστε και για οποιοδήποτε θέμα θα μπορούσαμε να έχουμε συζητήσει προτού..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δε με ενοχλεί, μακάρι αυτό που κάνανε να βγει για καλό του Βιβλίου. Δεν έχω τέτοιου είδους άγχη και δεν έχω τέτοιου είδους άγχη γιατί δεν αισθάνομαι πολιτική ανασφάλεια.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Απλά ρωτάω αν ήταν ενημερωμένα και τα τρία μέρη της τρικομματικής Κυβέρνησης για την απόφασή σας για κατάργηση του ΕΚΕΒΙ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ναι ήταν.
Ήταν ενημερωμένοι για το ότι στο ΕΚΕΒΙ υπάρχει ένα ζήτημα και η ενημέρωση ξεκίνησε από τότε που κατά τρόπο απαράδεκτο ανεπίτρεπτο, θα έλεγα, να μην το χαρακτηρίσω διαφορετικά, η Επιτροπή που διάλεγε τα Βιβλία για την αγορά εμπεριείχε ως μέλη της και συγγραφείς που διάλεγαν κατά τρόπο εν πάση περιπτώσει που δεν επιτρέπεται να τον σχολιάσω, τα δικά τους τα Βιβλία και τα Βιβλία των συγγενών τους.
Δεν διανοούμαι να υπάρχουν τέτοιου είδους σκιές όσον αφορά ζητήματα ηθικής τάξεως και κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι είναι άξιοι συγγραφής.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό δε μου απαντάει στο ερώτημά μου όμως.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Από τότε λοιπόν είχε ξεκινήσει, αφήστε με γιατί έπρεπε να το συμπληρώσω, από τότε λοιπόν μου είχε δοθεί η ευκαιρία και είχα ασχοληθεί με τα ζητήματα και είχα πράγματι συζητήσει με όλους.
Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Τόση ώρα δεν άκουσα πουθενά τη λέξη Βιβλιοθήκη, πως αντιλαμβάνεστε εσείς μια εθνική στρατηγική για το Βιβλίο χωρίς να αναφέρετε καν το θέμα Βιβλιοθήκης;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Να που τη φέρατε εσείς στη συζήτηση και αυτό πράγματι είναι πολύ τιμητικό.
Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Όχι, εσείς ως Υπουργός πως το αντιλαμβάνεστε;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εσείς λοιπόν τι πιστεύετε, ότι μπορεί να υπάρχει..
Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Εγώ σας ρωτάω, σε αυτή την κατεύθυνση τι πρωτοβουλία κάνετε;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Μπορεί να υπάρξει Βιβλίο και πολιτική Βιβλίου χωρίς Βιβλιοθήκες;
Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Εσείς θα μας το πείτε.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Όχι εγώ δεν μπορώ να το πω, γιατί με τα αυτονόητα δεν μπορώ να αναμετρηθώ. Αυτό όμως που θέλω να σας πω είναι το εξής, επειδή οι Βιβλιοθήκες είναι πολλών ειδών, θα πρέπει να ξέρετε ότι στο Υπουργείο Πολιτισμού δεν είναι όλες οι Βιβλιοθήκες.
Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Τα ξέρουμε χρόνια αυτά..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Αφού τα ξέρατε λοιπόν γιατί θέτετε θέμα;
Σ. ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»): Θέλω να ξέρω τι πρωτοβουλίες παίρνετε εσείς.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Οι πρωτοβουλίες για τις Βιβλιοθήκες είναι εκείνες ακριβώς οι οποίες έχουν ξεκινήσει από το ΕΚΕΒΙ και έχουν να κάνουν με τις Λέσχες Ανάγνωσης, έχουν να κάνουν με όλα αυτά τα δρώμενα που οργανώνονται στα σχολεία σε σχέση με τη δημιουργία καλών όρων επαφής των μαθητών με τα βιβλία και τις οποίες βέβαια σε καμία περίπτωση όσο κρατάει αυτή η διαβούλευση δεν πρόκειται εμείς να τις σταματήσουμε. Θα τις ενισχύσουμε, θα τις καλλιεργήσουμε, θα τις ενθαρρύνουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα υπάρξει ένα πρόγραμμα..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Και βέβαια δεν ξέρω, εσείς γράψατε ότι «θα αμείβονται με το μπλοκάκι οι μεταφραστές»; Δεν ξέρω, εσείς το γράψατε;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι είναι αυτή η απόφαση..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Πρέπει να ξέρετε ότι έχουν εξαιρεθεί οι μεταφραστές από αυτή την υποχρέωση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά δεν είναι μόνο οι μεταφραστές.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Το λέω επειδή είπατε για τους μεταφραστές.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μπορεί να έκανα λάθος εγώ, αλλά έφερα ένα παράδειγμα..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Για την ενημέρωσή σας, σας το λέω και είμαι στη διάθεσή σας αν θέλετε να σας δώσω τις σχετικές..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, οι υπόλοιποι όμως εξακολουθούν να έχουν το πρόβλημα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ποιο;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή ένας ποιητής που βγάζει ένα βιβλίο κάθε δύο χρόνια, θα πρέπει να πηγαίνει κάθε δίμηνο να δίνει 600 ευρώ στο ΤΕΒΕ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Θα το δούμε αυτό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή για ποιο λόγο; Για να μπορεί να βγάλει ένα Βιβλίο;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Με συγχωρείτε, δεν είναι δικά μου θέματα αυτά, απλώς σας το είπα δεν είναι..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κοιτάξτε, ένα Υπουργείο Πολιτισμού..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κοιτάξτε, τον συμμερίζομαι απολύτως και τον προβληματισμό σας, αλλά υπερβαίνει την πολιτική μου αρμοδιότητα να κάτσω να το σχολιάσω, απλώς σας το είπα γιατί κι εγώ επειδή σας παρακολουθώ και με εντυπωσίασε το ρώτησα και γι΄ αυτό μάλιστα σκέφτηκα να σας πάρω και τηλέφωνο να σας το πω.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Υπάρχουν άλλες ερωτήσεις;
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Ναι, εγώ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Η σημερινή συνέντευξη τύπου απευθύνεται στους Δημοσιογράφους.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Αν έχουν τελειώσει οι κύριοι Δημοσιογράφοι..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μία τελευταία. Από όλα αυτά που μας είπατε εγώ τι καταλαβαίνω; Ότι κάποια στιγμή το Υπουργείο θα βγει και θα πει έχω ένα πλάνο, έχω ένα πρόγραμμα, για ένα χρόνο, για δύο χρόνια, για δέκα χρόνια. Δεν ξέρω, έχετε κάποιο τέτοιο σκεπτικό; Ή τα πράγματα πάνε αλλιώς;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Έχω την αγωνία να κάνουμε την καλύτερη δυνατή εθνική στρατηγική για το Βιβλίο και πιστεύω ότι αυτή θα είναι το αποτέλεσμα μιας διαβούλευσης.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό που λέει ο συνάδελφος, σε πόσο διάστημα δηλαδή υπολογίζετε ότι θα έχουμε αυτό; Γιατί ήδη έχει ξεκινήσει το Έτος Καβάφη όπως ξέρετε..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εάν σας πω σε πόσο διάστημα είναι σα να προδικάζω..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή δεν υπάρχει κάποιο σχεδιάγραμμα και σε σχέση με τη Γενική Γραμματεία, με τη Διεύθυνση Γραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού, εάν υπάρχει ένα σχεδιάγραμμα γιατί τα πράγματα τρέχουν και είμαστε στο Έτος Καβάφη..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κοιτάξτε, αυτά δεν μπορούν να μπουν σε σχεδιάγραμμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, είμαστε στο Έτος Καβάφη, υπάρχουν κάποιες επαφές που έχουν γίνει; Δεν εννοώ θεωρητικά, εννοώ πραγματικά εάν έχουν γίνει κάποιες προσπάθειες, επαφές, αν που έχουν ξεκινήσει να διοργανώνονται πράγματα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Μα δε σας το είπα, τι έλεγα τόση ώρα;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι μας είπατε;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για κάποια χρόνια υπάρχει η εθνική πολιτική του Υπουργείου που έχει ακουστεί από όλες τις Πολιτικές Ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εγώ τώρα θέλετε να την επεκτείνω, τι θέλετε να κάνω;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μα μας αναλύσατε το Σύνταγμα και το ρόλο σας τι θα κάνετε με αυτά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι θα κάνετε, να σχεδιάσετε. Άλλο οι απώλειες, οι απώλειες είναι τι συζητάμε..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Καλά εντάξει, αυτά είχα να σας πω. Λοιπόν άλλο τίποτα θέλετε να ρωτήσετε;
