Στους Ολυνθιακούς του λόγους ο Δημοσθένης προειδοποιούσε τους Αθηναίους ότι συμπεριφέρονταν σαν το Βάρβαρο πυγμάχο. Τρώνε (από το Φίλιππο της Μακεδονίας) μια γροθιά στο σαγόνι και βάζουν εκεί τα δύο τους χέρια για να το προστατεύσουν.
Έτσι αφήνουν ακάλυπτο το στομάχι οπότε τρώνε εκεί την επόμενη γροθιά.
Και βάζουν τα δύο τους χέρια στο στομάχι για άμυνα οπότε ακολουθεί άλλη μια γροθιά στο σαγόνι από τον αντίπαλό τους.
Βλέπετε να κάνουμε τίποτε διαφορετικό από το Βάρβαρο πυγμάχο εμείς οι σημερινοί Νεοέλληνες; Κάθε φορά που εμφανίζεται ένα νέο μέτρο για την ελληνική οικονομία φωνάζουμε μέχρι να έρθει το επόμενο και μετά φωνάζουμε για αυτό.
Αν ήμασταν λίγο πιο Αρχαίοι θα είχαμε ήδη ξεκαθαρίσει ποιος είναι ο λόγος που φτάσαμε σε αυτά τα χάλια και θα αγωνιζόμασταν να αντιμετωπίσουμε την αιτία και όχι τα συμπτώματά των προβλημάτων μας.
Επίσης, όποιος σημερινός πολιτικός σκεπτόταν σαν το Δημοσθένη δεν θα φώναζε απλώς εναντίον των αντιλαϊκών μέτρων κάνοντας τον πονόψυχο ούτε θα έλεγε απλώς ότι είναι απαραίτητα για τη σωτηρία της χώρας παριστάνοντας τον υπεύθυνο και σοβαρό. Θα κοίταζε λίγο πιο μακριά στα επόμενα μέτρα και στο τι πρέπει να γίνει σήμερα για να τα αποφύγουμε.
Αλλά αυτά δυστυχώς τα κάνουν οι Έλληνες, όχι οι Βάρβαροι όπως εμείς.