40 χρόνια WRC: Οι 10 πιο σκληρές Ειδικές Διαδρομές

Πριν από 40 χρόνια ο Γάλλος Jean-Claude Andruet στο τιμόνι μίας Alpine-Renault έγινε ο πρώτος νικητής σε αγώνα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Στο τέλος της χρονιάς η Alpine-Renault έγινε η πρώτη πρωταθλήτρια ομάδα Κατασκευαστών, υπερισχύοντας των Fiat και Ford.

Για να το καταφέρει αυτό η ομάδα «γύρισε» όλο τον κόσμο, διανύοντας όλες τις Ειδικές Διαδρομές, μεταξύ των οποίων και τις δέκα δυσκολότερες, όπως σας τις παρουσιάζουμε.

10: «Βωξίτες», Ελλάδα

Χωρίς αμφιβολία μία διαδρομή η οποία απαιτεί φυσική κατάσταση αλλά και ιδιαίτερη τεχνική από κάθε πλήρωμα. Η Ειδική Διαδρομή «Βωξίτες» περιλαμβάνεται ακόμη στις διοργανώσεις του ράλλυ Ακρόπολις. Ξεχωρίζει για την χάραξη και τους… ογκόλιθους (δεν μιλάμε για απλές πέτρες) στο τερέν της. Επιπλέον το εσωτερικό του αυτοκινήτου μετατρέπεται σε σάουνα λόγω του ζεστού ελληνικού καλοκαιριού.

9: Eldama Ravine, Κένυα

Την αποκαλούσαν: «ο δρόμος προς την κόλαση» . Η χάραξή της «τρέχει» κατά μήκος κορυφογραμμής που πλαισιώνεται από μια χαράδρα. Αυτό σημαίνει ότι αν το πλήρωμα βγει από το δρόμο, θα καταλήξει κάπου κοντά στην Ουγκάντα. Δεν περιλαμβάνεται σε αγώνες από το 1999, όταν η κοινή λογική, τελικώς, επικράτησε.

8: Granberget, Σουηδία

Παραδοσιακά, είναι η μεγαλύτερη διαδρομή του Ράλλυ Σουηδίας. Αυτό που την κάνει τόσο δύσκολη είναι τα ψηλά λευκά snowbanks που αλλάζουν την προοπτική του οδηγού και κάνουν τις στροφές δύσκολο να εντοπιστούν. Τα πληρώματα την παρομοιάζουν με φωτεινό λευκό τούνελ.

7: Bunnings, Αυστραλία

Μία εικόνα από το παρελθόν, όταν το Ράλλυ Αυστραλίας είχε έδρα στο Περθ. Η Ειδική Διαδρομή Bunnings γινόταν την τελευταία ημέρα και ήταν διάσημη για τα άλματά της, που θύμιζαν τραμπολίνο. Τα αυτοκίνητα απογειώνονταν τόσο πολύ, που τα πληρώματα δεν έβλεπαν τη συνέχεια της Διαδρομής.

6: Arena Panzerplatte, Γερμανία

Οι δρόμοι που την αποτελούν χρησιμοποιούνταν για τις δοκιμές τεθωρακισμένων οχημάτων. Το τερέν είναι ασφάλτινο αλλά τα τσιμεντένια διαχωριστικά απειλούν να καταστρέψουν τα οχήματα αν γλιστρήσουν λίγο παραπάνω.

5: Giulio Cesare, Αργεντινή

Μία διαδρομή που μπορεί να «μαχαιρώσει» πισώπλατα τους οδηγούς. Τα πληρώματα κινούνται σε μεγάλο υψόμετρο, συχνά με πυκνή ομίχλη, και υπάρχουν βράχια στο μέγεθος… κτηρίων στην άκρη του δρόμου. Επιπλέον, αν οι οδηγοί ακουμπήσουν πάνω τους, τα ελαστικά θα σκιστούν αμέσως.

4: St. Gwynno, Μεγάλη Βρετανία

Μια διαδρομή που περιέχει όλα τα συστατικά του ράλλυ Βρετανίας: βροχή, ομίχλη, λάσπη και πυκνό σκοτάδι. Η Ειδική Διαδρομή γίνεται νωρίς το πρωί και στην Ουαλία αργεί πολύ να ξημερώσει. Για το λόγο αυτό, τα αυτοκίνητα φέρουν εξοπλισμό νυχτερινής Ειδικής Διαδρομής. Η κακή πρόσφυση την κάνει πρόκληση.

3: Calvi-Porto, Κορσική

Δεν υπάρχει κατάλογος των τρομακτικών Ειδικών Διαδρομών χωρίς την Κορσική. Η Calvi-Porto ήταν γνωστή ως «παραλιακός δρόμος» και στα χρόνια της ακμής του αγώνα είχε μήκος περίπου 80 χιλιομέτρων. Αυτό, που την έκανε τρομακτική ήταν η πραγματικά επικίνδυνη χάραξή της, σε μεγάλο υψόμετρο πάνω από τον γκρεμό δίπλα στη θάλασσα.

2: Col de Bleine, Μόντε Κάρλο

Ο Sandro Munari την περιγράφει σαν: «Πατινάζ στον πάγο με… παντόφλες». Βέβαια όλα ήταν ανάλογα με το τι ελαστικά χρησιμοποιούσαν τα πληρώματα και τι καιρό έκανε. Μία τυπική Ειδική Διαδρομή για το Monte με ποικιλία στο κράτημα (από μηδενική έως καλή πρόσφυση) και αρκετές στιγμές χωρίς αναπνοή, ακόμη και για τους μεγαλύτερους πρωταθλητές.

1: Ouninpohja, Φινλανδία

Αυτή θεωρείται η «μητέρα» όλων των Ειδικών Διαδρομών. Έχει άλματα και η μέση ωριαία ταχύτητα είναι 130 χλμ./ώρα. Τα πληρώματα πρέπει να έχουν θάρρος και αποφασιστικότητα. Οι οδηγοί πρέπει συνεχώς να είναι συγκεντρωμένοι για τις γρήγορες στροφές που δεν μπορούν καν να δουν λόγω των αλμάτων. Αν αυτό δεν είναι τρομακτικό, τότε δεν έχουμε καμία ιδέα για το τι είναι.

auto.in.gr