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Να πάμε σε ένα άλλο θέμα, έχουμε κλείσει με το ΕΚΕΒΙ;
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Κύριε Υπουργέ, είμαστε δύο εκδότες εδώ οι οποίοι εμείς έχουμε ένα λόγο να πούμε δύο-τρία πράγματα και ο κύριος εδώ ο πρώην Πρόεδρος της Ομοσπονδίας κι εγώ είμαι ένας από αυτούς τους πληβείους εκδότες και θα σας πούμε εν τάχει πως έχουν τα πράγματα.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Να ολοκληρώσουμε όμως λίγο με τους Δημοσιογράφους;
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: Θα ακούσετε εδώ την πραγματικότητα από μας. Θα μας δώσετε το λόγο;
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Ένα λεπτό, σας παρακαλώ πολύ να ολοκληρώσουμε με τους Δημοσιογράφους.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Με τους Δημοσιογράφους να τελειώσουμε πρώτα και μετά να καθίσουμε να κουβεντιάσουμε.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Παρακαλώ πολύ μετά μπορείτε κατ΄ ιδίαν να τα κουβεντιάσετε. Σας παρακαλώ όμως να ολοκληρώσουμε με τους Δημοσιογράφους. Λοιπόν υπάρχει άλλο θέμα; Παρακαλώ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Επειδή στο θέμα του Βιβλίου ήσασταν μάλλον αόριστος και πολύ θεωρητικός..
(Διαλογικές συζητήσεις)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Σας παρακαλώ τώρα..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν υπάρχουν άλλα θέματα που θα παρακαλούσα να μιλήσετε συγκεκριμένα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Παρακαλώ γιατί δε με βοηθάτε με τις ερωτήσεις σας να καλύψουμε τις «αοριστίες». Εκτός αν θέλετε να φύγετε από δω και να πείτε ότι αυτά που είπα είναι αόριστα. Πέστε μου λοιπόν, ρωτήστε με. Ρωτήστε με να τα κάνουμε συγκεκριμένα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν στο κομμάτι των συγχωνεύσεων και με αφορμή..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Έχει σχέση με το Βιβλίο αυτό;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι, περνάω σε άλλα θέματα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κυρία μου σας παρακαλώ, μου είπατε προηγουμένως ότι αυτά που είπα για το Βιβλίο είναι αόριστα. Σας παρακαλώ λοιπόν κάντε μου ερωτήσεις όσες θέλετε, προκειμένου να τα κάνουμε συγκεκριμένα. Παρακαλώ σας ακούω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποια είναι η πολιτική του Βιβλίου;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τι σημαίνει πολιτική; Εδώ είναι γενική η ερώτηση, τι σημαίνει πολιτική Βιβλίου; Ποιους όρους να θέσω; Σας τους είπα, μας ενδιαφέρει να ασχοληθούμε με το Βιβλίο, με βάση αυτές τις προτεραιότητες που σας περιέγραψα. Θέλετε να τα ξαναπώ;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό δεν είναι εθνική πολιτική.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τι δεν είναι;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εθνική πολιτική.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εντάξει, όταν θα γίνετε εσείς Υπουργός, θα την κάνετε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εγώ δεν έχω τέτοια δυνατότητα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τι να σας πω από κει και πέρα; Ωραία, μπορείτε να μου πείτε κάτι, για να μορφωθώ κι εγώ, για σας τι σημαίνει εθνική πολιτική για το Βιβλίο;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για μένα σημαίνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ωραία, πέστε τα μου. Πέστε τα μου και μπορεί να τα υιοθετήσω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς είστε Υπουργός για να σας πω..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εντάξει, κατάλαβα. Εντάξει. Λοιπόν θέλετε να κάνετε ερωτήσεις συγκεκριμένες;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι άλλη η διαδικασία, αυτή είναι συνέντευξη τύπου.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ναι, λοιπόν. Ρωτήστε με σας λέω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πρέπει να μας αναλύσετε τις θέσεις σας για την εθνική πολιτική για το βιβλίο.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Καλά εντάξει. Άλλος θέλει να ρωτήσει κάτι;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς δεν μπορείτε να με εγκαλέσετε..
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δε σας εγκαλώ κυρία μου. Εσείς με κατηγορείτε ότι μίλησα αόριστα. Πέστε μου λοιπόν ποια είναι η αοριστία μου να σας την κάνω πιο συγκεκριμένη. Είμαι σαφής. Πέστε μου ποια είναι η αοριστία, να την κάνω συγκεκριμένη. Εσείς μου το είπατε αυτό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ρωτάω …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ρωτήστε με λοιπόν. Τι θέλετε;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποιες είναι οι κατευθύνσεις της εθνικής πολιτικής Βιβλίου.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Οι κατευθύνσεις της εθνικής πολιτικής Βιβλίου, είναι: Πρώτον, να βρούμε όλα τα μέσα και όλες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται προκειμένου να προωθηθεί το Βιβλίο ως μέσο διακίνησης ιδεών, όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό.
Να προωθήσουμε τις παραγωγές των πνευματικών δημιουργών με συγκεκριμένους τρόπους, με συμμετοχές σε διεθνείς εκθέσεις όχι μόνο τις εκθέσεις της Μπολόνια και της Φρανκφούρτης, αλλά και σε όλες τις άλλες διεθνείς εκθέσεις που προσφέρονται.
Να ενθαρρύνουμε τις παραγωγές Βιβλίων με συγκεκριμένα κίνητρα. Να έρθουμε και να συνεχίσουμε όλες τις καλές πρακτικές που υπάρχουν από το ΕΚΕΒΙ τις οποίες δεν τις μηδενίζουμε. Θα πάμε και στις βιβλιοθήκες, θα συνεχίσουμε τη biblionet θα συνεχίσουμε όλα αυτά που σας είπα προηγουμένως και στη συνέχεια με βάση ό,τι υπάρχει στη διάθεσή μας και με ό,τι μπορούμε να επινοήσουμε μέσα από ένα καλόπιστο διάλογο με τους ενδιαφερόμενους, θα καταλήξουμε σε μια πολύ κοινά αποδεκτή σύνθεση για το πώς πρέπει να εξοικονομηθούν και θεσμικά τα πράγματα στο χώρο του βιβλίου.
Πέστε μου τι άλλο θέλετε να σας πω.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Υπάρχουν άλλες ερωτήσεις;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για το ΕΚΕΒΙ όχι, αλλά για το Φεστιβάλ Αθηνών θα θέλαμε να μάθουμε.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Εντάξει θα σας δώσω τον λόγο.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Με συγχωρείτε δεν θέλω να παρεξηγηθώ, εγώ κάλεσα τους δημοσιογράφους και πράγματι έχουν δίκιο. Εγώ τώρα κινδυνεύω…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ελάτε πάνω στο γραφείο να τα πούμε.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Συνεχίζουμε με τον κ. Καρατζαφέρη
Α. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ («Ελεύθερος Τύπος»): Επειδή πολύ κουβέντα έχει γίνει τελευταία για τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις φορέων, θα ήθελα να μας πείτε …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Με το ΕΚΕΒΙ τελειώσαμε; Δεν θέλει κανένας τίποτε άλλο για την πολιτική για το Βιβλίο; Μάλιστα πολύ ωραία.
Α. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Θέλω να μας πείτε ποιες συγχωνεύσεις είναι σίγουρες, δηλαδή έχουν δρομολογηθεί, αν υπάρχουν τέτοιες.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Είπα ότι δεν είναι τίποτε σίγουρο.
Α. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Και αν υπάρχουν φορείς οι οποίοι ενδεχομένως θα καταργηθούν και ένα τελευταίο σε τι φάση βρίσκεται το σχέδιο μετακόμισης του Υπουργείου στην Πειραιώς.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Όσον αφορά το πρώτο θέμα. Έχει ξεκινήσει μια διαδικασία με πρωτοβουλία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Αυτό δεν έχει γίνει μόνο για το Υπουργείο Πολιτισμού, έχει γίνει για όλα τα Υπουργεία. Όπου υπάρχουν ιδιωτικοί φορείς επανεξετάζεται εξ υπ’ αρχής ο λόγος και η ανάγκη της διατήρησής τους.
Και σε περίπτωση πράγματι που διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη θα οδηγηθεί το Υπουργείο σε κατάργηση, ή σε συγχώνευση εάν διαπιστωθεί ότι το αντικείμενο της δράσης τους είναι συναφές ή καλύπτεται από το αντικείμενο της δράσης άλλων ομοίων φορέων.
Ξεκίνησε σε όλα τα Υπουργεία όχι μόνο στο Υπουργείο Πολιτισμού ένα πρώτο κείμενο που κάνει κάποιες διαπιστώσεις. Αυτό είναι ένα έναυσμα για συζήτηση, θα γίνουν συζητήσεις, είμαστε το κάθε Υπουργείο οι πιο αρμόδιοι για να ξέρουμε τις παραμέτρους της ουσιαστικής της πραγματικής λειτουργίας των θεσμών και από εκεί και πέρα πιστεύω ότι στο τέλος θα καταλήξουμε σε μια σωστή επιλογή.
Όσον αφορά το θέμα της μετακόμισης. Ήδη έχει ξεκινήσει η εκτίμηση της αξίας του κτηρίου του εργοστασίου Τσαούσογλου από τη Γενική Γραμματέα του Υπουργείου έχει σταλεί προς το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών πριν από ένα μήνα η σχετική εντολή, γιατί προκειμένου να ξεκινήσουμε χρειάζεται η εκτίμηση της αξίας από το Σώμα Ορκωτών Εκτιμητών. Είναι μια προϋπόθεση που είναι αναγκαία και απαραίτητη, εφόσον πρόκειται για συναλλαγές σχετικές με ακίνητα που γίνεται μεταξύ φορέων του Δημοσίου.
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ: Από τους προς συγχώνευση Οργανισμούς έτσι όπως αναφέρονται τουλάχιστον στις προτάσεις του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι κάποιες συγχωνεύσεις που μπορείτε αυτή τη στιγμή να τις αποκλείσετε ότι θα γίνουν; Για παράδειγμα οι δυο κρατικές σκηνές.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Νομίζω ότι αυτό το καταλαβαίνετε.
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ: Το καταλαβαίνω; Εσείς να μας το πείτε.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Σας το λέω: δεν μπορεί να συγχωνευτεί το Εθνικό Θέατρο με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας. Είναι αυτονόητο.
Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ: Υπάρχουν κι άλλα τέτοια που αυτομάτως μπορείτε να τα αποκλείσετε;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τώρα δεν τα έχω στο μυαλό μου, ειλικρινά σας λέω. Ρωτήστε με, όμως αυτή τη στιγμή δεν τα έχω σαν εικόνα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου) … Τα δυο θέατρα σύγχρονης τέχνης Θεσσαλονίκης;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Αυτό έγινε. Το είχαμε κάνει πριν εμείς αυτό. Αυτό το είχαμε κάνει και νομίζω ότι πολύ καλά κάναμε και το κάναμε. Άλλωστε δεν ήταν δική μας μόνο πρωτοβουλία, ήταν και απαίτηση εκεί.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η Εθνική Βιβλιοθήκη με όλες τις άλλες …;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Η Εθνική Βιβλιοθήκη πρώτα απ’ όλα δεν ανήκει σε εμάς, αλλά είναι ένα πρόβλημα η Εθνική Βιβλιοθήκη. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται εγώ να πω κάτι, δεν ανήκει στη δική μας αρμοδιότητα.
κα ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ: Για το Φεστιβάλ Αθηνών μήπως έχετε να μας πείτε κάτι σήμερα;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Νομίζω ότι τελειώνουν τα βάσανά του. Θα αναλάβει η ΔΗΜΑΡ να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι εννοείτε; Τελειώσατε δηλαδή με το Φεστιβάλ Αθηνών;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Νομίζω ότι επίκειται ο ορισμός της Διοίκησής του.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Από τη ΔΗΜΑΡ;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Όχι από τη ΔΗΜΑΡ χαριτολογώντας το είπα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου) … δεν θα απολογηθείτε για τίποτε επειδή από τον Αύγουστο είναι ακέφαλο το Φεστιβάλ, είναι φυσιολογικό αυτό κατά τη γνώμη σας. Δεν τρέχει τίποτε!
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εντάξει απολογούμαι.
κα ΤΖΕΒΕΛΕΚΑ («Η Εφημερίδα των Συντακτών»): Επανέρχομαι στην ερώτηση της συναδέλφου για το Φεστιβάλ Αθηνών επειδή είναι η εποχή που το Φεστιβάλ υποτίθεται ότι ξεκινάει όλες τις διαδικασίες.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Έχετε δίκιο, υπάρχει καθυστέρηση. Είπα: απολογούμαι.
κα ΤΖΕΒΕΛΕΚΑ: Οπότε δηλαδή τις επόμενες μέρες, αύριο – μεθαύριο …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ναι, τις επόμενες μέρες θα τελειώσει. Η πληροφόρησή μου αυτή είναι.
κα ΤΖΕΒΕΛΕΚΑ: Ωραία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με Λούκο πάλι Πρόεδρό του;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Θα δούμε. Εσείς θέλετε το Λούκο;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εμείς ρωτάμε κ. Υπουργέ!
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Όχι αν το θέλετε, να το κουβεντιάσουμε. Τι να πω!
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή αν σας πούμε εδώ όλοι μαζί και αποφασίσουμε ένα όνομα, θα …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Καλά ειλικρινά σας λέω με εκπλήσσετε. Νομίζετε ότι δεν λαμβάνουμε υπόψη και τις γνώμες σας; Εγώ προσωπικά, ειλικρινά σας λέω, παρ’ όλο που δεν έχω με κανένα σας καμία σχέση, γιατί θέλω να σας έχω πάντα απέναντί μου και θέλω να μου κάνετε και κριτική, όμως να ξέρετε ότι τις γνώμες σας τις σέβομαι.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου)
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Τώρα δεν μπορώ να σας πω τίποτε επ’ αυτού, με αυτή την έννοια μιλάω. Πάντως να ξέρετε ότι τη γνώμη όλων τη λαμβάνω πολύ σοβαρά υπόψη, σέβομαι και εκτιμώ το έργο σας.
κα ΤΖΕΒΕΛΕΚΑ: Η ερώτηση απευθύνεται για το Κέντρο Κινηματογράφου το οποίο στα δημοσιεύματα που έχουμε δει ένας φορέας προς συγχώνευση και από την άλλη είναι και ένας φορέας ο οποίος στηρίζει την ελληνική ταινία, αυτή τη στιγμή τη βγάζει προς τα έξω και του χρωστάτε 7 εκ. ευρώ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ποιος του χρωστάει;
κα ΤΖΕΒΕΛΕΚΑ: Το Υπουργείο, από επιστροφή φόρου.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Γι’ αυτό μου κάνετε …
κα ΤΖΕΒΕΛΕΚΑ: Τώρα θα μου πείτε για το Υπουργείο αλλά δεν μπορώ να βρω τον Υπουργό. Κύριε Υπουργέ να τελειώσω την ερώτηση;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν είναι το ίδιο. Ακούστε, υπάρχει πράγματι πρόβλημα με την επιστροφή φόρου. Έχω ασχοληθεί προσωπικά, έχω συνεννοηθεί επανειλημμένα με τον αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών και προσπαθώ στο μέτρο που εμπλέκομαι σε αυτή τη διαδικασία γιατί δεν είναι δική μου αρμοδιότητα, όσο μπορώ να καλλιεργώ καλύτερες συνθήκες για να επιστρέφουν οι φόροι γιατί πράγματι αυτά τα χρήματα είναι πολύ σημαντικά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου) … χρωστάτε χρήματα ….
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν τα χρωστάει το Υπουργείο, πιστέψτε με.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου) … Έχει διακριθεί με μεγάλα βραβεία αυτή τη στιγμή το Κέντρο και αυτή τη στιγμή δεν μπορείτε να λέτε ότι «θα δώσετε» χρήματα.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Συμφωνώ μαζί σας, θα δώσουμε. Δίνουμε! Τι «θα δώσουμε», δίνουμε στο Κέντρο, για το όνομα του Θεού. Δίνουμε στο Κέντρο. Είδατε λοιπόν που με παραπλανήσατε; Και θέλετε να σας πω και κάτι άλλο; Εάν κοιτάξετε τα δεδομένα θα δείτε ότι με πολύ μεγάλη προσπάθεια που κάναμε στο Υπουργείο οι χρηματοδοτήσεις των εποπτευόμενων φορέων από τον προϋπολογισμό κατά λίγο υπολείπονται το 2012. Αυτό όμως ίσως να μην το έχετε επισημάνει. Σας το λέω εγώ.
Α. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: Ξέρω ότι είχατε κάνει μια παρέμβαση για το θέμα του ΟΠΑΠ για το ποσοστό που αναλογεί στον πολιτισμό λόγω της επικείμενης πώλησής του. Υπάρχει κάποια εξέλιξη στο θέμα αυτό; Γιατί γνωρίζετε καλύτερα από εμένα ότι αν κοπεί αυτό το κονδύλι, τα πράγματα χειροτερεύουν ακόμη περισσότερο.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν υπάρχει καμία εξέλιξη που να την ξέρω, όμως πιστεύω ότι δεν μπορεί ο ΟΠΑΠ να ιδιωτικοποιηθεί χωρίς να αποτελεί δικαιοπρακτικό θεμέλιο της οποιασδήποτε συμφωνίας η υποχρέωση του ΟΠΑΠ να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του τις θεσμικές υποχρεώσεις του, προς τον πολιτισμό.
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Πως σκέφτεται το Υπουργείου Πολιτισμού η Γενική Γραμματεία Πολιτισμού να επιχορηγήσετε την εταιρεία χαλκευμένων video που διανέμει η Νέα Δημοκρατία;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Θέλετε απάντηση σε αυτό;
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Πως σχολιάζετε δηλαδή το χαλκευμένο video που διένειμε η Νέα Δημοκρατία εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και του βουλευτή του;
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Δεν το ξέρω. Πιστέψτε με δεν το ξέρω το θέμα. Είναι θέμα πολιτισμού άλλωστε;
Π. ΚΡΗΜΙΩΤΗ: Ναι, νομίζω ότι θα μπορούσατε να είχατε άποψη για τον πολιτισμό που διοχετεύετε.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Άλλη ερώτηση;
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Μια τελευταία από τον κ. Μπασκόζο.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Επανέρχομαι σε αυτό με τα δελτία παροχής υπηρεσιών. Σκοπεύετε σαν Υπουργείο να κάνετε …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Κύριε Μπασκόζο ξέρετε ότι δεν είναι της δικής μου αρμοδιότητας.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Το ξέρω, αλλά το Υπουργείο πρέπει να προστατεύει τους συγγραφείς.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Βεβαίως.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Επειδή ένας συγγραφέας που είναι συνταξιούχος δεν μπορεί να βγάλει βιβλίο.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Εγώ είμαι με την πλευρά των συγγραφέων ασυζητητί.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Κάντε μια παρέμβαση.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Βεβαίως.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα κάνετε καμία παρέμβαση;
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Ο συνταξιούχος συγγραφέας δεν μπορεί να βγάλει πια βιβλίο. Αυτό είναι κάτι τρομερό.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Θα το κάνω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και ο ζωγράφος δεν μπορεί …
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Συμμερίζομαι απολύτως τον προβληματισμό σας.
Γ. ΜΠΑΣΚΟΖΟΣ: Περιμένουμε κινήσεις τότε.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Σας ευχαριστούμε πολύ.
Κ. ΤΖΑΒΑΡΑΣ: Ευχαριστώ πάρα πολύ.